آقایانی که از تردید مردم سخن گفتند، باید از ملت عذرخواهی کنند/ تبیین نشاط سیاسی در دانشگاه‌ها

به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو » در دیدار دانشجویان با رهبر معظم انقلاب ساعاتی پیش برگزار شد، محمد رضایتی، دبیرکل اتحادیه انجمن مستقل دانشجویی  در این دیدار به نمایندگی از اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل طی سخنانی نکات، مسائل و سوالات این تشکل دانشجویی در مورد شرایط کشور را بیان کرد.

متن کامل سخنرانی محمد رضایتی نماینده اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل در دیدار با رهبری به شرح زیر می‌باشد:
 

بسمه تعالی
 

با سلام محضر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی و حضار محترم و همچنین عرض تسلیت ایام شهادت جد بزرگوار شما امیرالمومنین حضرت علی(ع)

ابتدا اجازه می‌خواهم، با وجود تکراری بودن، برای شکل گیری این مراسم از حضرتعالی تشکر کنم چرا که علی رغم پیگیری‌های ما در اتحادیه‌های دانشجویی جلسات مشابه با سایر مسئولین به سختی اتفاق می‌افتد و این گلایه همچنان پابرجاست. از این جهت از شما صمیمانه تشکر می‌کنیم.

با توجه به کمبود وقت و اینکه این تریبون، تریبون منحصر به فردی است بنده تلاش می‌کنم مطالبی را به صورت تیتر وار خدمتتان عرض کنم.

الف) مطلبی درباره انتخابات 92
 

تحلیل‌های متفاوتی در خصوص انتخابات ریاست جمهوری 92 ارائه شده و می‌شود که عموما این تحلیل‌ها بعد از اعلام نتایج شکل گرفت؛ در این فرصت مجال تحلیل وجود ندارد اما توجه داشتن به برخی ابعاد ضروری است:

اول اینکه هم اصل انتخابات و هم حماسه سیاسی شکل گرفته، مسرور کننده بود و هم از این جهت خوشحالیم که منتخبی که مردم انتخاب کردند کسی است که از همین چارچوبهای نظام تایید صلاحیت شده و در همین سازوکار، رشد سیاسی داشته است؛ البته هیچ گونه پیش‌داوری در خصوص رئیس‌جمهور منتخب و دولت وی نخواهیم داشت جز اینکه برای ایشان آرزوی موفقیت می‌کنیم و به سهم خودمان تلاش می‌کنیم این دولت موفق باشد چراکه موفقیت دولت، موفقیت مردم و موفقیت نظام و انقلاب است.

دوم اینکه حضور آگاهانه مردم در پای صندوق‌های رای باعث شد افرادی که در سلامت انتخابات 88 تشکیک کرده بودند و با سکوت و فتنه انگیزی خود آب به آسیاب دشمن ریختند، در این دوره مجبور شدند که بگویند: انتخابات ایران دموکراتیک‌ترینِ انتخابات‌ها بود لذا آن کسانی که فتنه انگیزی کرده و مقدمات فشارخارجی را بوجود آورند و آقایانی که از تردید مردم سخن گفتند، اکنون باید بیایند و از ملت ایران عذرخواهی کنند.

دشمنان می‌گفتند انتخابات ایران آزاد نیست؛ می‌گفتند ساختار انتخابات دموکراتیک نیست؛ می‌گفتند بین نظام و مردم شکاف وجود دارد؛ می‌گفتند مردم از نظام بریده‌اند اما در این انتخابات، دیدیم، با همین شورای نگهبان؛ با همین دولت؛ با همین رسانه ملی و با همین سازوکار، مشارکتی بی نظیر رقم خورد و ما اکنون با تمسک به آموزه‌های دینی و وعده‌های الهی و منظومه‌ای از فرمایشات امام عزیزمان و حضرتعالی منتظر موفقیت‌های بعدی در عرصه‌های سیاسی اجتماعی هستیم.

از این جهت گناه فتنه‌گران بویژه آن آقایانی که با همراهی و پشتیبانی آمریکا و اسرائیل در روز انتخابات ریاست‌جمهوری 88 مدعی پیروزی در انتخابات شدند و به صورت انقلاب و مردم چنگ انداختند، آن قدر بزرگ است که اگر کلیدی بخواهد، آن قفلی که ملت ایران بر گردن استکبار جهانی و ایادی داخلی آنها در 9 دی زد را بازکند؛ ملت ایران آن کلید را خواهد شکست.

