به گزارش خبرنگار گروه بین الملل«خبرگزاری دانشجو»؛ به نقل از«آسوشیتدپرس»، تا کنون در مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 در 2 مورد یعنی آب سنگین اراک و نظارت بر فعالیت های هسته ای پیشرفت حاصل شده است و در 4 مورد هنوز اختلاف ها به قوت خود باقی است.
مواردی که در آن پیشرفت حاصل شده است:
نیروگاه آب سنگین اراک: به گفته دیپلماتها، توافقهای مقدماتی برای تغییر طراحی این رآکتور به نحوی که یا به یک رآکتور آب سبک تبدیل شود و یا میزان تولید پلوتونیوم آن کاهش یابد، صورت گرفته است. تهران پیش از این اعلام کرده است که رآکتور ماهیت خود را حفظ کرده و به آب سنگین میماند، اما ایران آماده است تا با ایجاد برخی تغییرات میزان خروجی پلوتونیوم آن را کاهش دهد.
نظارت بر فعالیتهای هستهای: یران به طور کلی برای امضای توافقی با آژانس بینالمللی انرژی اتمی که به کارشناسان اجازه بازرسیهای فوری از تأسیسات اعلامشده را بدهد، امکان بررسی سوءظن در مورد وجود فعالیتهای اعلامنشده را فراهم کند و دیدی عمیقتر در مورد برنامه هستهای به آژانس بدهد، اعلام آمادگی کرده است.
مواردی که هنوز محل اختلاف است:
تعداد سانتریفیوژها:دیپلماتها میگویند کشورهای غربی میخواهند تعداد سانتریفیوژهای ایران از تعداد حدود 20 هزار کنونی به تنها چند هزار عدد برسد. در مقابل روسیه در این مورد موضعی بینابین دارد، منوط بر اینکه تهران با افزایش بازرسیها موافقت کند. چین نیز از این موضع روسیه حمایت میکند.
برنامه موشکی: با وجود آنکه ایران بارها بر غیرقابل مذاکره بودن توان موشکی خود تاکید کرده، اما آمریکا و کشورهای اروپایی اصرار دارند که این موضوع باید در توافق پایانی لحاظ شود. یکی از دیپلماتها میگوید ممکن است تلاش برای امتیازگیری، بر روی میزان توان حمل موشک و همچنین آزمایشهای موشکی متمرکز شود.
سابقه فعالیتهای هستهای: کشورهای غربی ایران به تلاش برای ساخت تسلیحات اتمی متهم کردهاند، اما تهران بارها تأکید کرده است که برنامه هستهای را همواره با اهداف صلحآمیز پیگیری کرده است. ایران و آژانس از سه ماه قبل، همکاریهایی را با هدف پاسخگویی به اتهامات آغاز کردهاند.
مدت گام نهایی: آمریکا و متحدانش اعلام کردهاند که محدودیتها بر برنامه هستهای ایران باید حداقل تا 10 سال ادامه داشته باشد، اما تهران اعلام کرده این زمان باید بسیار محدود باشد.