با این اوضاع، سرنوشت جوانان چه می‌شود؟!

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، حمید سطوتی - نصرالله سجادی سومین گزینه پیشنهادی حسن روحانی برای تصدی وزارت ورزش و جوانان، پس از مسعود سلطانی فر و سید رضا صالحی امیری بود؛ گزینه ای با سوابق ورزشی تا شاید این بار مجلس به او به عنوان وزیر ورزش و جوانان رای اعتماد دهد، اما باز هم طلسم ورود به این وزارتخانه نشکست و سجادی هم نتوانست اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی را برای کسب رای، جلب کند.

 

برخی نمایندگان نسبت به رفتارهای سیاسی گذشته وزرای پیشنهادی حساسیت داشتند، به طوری که استعفای وزیر پیشنهادی ورزش در حمایت از تحصن کنندگان مجلس ششم یکی دیگر از دلایل اعتماد نکردن مجلس به وی بود.

 

قبل از آغاز جلسه مجلس، احتمال رای آوردن سجادی زیاد بود، البته نه به این معنا که رای بالایی بیاورد، اما حداقل رای را می‌آورد، ولی چند دلیل باعث شد که رای نیاورد؛ مهمترین و بیشترین عامل رای نیاوردن سجادی شاید برخورد و نوع سخنرانی رئیس جمهور بود.

 

سید رضا صالحی دومین گزینه پیشنهادی رئیس جمهور برای تصدی گری وزارت ورزش و جوانان بود. کسی که در 26 مردادماه با حکم رئیس جمهور به مدت سه ماه به عنوان سرپرست این وزارتخانه معرفی شد و در نهایت 27 مهرماه رئیس دولت یازدهم او را به عنوان وزیر ورزش وجوانان معرفی کرد، اما او نیز موفق به کسب رای اعتماد از مجلس نشد.

 

از مهمترین دلایل رای نیاوردن صالحی امیری تمرکز فعالیت های او در دوران سرپرستی اش بر اقدامات ورزشی و همچنین سوابق سیاسی اش بود. البته نباید پرونده های امنیتی و اقتصادی وی را در رای بی اعتمادی نمایندگان نادیده گرفت.

 

باید در برنامه‌ای که برای وزارت ورزش و جوانان ارائه می‌شود، تمام مسائل با جزئیات تعریف شود و معلوم گردد که با چه شرایط و حمایت‌هایی قرار است این برنامه انجام شود؛ یعنی مشخص شود دولت چه حمایتی از بخش خصوصی و مدارس دارد تا باشگاه‌ها و نظام آموزشی نقش سازندگی و پرورشی خود را ایفا کنند. اگر چنین چیزی تدوین می‌شد و از وزیر پیشنهادی ورزش می‌خواستند برای اجرای آن، برنامه‌ها و راهکارهایش را بدهد حتماً وزیر پیشنهادی رای می آورد.

 

پس از ناکامی نصرالله سجادی برای ورود به وزارت ورزش و جوانان، رئیس جمهور، محمود گودرزی را به عنوان چهارمین گزینه پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان معرفی کرد. گزینه ای با سابقه صرفاً ورزشی؛ رئیس فدراسیون تیراندازی، معاون فنی سازمان تربیت بدنی، رئیس دانشکده تربیت بدنی، راه اندازی و بنیانگذاری اولین مجله علمی پژوهشی ورزش (حرکت) در ایران از جمله سوابق گودرزی در بخش ورزش است. نکته قابل توجه آن است که گودرزی هیچ فعالیت خاصی در حوزه جوانان نداشته، اما معتقد است که برنامه های بسیاری برای ساماندهی مشکلات جوانان دارد.

 

وی در سال 90 با انتقاد از ورزش کشور گفته بود: افرادی که به عنوان تعیین کننده و سیاست‌گذاران ورزش در راس هرم قرار گرفته‌اند به دلیل نداشتن صلاحیت فنی و عدم آشنایی به ورزش کشور مانند کوه یخی می‌مانند که زیر آب شناورند و همواره قادر به گرفتن تصمیمات درست و منطقی نیستند. زمانی که وزیر ورزش انتصابی باشد و شناخت محدودی نسبت به مفاهیم اصلی ورزش داشته باشد، نتیجه کار باید روند سکون به خود بگیرد.

 

حالا باید منتظر ماند و دید که آیا وزیر چهارم می تواند از فیلتر مجلس شورای اسلامی بگذرد یا خیر؟! آیا این اولین خط و نشان مجلس برای دولت است؟ سرنوشت جوانان در این اوضاع چه می شود؟