از ساده زیستی تا اشرافیت
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»/سینا سنجری*: ساده زیستی مسئولان و زندگی کردن آن‌ها در سطح مردم عادی همیشه یک خواسته عمومی و نکته مورد توجه افراد صاحب فکر و دلسوزان واقعی ملت‌ها بوده است. به همین سبب حضرت علی (ع) که نماد ساده زیستی است همیشه زندگی خود در را در سطح پایین‌تر از افراد عادی و بعضا پایین‌تر از فقرای جامعه نگاه می‌داشتند تا بتواند این فضیلت اخلاقی را به همه مسئولین زمامداران عصر خود و جوامع بعدی به صورت عملی بیاموزد و لذا پیروان واقعی راه آن حضرت نیز همیشه در سطح پایین و هم تراز مردم عادی جامعه روزگار می‌گذراندند نمونه بارز این افراد در این دوره زمانی زندگی امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری می‌باشد که دوست و دشمن همیشه به ساده زیست بودن این افراد اعتراف می‌کردند به عنوان مثال عطاالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت خاتمی که هم اکنون به انگلیس فرار کرده است در یکی از سخنرانی‌های خود نسبت به رهبری اعتراف می‌کنند که: من به عنوان کسی که در قدرت اجرایی کشور بوده‌ام و زمانی وزیر این مملکت بوده‌ام به شما می‌گویم که در زندگی اقتصادی آقای خامنه‌ای نه تنها یک نقطه سیاه بلکه یک نقطه خاکستری نیز نمی‌توانید پیدا کنید.
دلیل اینکه همیشه بزرگان فکری تاکید به ساده زیستی مسئولین داشته‌اند امری واضح و عیان است و آن اینکه مسئولی که خوی اشرافی‌گری در وی حاکم شود هیچ وقت نمی‌تواند درک کند که طبقات ضعیف‌تر جامعه دچار چه مشکلاتی هستند تا در جهت رفع این مشکلات بتواند تدابیری بیندیشد و به طور طبیعی خوی تجمل گرایی و کاخ نشینی مانع تفکر آخرت جویی و عدالت طلبی می‌شود و حضرت امام خمینی (ره) در این باره می‌فرماید بحث رفاه و سرمایه، بحث قیام و راحت طلبی، بحث دنیا خواهی و آخرت جویی دو مقوله‌ای است که هرگز با هم جمع نمی‌شوند و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر، محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. فقرا و افراد بی‌بضاعت، گردانندگان و برپا دارندگان واقعی انقلاب ما هستند. (صحیفه نور جلد 21 صفحه 87)
نکته قابل توجه در گفته امام (ره) این است که ایشان کسانی را در راه انقلاب استوار می‌دانند که درد فقر و محرومیت را چشیده باشند نه کسانی که از همان اول جزء سرمایه داران به نام بوده و اکنون نیز فرزندان آنان رانت خواران بزرگ کشور می‌باشند. (ارجاع به پرونده‌های فساد کرسنت و استات اویل آقازاده معروف) تفکر سرمایه داری و رفاه طلبی باعث می‌شود که مردمانی در جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان در شهرهایی مثل رودبار، قلعه گنج و منوجان تا سال‌های دهه 70 و 80 در کپر (جان پناهی که از شاخه‌های خرما، نی و پلاستیک ساخته شده) زندگی کنند و مسئولین وقت کشور در فکر احداث کاخ موزه ریاست جمهوری در شهر رفسنجان باشند، وقتی که تن مردان جنوب کرمان و استان سیستان و بلوچستان با آمدن هر تندباد به لرزه در می‌آمد آقایان در فکر احداث هفت باغ علوی و ارگ جدید بم بودند تا بتوانند برای خود سرمایه‌های هنگفتی به دست بیاوردند آری این تبعیض‌ها در زمان برادر خانم آقای رفسنجانی یعنی آقای مرعشی انجام می‌گرفت و این توجیهی جز توجه به تجمل گرایی و منفعت طلبی ندارد.
متاسفانه در دولت فعلی نیز که لقب تدبیر و امید را یدک می‌کشد در برخی موارد عدم توجه به انتخاب مسئولین در سطح قشر متوسط جامعه عیان شده است و نمونه بارز آن وزیر صنعت و معدن که به گفته خودش سرمایه‌ای قریب به هزار میلیارد دارد. حال این سوال ایجاد می‌شود که چگونه وزیری که دارای سرمایه‌ای هزار میلیاردی است می‌تواند در فکر مردم تهیدست کشور باشد؟
انسان با دیدن چنین اتفاقاتی به یاد جمله معروف حضرت امام (ره) می‌افتد که فرمود: «وقتی دولت ما توجه به کاخ نشینی کرد باید فاتحه دولت و ملت را خواند.»
البته امید داریم که دولت فعلی که شعار اعتدال را برای خود انتخاب کرده در انتخاب مسئولان کشوری نیز اعتدال را سر لوحه کار خود قرار دهد تا ان شاالله بتوان مشکلات کشور را با مدیرانی مردمی و دلسوز برطرف نمود.
* به نقل از نشریه دانشجویی خیمه (دانشگاه سیستان و بلوچستان)
ارسال نظرات