مطلب سوم در خصوص نتیجه انتخابات است. برخلاف انتخابات‌های ریاست جمهوری سالهای 76 و 84 در این انتخابات، پیروزی گفتمانی شکل نگرفت و نتیجه انتخابات 92 معطوف به عملکرد چندروزه کاندیداها بود و این شکنندگی آرای کاندیدای پیروز تا اندازه‌ای است که حتی با استمهال 100 روزه هم این پیروزی، تئوری سازی و گفتمانی نخواهد شد. نمی‌شود که در موسم تبلیغات انتخاباتی بگوییم برای مشکلات اقتصادی، برنامه یک ماهه و 100 روزه وجود دارد و حالا بگوییم که دولت در شروع کارش در 100 روز اول، تلاش خواهد کرد واقعیات کشور را عرضه کند! یادمان باشد اکنون مردم منتظر حل مشکلات اقتصادی خود هستند که هر روز در کوچه و بازار با نوع جدیدی از آن مواجه می شوند.

اما نگاه ما به فرمایشات حضرتعالی و حضرت امام(ره) نگاه منظومه‌ای است و اعتقاد داریم بایستی همه ابعاد در منشور فکری حضرت امام(ره) و شما لحاظ کرد؛ ما نیز از این جهت، همچنان که در قبال دولت‌های قبل نکات قوتشان باعث نشد که از نکات ضعف چشم پوشی کنیم و از آنجایی که نقش جنبش دانشجویی در دفاع از کیان نظام و انقلاب نقشی نظارتی است بر این مبنا خودمان را موظف به نظارت موشکافانه می‌دانیم و عزیزانی که تجربه حضور در جلسات قبلی در محضر شما را دارند حتما در خاطرشان هست این اتحادیه علی‌رغم حمایت‌های بسیار از دولت‌های نهم و دهم، جدی‌ترین و با بضاعت خودمان منصفانه‌ترین انتقادها را به این دولتها داشته‌ایم لذا رویکردمان نسبت به دولت آینده ان‌شاء... همین خواهد بود.

بنابراین در مواجهه با دولت یازدهم نیز از کار و تلاش و خدمت به مردم حمایت می‌کنیم؛ از حرکت در مسیر انقلاب و امام حمایت می‌کنیم؛ از حرکت در مسیر انصاف حمایت می‌کنیم و در عین حال در برابر هرگونه انحراف، هرگونه وادادگی، هرگونه حاشیه‌سازی، هرگونه نفوذ عناصر با سابقه‌ی مخدوش ایستادگی می‌کنیم که این مشی در مواجهه با همه دولتهای آینده است و ما البته به موفقیت‌های دولت و شخص رئیس‌جمهور منتخب امیدواریم.

تنها یکی از دغدغه‌های ما پیرامون دولت آینده ساختار دولت است که باید با استفاده از همه پتانسیل‌ها بدور از نگاه سیاسی کابینه‌ای پرنشاط، پویا، متعهد و متخصص همراه با تجربه گرد هم آیند تا بتوانند پشتکار و تلاش دولت حاضر را پر شتاب ادامه دهند.

و اما مطلب چهارم ضرورت بازنگری در مبنای نظری عمل سیاسی است.
 

رهبر معظم انقلاب!
 

شما خود بهتر می‌دانید که در تئوری‌های سیاسی همواره نگاه متفاوتی به موضوع «تکلیف» و «نتیجه» بوده است. اما سوالی که وجود دارد این است "آیا اصل بودن «تکلیف» به معنای بی‌توجهی به «نتیجه» است؟" اگر امام فرمودند: «ما برای ادای تکلیف جنگیده‌ایم و نتیجه فرع آن بوده است» این سخن حضرت امام به چه معناست؟ در این میان مرز تکلیف‌گرایی و نتیجه گرایی کجا است؟

سوال دیگر این است که در یک پدیده سیاسی مثل انتخابات شاخص «مقبولیت» نیز در دل «اصلحیت» یک فرد قرار می‌گیرد؟ و یا در پدیده انتخاب، اصلحیت جدای بر مقبولیت است؟
 

این سوالاتی است که خواستاریم حضرتعالی با پاسخ به آن راهنمای عمل سیاسی ما در آینده باشید.

اما رهبر فرزانه انقلاب؛ می‌خواهیم از یک مسیر طی شده نیز با شما سخن بگوییم... مطلب اساسی درخصوص وضعیت فعلی، آن است که بر خلاف ادعاهای گزاف، جوهره و نقطه کانونی تحولات منطقه‌ای و حتی بین‌المللی، گفتمان انقلاب اسلامی بوده است به این طریق که اگر در سال 88 بیش از 40 میلیون در انتخابات شرکت می‌کنند؛ اگر با وجود تلاشهای بسیار، فتنه 88 با عقبه چندین ساله زمین‌گیر می‌شود؛ اگر در سال 92 بیش از 72 درصد مردم در انتخابات شرکت می‌کنند و اگر اکنون کشورعزیزمان در کانون توجه ملتهای مسلمان قرار دارد؛ اینها را در هیچ قالبی جز پویایی انقلاب اسلامی نمی‌توان تحلیل کرد.

