مهدي مطهرنيا در گفت وگو با خبرنگار «شبكه خبر دانشجو»، اظهار داشت: كاركرد دستگاه ديپلماسي در چنين فضايي كه پرونده هسته اي به بن بست رسيده است، افزايش سطح تعامل و رسيدن به يك نقطه مشترك در چارچوب گفت وگوي تعريف شده و هدفمند است.
اين استاد دانشگاه با بيان اينكه گمانه زني هاي زيادي در خصوص محتويات بسته پيشنهادي ايران به كشورهاي 1+5 مطرح شده است، اضافه كرد: آنچه كه مسجل است این است که خرد سياسي از كنش گران پرونده هسته اي ايران در چارچوب موقعيت محورانه آن افزايش يافته است.
مطهرنيا ادامه داد: پرونده هسته اي براي ملت هاي درگير در اين موضوع به ويژه ملت هاي ايران و آمريكا به عنوان دو كنش گر اصلي اين پرونده در حال تبديل شدن به يك پرونده فرسايشي است و دولتمردان اين دو كشور به اين نتيجه رسيده اند كه براي خروج از بن بست موجود بايد واقعيت هاي مكنون در اين پرونده را پذيرا باشند.
وي افزود: ايران و آمريكا در حال مدل سازي تجارب عيني خود هستند در حالي كه هر دو كشور رويكردهاي محوري خويش را دنبال مي كنند از سوي ديگر تلاش دارند بسته هاي مناسبي را نيز براي خروج از مساله هسته اي تقويت كنند، لذا بسته پيشنهادي ايران و همچنين ارائه بسته هاي مشوق از سوي كشورهاي 1+5 نمادها و نمودهايي از اين معناست.
اين تحليلگر مسائل بين الملل در پاسخ به اين سوال كه چرا با وجودي كه ايران معتقد است در بحث هسته اي مذاكره اي با كشورهاي 1+5 انجام نخواهد داد اما خطاب اين بسته پيشنهادي به كشورهاي 1+5 است؟ گفت: متاسفانه اين تناقض بيشتر به بي تجربگي برخي از كنش گران اصلي در حوزه نخبگان حاكم سياسي ما بر مي گردد و اين انتقاد به آنان وارد است.
مطهرنيا ادامه داد: همين انتقاد در سطح تغيير و تعويض دبير شوراي امنيت ملي كشورمان نيز انعكاس پيدا كرد لذا بي ترديد توان مذاكره را به هيچ عنوان در چنين موقعيتي نبايد پايان يافته تلقي كرد؛ چرا كه در بسياري از موارد ديده شده كه در اوج كشمكش هاي فيزيكي و جنگ هاي سرد و گرم، كنش گران رودرروی يكديگر به مذاكره جهت حل مسائل خود تاكيد داشته اند.
وي تاكيد كرد: دنياي سياست، دنياي پيچيدگي هاي بسيار ساده و سادگي هاي بسيار پيچيده اي است كه نمي توان در آن به صورت مطلق سخن گفت؛ چرا كه مطلق گويي تنها كار حضرت حق است./انتهاي پيام/