فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین به روز رسانی وبلاگ «ارزشی‌ها» در راستای انتقال ضریح امام حسین (ع) به کربلا این چنین نوشته است: یکی از چیزهایی که خداوند در قرآن کریم برای آن تقدس قائل شده است وادی مقدس طوی است. خداوند در آیه 12 سوره طه، برای وادی طوی، تقدس قائل شده است و به پیامبرش امر می‌کند: فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی تا در آن کفشش را از پای درآورد، در کتاب کامل الزیارات باب فضیلت زمین کربلا حدیثی از امام محمد باقر (ع) بیان شده است: «الْغَاضِرِیَّةُ (کربلا) هِیَالْبُقْعَةُ الَّتِی کَلَّمَ اللَّهُ فِیهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ» و این یعنی حضرت موسی به احترام زمینی که بعد‌ها مقتل سیدالشهدا می‌شود، باید کفشش را از پا درآورد و چه رسد به اینکه عاشورا در کربلا به عینیت درآید و چگونه می‌توان برای ضریحی که با نیت نصب در حرم امام حسین (ع) از نذورات عاشقان این امام همام و با قلم و دست و اشک هنرمندان عاشق ساخته شده باشد، تقدس قائل نبود؟! ضریحی که قرار است در زمین مقدس کربلا، گرداگرد بدن مقدس امام شهدا قرار گیرد؟!
مثال دیگر اینکه وقتی حضرت آدم (ع) خلق شدند، در حالی که هنوز ایشان مراتب کمال را با عبادت، اطاعت و اختیار نپیموده بودند، به دستور الهی مورد احترام و سجده ملائک قرار گرفت و این یعنی که ایشان به خاطر مراتبی که بعداً قرار است کسب کند از اکنون مورد احترام است. نکتهٔ ظریفی که از این مثال عیان می‌شود، عواقب اعتراض شیطان به چنین تقدسی است که همین اعتراض موجب سقوط و هبوط وی می‌شود.
قرآن کریم و احادیث نبوی و ائمه هدی پر از این گونه مثال‌ها هستند که همین دومورد را برای اثبات مدعایم کافی می‌دانم. براین اساس زمین‌های مقدسی مانند وادی طوی و ایام مقدس که خداوند در قرآن از آن‌ها به ایام الله یاد می‌کند، قابل احترام و تقدس هستند و بی‌احترامی به ایشان موجب خسران و چه بسا گمراهی خواهد شد.