بعد از شهادت سردار کاظمی، پدرم انگار چیزی را گم کرده بود

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، روح الله شوشتری شب گذشته در شب شعر «پیام آوران وحدت» که در محل فرهنگسرای انقلاب اسلامی شهرداری مشهد برگزار شد، با بیان اینکه اگر چهار یا پنج سال آخر عمر شهید شوشتری را تحلیل کنیم، متوجه خواهیم شد که این شهید چگونه توانست نردبانی برای بالا رفتن پیدا کند، تصریح کرد: اولین نکته، ولایت پذیری شهید بود، وی چه زمان امام (ره) و چه زمان مقام معظم رهبری، وقتی صحبت از ولایت می شد، دیگر سردار نبود؛ بلکه تا سربازی ولایت پایین می آمد.

وی دومین نکته از اواخر زندگی شهید شوشتری را موضوع عبادت این شهید عنوان کرد و افزود: شهید شوشتری عبادت را به شکلی انجام می داد که انسان دوست داشت، نگاهش کند؛ گفتن این مطالب سخت است؛ چرا که شنیدن کی بود مانند دیدن، ما از زمان جنگ شنیده بودیم که بچه های رزمنده در جبهه ها چگونه عبادت می کردند؛ اما ندیده بودیم.

فرزند شهید شوشتری با بیان اینکه بعد از شهادت پدرم، معنی بعضی از کارهای او را که بعد از شهادت سردار کاظمی انجام می داد، فهمیدیم، بیان داشت: بعد از شهادت سردار کاظمی، پدرم انگار چیزی را از دست داده و گم کرده بود و همیشه دنبال چیزی می گشت؛ بعد شهادت شهید کاظمی دچار تحول شد و بعد از آن بود که آن عبادت های شبانه و روزانه را انجام می داد.

روح الله شوشتری با اشاره به مردمداری پدرش تاکید کرد: شهید شوشتری در کنار مردم و در میان آن ها بود و بهترین نمود مردم داری را در سیستان و بلوچستان نشان داد.

وی ادامه داد: یکی از سران طوائف خودش می گفت، وضع مردم به قدری خراب بود که کسی به نظام فکر نمی کرد تا اینکه شهید وارد منطقه شد و به جای آنکه پشت میزش بنشیند و بگویید مردم بیایند پیشش، خودش در همه استان گشت و با مردم صحبت کرد.

فرزند شهید شوشتری در خصوص نتایج حضور شهید در آن منطقه گفت: بعد از حضور شهید شوشتری در منطقه بود که امثال مولوی جنگی زهی ها به وجود آمدند که در دادگاه، ریگی را با ادله دینی محکوم کرد، البته این مولوی چند وقت پیش ترور شد.

روح الله شوشتری ادامه داد: در آن زمان تصور می شد این مولوی به خاطر اختلاف های قبیله ای کشته شده است؛ اما با گذشت ایام معلوم شد که دشمن هرکسی را که به دنبال ترمیم اختلاف سنی و شیعه و دوری از نظام در این منطقه است، ترور می کند و جلویش را می گیرد.

وی چهارمین نکته ای را که می توان از این چند سال عمر شهید شوشتری درس گرفت را احترام دانست و تصریح کرد: این مسئله احترام به حدی بود که شهید حاضر می شد با یک پیرزن بلوچ هم سفره شود، آن هم در شرایط سخت و تنگنای مردم منطقه.

فرزند شهید شوشتری با اشاره به وضعیت منطقه سیستان و بلوچستان و محرومیت ها آن خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی بود که یک نفر مثل شهید شوشتری پیدا شده بود که با هفت ماه حضور در آن منطقه، مردم را آن قدر عوض کند که هر ماه سرمزار او می آیند و برای این نظام جان می دهند و تبلیغ می کنند.

روح الله شوشتری در پایان تاکید کرد: همه ما تصور می کنیم که هر وقت اسم یک سیستان و بلوچستانی می آید حتما قاچاق و اسلحه هم کنارش می آید؛ اما باید روی تغییر وضعیتی که شهید شوشتری ایجاد کرد فکر کرد، یعنی همان حرفی که شهید شوشتری می زد که چهره واقعی مردم سیستان و بلوچستان را باید نشان داد، آن ها آدم های بسیار شریفی هستند.