به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، می‌دانیم قرآن کتاب شفاء، هدایت و رحمت است:
یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُۆْمِنینَ «اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است و درمانى براى آنچه در سینه هاست (درمانى براى دلهاى شما) و هدایت و رحمتى است براى مۆمنان!» [یونس/57]
و خدای متعال می‌فرماید که قرآن کتابی است که:
از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانى که از پروردگارشان مى ترسند مى افتد سپس برون و درونشان نرم و متوجّه ذکر خدا مى شود [زمر/39]
اما سوال اساسی این است که چرا خیلی از ما‌ها واقعاً این حس را نسبت به قرآن نداریم نه شفای خودمان را از قرآن می‌توانیم بگیریم و نه از خواندن قرآن بدنمان به لرزه می‌افتد؟ تکرار سوره‌ها و آیات را از لحاظ پند آموزی و تاثیرگذاری بی‌فایده (و یا حداقل کم فایده) می‌بینیم. و اگر هم قرآن می‌خوانیم صرفاً برای ثواب‌هایی است که در روایات آمده است؟
پاسخ:
برای تاثیرپذیری و لذت بردن از قرآن شرایط و مقدمات خاصی لازم است که در اینجا به تبیین یکی از این موارد می‌پردازیم:
احساس نیاز به قرآن:
به صورت کلی انسان زمانی بهتر می‌تواند مطلبی را بهتر یاد بگیرد و از آن تاثیر پذیرفته و به آن عمل کند که احساس نیاز به آن کند.
مثلا: زمانی زبان انگلیسی را بهتر و سریع‌تر یاد می‌گیریم که احساس نیاز و کمبودی نسبت به آن در ما ایجاد شود مثلا بخواهیم فیلم‌های غربی را با زبان اصلی ببینیم. و اگر بخواهیم تا شش ماه آینده به کشورهای انگلیسی زبان برویم یادگیری ما نیز بسیار سریع‌تر خواهد بود و حالت جدی‌تری به خود خواهد گرفت. و یا یک دختر زمانی کتاب آشپزی برایش جذابیت دارد و پخت غذا را بهتر یاد می‌گیرد که ازدواج کند و بخواهد آشپزی کند. انسان زمانی طریقه عوض کردن تایر ماشین را یاد می‌گیرد که ماشین داشته باشد و احتمال پنچری ماشین را بدهد.
قرآن نیز کارش این است که ما را به سعادت اخروی برساند راه و روش جدا شدن از متعلقات دنیوی یاد داده و ما را مشغول جمع‌آوری توشه برای روز قیامت نماید. بدیهی است که کسی که اصلا به فکر قیامت و آخرت نیست و هیچ انگیزه‌ای برای رسیدن به سعادت اخروی را ندارد، هیچ تاثیری از قرآن نخواهد پذیرفت و مثل این فرد مانند آن کسی است که از هرچی رایانه و لب تاب است بدش می‌آید و شما به او کتابی در مورد تایپ کردن تدریس کنید.
قرآن کریم نیز در این مورد می‌فرماید:
قرآن
ذلِکَ الْکِتابُ لارَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ «آن کتاب با عظمتى است که شک در آن راه ندارد و مایه هدایت پرهیزکاران است.» [بقره/2]
و نیز می‌فرماید: هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُۆْمِنینَ هدایت و رحمتى است براى مۆمنان! [یونس/57]
متقین و مومنین مصداق بارز کسانی هستند که به غیب و آخرت ایمان دارند و می‌دانند که این کتاب، کتاب هدایت آن‌هاست و باید به این کتاب عمل کنند تا به سعادت اخروی برسند برای همین نیز کاملا احساس نیاز به قرآن می‌کنند.
تلاوت قرآن صیقل دهنده قلب‌ها
کنز العمّال عن ابن عمر: قال رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله: إنّ هذهِ القُلوبَ تَصدَأُ کما یَصدَأُ الحَدیدُ. قیلَ: یا رسولَ اللّه ِ، فما جَلاۆ‌ها؟ قالَ: تِلاوَةُ القرآنِ؛ کنز العمّال ـ به نقل از ابن عمر ـ: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: این دل‌ها نیز همانند آهن زنگار مى بندد. عرض شد: اى رسول خدا! صیقل دهنده دل‌ها چیست؟ فرمود: تلاوت قرآن. (کنز العمّال: 2441)
پیامبر صلی الله علیه و آله: لاتَغفُل عَن قِراءَةِ القُرآنِ، فَإنَّ القُرآنَ یُحیِی القَلبَ و یَنهى عَنِ الفحشاءِ و المُنکَرِ و البَغیِ؛ از خواندن قرآن غافل مشو؛ زیرا قرآن دل را زنده مى کند و از فحشا و زشت کارى و ستم باز مى دارد. (میزان الحکمه، ح 16503)
اهمیت احترام گذاشتن به قرآن
قالَ رسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: «اَلْقُـرآنُ اَفْضَلُ شَى ءٍ دُونَ اللّه ِ، فَمَنْ وَقَرَّ القُرآنَ فَقَدْ وَقَرَّ اللّه َ وَ مَنْ لَمْ یُوَقِّرِ القُرآنَ فَقَدْ اِسْتَخَفَّ بِحُرْمَةِ اللّه ِ، حُرْمَةُ الْقُرآنِ عَلَى اللّه ِ کَحُـرْمَةِ الوالِدِ عَلى وَلَدِهِ»؛ قـرآن جز خـدا بهترین و بر‌ترین چیـزهاست، کسى که احـترام قـرآن را نـگهدارد به خدا احـترام کرده است، و کسـى که حـرمت قـرآن را نـگه ندارد نسبت به خدا بى حرمتى کرده اسـت، احـترام به قـرآن در پیشـگاه الهى هـمانند احتـرام پـدر بر فـرزند اسـت. (جامع الاخبار و الآثار، ج1، ص 420.)
شفای قرآن
قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: «عَلَیْکُمْ بِالقُرآنِ فَاِنَّهُ الشِّفاءُ النافِعُ، وَ الدَّواءُ الْمُبارَکُ وَ عِصْمَةٌ لِمَنْ تَمَسَّکَ بِهِ، وَ نَجاةٌ لِمَنْ تَبِعَهُ». (امع الاخبار والآثار، ج 1، ص 432.)
پیامبر بزرگوار صلی الله علیه و آله فرمود: بر شما باد به قرآن، چون قرآن، شفاى سودمند، و داروى پربرکت است و نگهبان کسى است که به آن چنگ مى زند، و نجاتبخش کسى است که از آن پیروى کند.
بنابراین مانیز به هر میزان که بتوانیم تقوا و ایمان خود را قوی‌تر نماییم و انگیزه رسیدن به نعمت‌های بهشتی و قرب الی‌الله را در خود افزایش دهیم در واقع احساس نیاز خود را به قرآن بیشتر کرده‌ایم و بیشتر خواهیم توانست از آن بهره بگیریم.
در ترک کردن قرآن این ماییم که ضربه می‌خوریم از همه برکات قرآن خودمان را محروم می‌کنیم و بدون قرآن چگونه می‌خواهیم راه به سعادت ببریم و خیر دنیاو آخرت ببینیم؟
منبع: تبیان
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
تلاوت قرآن بدون تدبر در انسان تغيير خاصي ايجاد نمي کند.
تازه شرطش هم اين است که اول خودمان را از لوث گناه پاک کنيم بعد سراغ قرآن برويم.