ما همواره دیده‌ایم هرگاه به مردم و وعده‌های الهی تکیه شد، نصرت الهی آمد و هرگاه گوشه چشمی به سوی مستکبران عالم رفت، آنچه در خطر افتاد عزت و استقلال ملی بوده است. این روزها سرنوشت مرسی را می‌بینیم آن هنگامی که دست دوستی با دشمنان انقلابیون فشرد و به اسرائیل چراغ سبز نشان داد، همان روز کودتای نظامی علیه خود را امضا کرد؛ همچنان که در آیه 139 سوره نساء آمده است باید گفت: الَّذینَ یَتَّخِذُونَ الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً کسانی که کافران را به جای مومنان، دوست خود انتخاب کردند، آیا عزت و سربلندی را نزد آنان می‌جویند، با اینکه همه عزتها نزد خداست؟!

ب) نکاتی درباره دانشگاه
 

مطالبی که این روزها به خصوص در فضای انتخاباتی کشور درباره دانشگاه گفته شد ناشی از یک نگاه غیرواقع بینانه است. عده‌ای با اهداف انتخاباتی مدعی خمودگی این روزهای دانشگاه هستند! خنده‌دار اینکه کسانی این حرف‌ها را می‌زنند که آن آقای وزیر معلوم الحالشان، خود خواهان پیگیری امنیتی، قضایی، انتظامی با دانشجویان منتقد بود! لابد اگر دانشگاه جولانگاه احزاب سیاسی همسو با خودشان گردد و محل توهین به دین باشد، نشاط سیاسی مدنظر سیاسی کاران رخ می دهد! نخیر باید گفت دانشگاه‌های ما در مسیر رشد هستند چه به لحاظ عملی و چه به لحاظ بلوغ سیاسی البته در این مسیر گاها کج سلیقگی و بی‌تدبیری برخی مدیران نیز باعث تلخ کامی دانشجویان شده است.

اکنون بر گرده دولت آینده است که با انتخاب وزیر علومی متعهد و با وجهه علمی غالب و نه با نگاه سیاسی کاذب؛ دانشگاه را در مسیر اصلی خود که همان تربیت انسان‌های متعهد و متخصص است، هدایت کند. در سالهای گذشته به خصوص در سالهای 68-84 علی رغم برخی اقدامات مفید، نگاه سیاست زده به دانشگاه حاکم بود؛ دید سیاسی در مواجهه با تشکل‌های دانشجویی طوری عمل می‌کرد که عملا اجازه ظهور و بروز کارکردهای دانشجویی وجود نداشت و اما مدیران وزارت علوم برای پر کردن این خلاء به تشکل‌های دولت ساخته روی آوردند؛ نتیجه اینکه در دوران موسوم به سازندگی، تملق‌گویی دولت و در دوران موسوم به اصلاحات، رویکرد ساختارشکنانه به برخی تشکلها حاکم شد اما دریغ از یک انتقاد کوچک به شخص وزیر علوم. ما به وزیر علوم آینده هشدار می‌دهیم در صورتی که افرادی بخواهند دانشگاه را پیاده نظام احزاب سیاسی سازند، به شدت برخورد خواهیم کرد؛ حتی به بهای پرداخت هزینه‌های سنگین.

ج) مطلبی درباره گفتمان پیشرو
 

انقلاب اسلامی طی بیش از سه دهه عمر خود مدل‌های مختلفی را برای پیشبرد و ساخت جامعه بکار گرفته است. اگرچه در طول این سالها خدمات بسیاری شده است اما نقاط ضعفی هم وجود داشت که مجالی برای طرح آنها نیست.

ما اعتقاد داریم اگر به دنبال پیشرفت هستیم، این پیشرفت در سایه عدالت و از مسیر گلوگاه مقاومت است که الگوی مناسب حرکت برای رسیدن به آرمان‌های انقلاب است. ‫پیشرفت مطلوب یک پیشرفت درون زا است مسیری که نیاز به سر خم کردن و ازدست دادن استقلال در مقابل کشورهای مدعی توسعه برای کسب ثروت نداشته باشد. پیشرفتی همه جانبه در صفحه مختصات کمی و کیفی بدون از بین رفتن معنویت و اخلاق و برای رسیدن به تعالی و کمال! که اتفاقا در ذیل آن رفاه هم است. {پیشرفتی که ثمره آن استقلال؛ امنیت و قدرت ملی و بین المللی را در تمام وجوه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، نظامی و تمدنی حاصل می‌کند.}

