شب آخر عید مشق داشتیم تلویزیون همان شب تلخ ترین فیلم ها را نشان می‌داد

سهیل کریمی مستند ساز انقلابی در گفتگو با «خبرگزاری دانشجو» در رابطه با حال هوای عید در کودکی اش گفت: خانه و خانواده ما در ایام عید شاه راه بودند و این برایم خیلی لذت بخش بود،در روستایمان سنت‌های ویژه‌ای داریم و آن سنت‌ها برایم خیلی دوست داشتنی بود. مراسم چهارشنبه سوری و عالم کودکی که ما با بچه‌های فامیل بوته جمع می‌کردیم تا شب آن را بسوزانیم برایمان ذوقی داشت. بعد از آن قاشق زنی داشتیم و این مراسم پروسه خاصی داشت و ما برای آمدن آن روزها لحظه شماری می‌کردیم. شب سال تحویل سنتی داشتیم بنام «الفه» که در آن شب فامیل برای یکدیگر مجمعی از غذا و عیدی تبادل میکردند و من همیشه منتظر قرمه سبزی شب عید زن عمویم بودم.

وی در ادمه افزود: از صبح عید آمد و شدها و لباس نو پوشیدن و پز دادن به یکدیگر شروع می‌شد. تخم مرغ رنگی میگرفتیم و آن جز اصول خاص و سنت خاصمان بود. حتی رنگ آن هم جز سنتمان بود. ریشه‌های گیاهی بنام رناس، رنگ خاص زرشکی تندی را به تخم مرغ می‌داد و همیشه رقابتی بود برای تخم مرغ بیشتر داشتن و بازی کردن.روز سیزده بدر هم برایمان خیلی ویژه بود، چرا که همه فامیل از همه جای ایران به خانه ما می‌آمدند، و همه فامیل در روز سیزده بدر در باغ ما همدیگر را می‌دیدند.

 
این کارگردان مستند ادمه داد: همه عید یک طرف و نوشتن تکلیف عید در شب آخر هم یک طرف.آن موقع پیک بهاری نبود و مشق داشتیم، آن شب هم تلخ‌ترین فیلم‌ها از تلویزیون نشان داده می‌شد.همه فامیل می‌رفتند و غم دنیا بر سر ما می‌آمد و باید تکلیف نوروزی هم می‌نوشتیم.

کریمی تاکید کرد: عیدی جمع کردن هم برایم بسیار ویژه بود و چون نوه بزرگ فامیل بودم عیدی‌ها برایم ویژه بود و همیشه تصور می‌کردم که با این عیدی‌ها چه کار کنم، و همیشه با عیدی‌هایم کتاب میخریدم. چون تولد من در 7 فروردین بود به غیر از عیدی‌ها هدیه هم می‌گرفتم، اما بهترین هدیه و عیدی برایم کتاب بوده. و همیشه بهترین‌ها را پدرم به من می‌دادند.

وی در رابطه با پدرش گفت : پدرم خیلی خاص بود، نه برای من بلکه برای تمام کسانی که ایشان را می‌شناختند.دوستان هر موقع پدرم را می‌دیدند خودشان با پدرم دوست می‌شدند و مجزا با ایشان رابطه برقرار می‌کردند. خاص و متفاوت بودن پدرم همیشه برایم مشهود بود. مردم دار بودن و کمک کردن‌های ایشان همیشگی بود.ایشان مدام غرق در کتاب و شعر بودند، با وجود اینکه ما در روستا بودیم خانواده‌ای فرهنگی داشتیم. تمام اینها از پدر بزرگم به ما رسیده بود. این ویژگی‌ها سبب می‌شد که همیشه محوریت در خانواده ما باشد و دعای خیر پشت سر پدر و پدر بزرگم بوده.

وی در ادامه افزود: پدر چه در دوران حیات و چه پس از فوت برایم باعث افتخارم بوده و است.

این مستند ساز در پاسخ به این سوال که هنوز هم عید می گیرد؟ و عیدی می‌دهید گفت: بله هنوز هم عیدی می‌گیرم، حتی پول هم به من عیدی می‌دهند. البته الان بیشتر عیدی‌ها برای همسرم شده است، من هم به تمام بچه‌های فامیل کتاب عیدی می‌دهم.

سهیل کریمی در رابطه با این سوال که پیام عیدانه شما به جهانیان چه است گفت: یقینا صلح و دوستی پیام من برای جهانیان بود چرا که صلح و دوستی تنها راه خوشبختی جهانیان است.