به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، کابینه روحانی در روزهای اخیر و احتمالا آِینده کلید واژهای است که به کرات آن را خواهیم شنید. کابینهای که ابتدا همه میگفتند از آن سهمی نمیخواهند، اما هر چه پیشتر رفتیم پرده تعارفات کنارتر رفت و سهم خواهیها از کابینه روحانی روشنتر شد، تا جایی که در یک مراسم سید محمد خاتمی به شوخی و جدی نام وزیر فرهنگ مورد نظرش برای کابینه روحانی را هم بر زبان آورد و احمد مسجد جامعی را برای این پست به روحانی معرفی کرد؟ اما به راستی اصلاح طلبان از کابینه روحانی چه میخواهند؟ چه پستهایی و چه وزارتخانههایی؟
اصلاح طلبان با تیزهوشی به صرافت افتادهاند. حسین مرعشی چندی پیش در مصاحبهای اعلام کردکه اصلاح طلبان پیروز این انتخابات بودند پس چه دلیلی دارد که انها در دولت حضور نداشته باشند؟ آنها به خوبی ارزش هر وزارتخانه را میدانند و در روزهای اخیر سه وزارتخانه را نشانه رفتهاند. وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
سه وزارتخانه استراتژیکی که هدایت و سازماندهی جامعه مدنی ایران را بر عهده دارد و هر تغییر و تحولی بنیادینی که در کشور صورت میگیرد ابتدا در این سه وزاتخانه یا توسط و با حمایت و همراهی این سه وزارتخانه صورت میگیرد. اصلاح طلبان هیچ دغدغهای برای وزارتخانههای دیگر ندارند که وزارتخانههای اقتصادی طبیعتا اگر همه نزدیکان روحانی هم در آنها مستقر شوند، تفاوتی با دولت خاتمی نخواهد کرد که خود او هم اقتصادش را به تکنوکراتهایی داده بود که در زمان هاشمی رفسنجانی پرورش یافته بودند. در وزارتخانههای سیاسی هم اصلاح طلبان به بدنهای دل بستهاند که به صورت نسبی سمپات آنان هستند. اما در سه وزارتخانه مذکور آنان میخواهند نقش راهبری داشته باشند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارتخانهای گسترده است که تقریبا همه امور لازم برای تولید اندیشه و فکر، بسط و گسترش آن، هنر، رسانه و... را در اختیار دارد. اصولا جهت گیری سیاسی یک رئیس جمهور را هم وزیر فرهنگ معرفی شده توسط وی تعیین میکند. شبکه گسترده و دامنه نفوذ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در چارچوب بندی و ترویج گفتمان مورد نظر اصلاح طلبان بر کسی پوشیده نیست. اصلاح طلبان عموما صبور هستند و میدانند که با تسلط بر وزارت ارشاد باید بذرهایی را بکارند تا فردا آن را درو کنند.
وزارت علوم هم از دیگر وزارتخانههایی است که اصلاح طلبان و رسانههای نزدیک به آنان به صورت ویژه برای آن کاندیدای وزارت معرفی میکنند. وزارتخانهای که فضای دانشگاهی ایران را مدیریت میکند. فضایی که با حرکت خودش جامعه را به حرکت وا میدارد. شبکه گسترده و دامنه نفوذ این وزارتخانه هم بر کسی پوشیده نیست. بیدلیل هم نیست که اصلاح طلبان این وزارتخانه را هم کلیدی میدانند و برای تصاحب آن در دولت روحانی کم نمیگذارند.
و در نهایت این وزارتخانه آموزش و پرورش است که اگر چه برای بسیاری از نزدیکان روحانی وزارتخانهای نچسب با درد سرهای فراوان است، اما برای اصلاح طلبان دردسرهای این وزارتخانه با برداشتهایی که بعدا میتوانند بکنند خواهد ارزید. قدرت سازماندهی آموزش و پروش چه در سطح مردمی و چه در سطح تشکلها در ایران فوق العاده عالی و گسترده است. چرا اصلاح طلبان از چنین وزارتخانهای دل بکنند؟
شاید دغدغههای این سه وزارتخانه برای اصلاح طلبان است که برخی از رسانههای نزدیک به هاشمی رفسنجانی که دغدغه دینی بیشتری دارند، در این باره هشدار میدهند. چنانچه روزنامه جمهوری اسلامی به صراحت در این باره مینویسد:
«اظهارات، اشارات و تحلیلهای سران جناح اصلاح طلب، این روزها نشان میدهد آنها دولت دکتر حسن روحانی را به منزله پلی برای عبور از شرایط کنونی جهت رسیدن به قدرت میدانند. یکی از سران جناح اصلاحات در تشریح وضعیت دولت روحانی میگوید: «شاید بهتر باشد اصلاح طلبان، درون حاکمیت نباشند تا بتوانند خود را احیا کنند.» به نظر میرسد با توجه به شرایط دشوار اقتصادی کشور، اصلاح طلبان ترجیح میدهند خود را با مشکلات این مرحله درگیر نکنند و با این تحلیل که دولت دکتر روحانی نمیتواند توفیق چندانی به دست آورد، خود را برای دردست گرفتن قدرت در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 آماده کنند.»
منبع: تابناک
در جواب علي:
کارنامه دولت اصلاحات نشان دهنده بي کفايتي در امور اقتصادي، خيانت در امور فرهنگي و تسليم شدن در امور بين المللي داره.
اين همه ظلمي که به احمدي نژاد کرديم بايد يه جوابي هم در اين دنيا داشته باشه، خدا اين رئيس جمهور جديد رو نصيب ما کرد تا ديگه ناشکري نکنيم.
چهار سال ايران=شارژه
روحاني راي مردم عادي و اصلاح طلب باهم آورد وعلتش قفل هايي بود که ع.ه زد و گفت کليدشو دادم به روحاني.
زحمت هاي اقتصادي و علمي ودانشگاهي احمدي نژاد بهترين بود در تمام دولتها .مشکل محمود رها کردن عرصه فرهنگ بود
نگراني ما از روحاني رها کردن فرهنگ نيست بلکه خرابقکاري در فرهنگه بنابراين اميدواريم اگر خيري نميرساند لااقل شر هم نرساند.
آخر هم يادم نره که هر اصلاحاتي بد نيست و هر هر اصول گراهم خوب نيست.هردو خوب وبد دارن که در جاي خودش قابل بحثه