در این مدل عدالت یک ارزش درجه یک است که دو کارکرد دارد ابتداً عامل پیشرفت است، اگر توجه کنیم عدالت یعنی ایجاد فرصت برای شکوفایی استعدادهای همه آحاد جامعه؛ در این صورت پیشرفت همگانی شده و زمینه‌ای فراهم می‌شود که همه بتوانند در مسیر پیشرفت قرار بگیرند. عدالت‌ شاخص نیز هست و در اینجا بین ما و کسانی که عدالت را شاخص نمی‌دانند و پیشرفت را صرفا در رفاه معنا می‌کنند و البته خود در برخورداری منابع، مردم را به شهروندهای 1 و 2 و3 تقسیم می‌کنند، تفکیک ایجاد می‌شود.

انقلاب اسلامی چشم و امید همه آرمان‌خواهان جهان است و از آن سو که در تفاوت پارادیمی در تقابل با غرب قرار دارد «مقاومت» می‌تواند راهگشای پیشرفت کشور باشد.

اما از سویی، ما اعتقاد داریم که امروز عینی‌ترین مصداق مطالبه اعتدال در همه عرصه ها به خصوص در عرصه سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی، تداوم برمبنای اصول امام(ره) است و ما اعتقاد داریم فقط این عرصه سیاسی نیست که با حضور و تکیه به مردم، حماسه‌ساز می‌شود، در همه عرصه‌ها باید به مردم اعتماد کرد؛ امام در همه عرصه‌ها به مردم تکیه می‌کرد و این رمز موفقیت مکتب امام(ره) است.

ما اعتقاد داریم معنای واقعی اعتدال در عرصه سیاست خارجی، ایستادگى در برابر سیاستهاى سلطه‌طلب و در عین حال برادرى با ملتهاى مسلمان و ارتباط برابر با همه‌ى کشورها، جز کشورهاى متخاصم علیه ملت ایران است.

د) مطلبی درباره سبک زندگی و فرهنگ عمومی

سبک زندگی رابطه تنگانگی با نگاه دولت مردان به مقوله پیشرفت دارد و در این بین نمی توان با مبانی توسعه غربی قدمی در جهت الگوی سبک زندگی ایرانی اسلامی برداشت. اما در این مجال لازم است به شرح و تفصیل یک موضوع در سبک زندگی بپردازیم که آن نیز «فرهنگ عمومی» است.
 

اصلاح فرهنگ عمومی جامعه که بُنمایه هاى آن خردورزى، اخلاق و حقوق است از برآیند کنش‏ها و واکنش های اجتماعی شکل می گیرد. توجه به نظام آموزشی بویژه محتوای آن می تواند فرهنگ عمومی جامعه را بصورت جهشی افزایش دهد.

همانگونه که شما مستحضرید ابتدایی ترین رفتارهای هر فرد در نهاد خانواده شکل می گیرد و به دلیل تاثیرگذاری مادر در ساخت چهارچوب های رفتاری فرزند؛ نقش مادری را می توان بن مایه نظام رفتاری جامعه دانست که هر چه پررنگ تر و جدی تر گرفته شود؛ قطعا نیروی انسانی مفیدتری برای جامعه بارور خواهد شد. خارج کردن زنان از خانه برای برعهده گرفتن مشاغل مردانه با حقوق دستمزد کمتر که به تناسب شغلی جامعه نیز آسیب می زند؛ بی توجهی به نقش بنیادین مادری و گسیل فرزندان به سمت مهدهای کودکی که امروزه به اولین محیط نهادینه سازی ضدفرهنگ‏ها تبدیل شده است اولین آفت در فرهنگ عمومی جامعه است.

مقوله دوم مدرسه و محتوای درسی و غیر درسی است. کم توجهی به دروس دینی، عدم تبیین دین به عنوان نظام جامع و شامل برای اعمال فردی و اجتماعی و عدم ساخت نظام فکری درست در جهت حیا، حجاب و عفت اجتماعی در پسران و دختران در نهایت منجر به خروجی های بیگانه با سبک دینی زندگی خواهد شد.

و مقوله سوم عدم توجه به مسجد بعنوان محور ساخت هویت دینی ملی؛ در دهه اخیر است. همانگونه که شما مستحضرید و در معماری اصیل ایرانی اسلامی همچون میدان امام اصفهان نیز نمایان است مسجد نقش محوری در تمامی کنش های اجتماعی جامعه داشته است و از تربیت فرزندان تا نهضت‏های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در مساجد شکل می گرفته است که بی توجهی به آن باعث شده است اجتماع جوانان و نیروهای فعال جامعه که همسویی آنها می تواند برآیند بالایی برای انقلاب داشته باشد در مکان های مختلف هرز رود.