به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، حضرت امام حسن مجتبی‌علیه‌السلام همچون دیگر اولیای الهی در برابر پروردگار خاشع و خاضع بودند.در گزارش شیخ صدوق از قول حضرت امام صادق(ع) آمده است که آن حضرت فرمودند: عبادت و زهد امام حسن مجتبی‌علیه‌السلام از همه مردمان عصر ایشان بیشتر بود و هرگاه قصد سفر حج می کردند، پیاده به این سفر می رفتند و هرگاه یاد مرگ و گذشتن از پل صراط را می کردند، اشکشان جاری می شد.چون به نماز می ایستادند بدنشان می لرزید چون خود را در مقابل پروردگار می دیدند.
هرگاه بهشت و دوزخ را یاد می کردند مضطرب می شدند و چون مارگزیده بر خود می پیچیدند و از خداوند استعاذه از آتش می کردند و بهشت را می طلبیدند. هرگاه که قرآن تلاوت می کردند و به این بخش از آیه: «یا ایها الذین آمنوا» می رسیدند، می گفتند: «لبیک اللهم لبیک» و همواره به ذکر خداوند می پرداختند.
همچنین در کتاب «روضة الواعظین» که ازمنابع معتبر ماست، آمده است هرگاه حضرت امام حسن مجتبی‌علیه‌السلام وضو می ساختند، بدنشان می لرزید و رنگ مبارکشان زرد می شد. وقتی علت این امر را از آن حضرت می پرسیدند می فرمودند: شایسته است بر کسی که می خواهد در محضر رب العالمین به بندگی بایستد، رنگش زرد شود و رعشه بر اعضا و بدنش بیفتد.
ارسال نظرات