جناب آقای رئیس‌جمهور! چرا تلاش دارید "شراکت مستقیم آمریکا" در "نسل‌کشی غزه" را کتمان کنید؟!

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «خبرگزاری دانشجو»؛ همزمان با آغاز تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی به مردم بی‌دفاع غزه، موجی از اعتراضات متعدد، گوشه و کنار جهان را فرا گرفت، اعتراضاتی که در ابتدا مردمی بود اما در پی تداوم و توسعه آن و همچنین ناتوانی رسانه‌ها در انکارش، دامن سیاستمداران را نیز فرا گرفت و آنان هم ناچار شدند، هر چند با اظهاراتی صوری و رسانه‌ای، جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه را محکوم کنند.

در این میان، جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به دامنه نفوذ گسترده خود در منطقه و همچنین نقش قابل توجهش در حمایت از مردم فلسطین، زبان به انتقادات گسترده علیه این جنایات گشود و مقامات بلندپایه ایران، بارها اسرائیل و اقدامات ضد بشری‌اش را محکوم کردند.

"حسن روحانی"، به عنوان رئیس جمهور اسلامی ایران و همچنین ریاست دوره‌ای "جنبش عدم تعهد"، تاکنون چندین مرتبه با صدور بیانیه و سخنرانی‌های مختلف به محکومیت رژیم صهیونیستی و همدردی با مردم بی‌پناه غزه پرداخته است.

اما با نگاهی به متن این سخنان و موضع گیری‌ها و عبور از کنار عبارات کلیشه‌ای مانند "رژیم جنایتکار"، "رژیم کودک‌کش" و ... به نظر می‌رسد شاید اصلی‌ترین مسئله درخور توجه در خصوص جنایات اخیر رژیم صهیونیستی در غزه ،یعنی حمایت آشکار آمریکا از این رژیم، از چشم رئیس‌جمهور کشورمان پنهان مانده و یا به هر دلیلی مناسب ندیده است(؟!) که آن را مدنظر قرار دهد، به طوری که در تمام موضع‌گیری‌های جناب آقای روحانی تا به امروز حتی یک بار  "محکومیت آمریکا" به عنوان اصلی‌ترین حامی رژیم صهیونیستی و شریک مستقیم نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه به چشم نمی‌خورد.

ممکن است این سئوال به ذهن متبادر شود که چرا در حالی که رژیم صهیونیستی به "کودک‌کشی" و "جنایت‌کاری" می‌پردازد، باید آمریکا را مورد توجه قرار داده و محکوم کرد؟

برای پاسخ به این سئوال نیازی به "بازخوانی پیشینه روابط آمریکا با رژیم صهیونیستی" و "حمایت‌های همیشگی ایالات متحده از این رژیم جعلی" از جمله "استفاده دائمی از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل به عنوان ابزاری در راستای مصونیت اسرائیل" نیست، بلکه صرفاً با نگاهی به اخبار عمومی و منتشر شده در سطح رسانه‌های جهانی، طی چند هفته اخیر و از زمان آغاز "جنگ رمضان"، می‌توان به پاسخ این سئوال دست یافت.

اسرائیل رژیمی است که همچنان در اصل خود با "بحران مشروعیت" روبرو است و از سوی اکثر توده‌‌های مردمی در کشورها به "رسمیت" شناخته نمی‌شود.

این "رژیم کوچک جعلی" حدود "8 میلیون نفر" جمعیت داشته و مرزهای جغرافیایی "بسیار کوچکی" را نیز اشغال کرده است، در حالی که در همجواری این رژیم در منطقه، کشورهای همچون "اردن"، "سوریه" و در رأس آنها "مصر" وجود دارد که به مراتب شرایط جغرافیایی-نظامی برتری از این رژیم کوچک در اختیار دارند.

حال باید دید چرا چنین رژیم کوچکی که حتی در اصل مشروعیت خود نیز با بحران روبروست می‌تواند، تمامی منطقه را با تهدید روبرو کند؟!

پاسخ این امر در حمایت همه‌جانبه آمریکا از این رژیم کوچک جعلی نهفته است؛ آمریکا از یک سو با "ارسال پیشرفته‌ترین تسهیلات و امکانات نظامی به اسرائیل (که دست این رژیم را برای کودک‌کشی و جنایت باز می‌گذارد!) و از سوی دیگر با حمایت‌های همه‌جانبه سیاسی از این رژیم کوچک جعلی، در برابر "قدرت‌های مردمی منطقه"، حمایت می‌کند.

چند روز پیش، "سازمان عفو بین‌الملل"، علی‌رغم تمام وابستگی‌های آشکار و نهان خود در برابر جنایات صهیونیست‌ها در نوار غزه، تاب مقاومت نداشت و زبان به انتقاد شدید علیه "حامیان رژیم صهیونیستی" گشود و از دولت آمریکا که از تامین‌کنندگان اصلی تجهیزات نظامی اسرائیل است خواست تا هرچه فوری ارسال سلاح به ارتش اسرائیل را متوقف کند! (انتقادی که هرگز از سوی رئیس جمهور کشورمان شنیده نشد.)

آنچه در غزه رخ می دهد، جنایت است، جنایتی که "عامل" آن، همانطور که رئیس‌جمهور کشورمان به بخشی از حقیقت این جنایات اشاره کرد: "رژیم جنایتکار و کودک‌کش صهیونیستی" است.

اما جا دارد این سئوال از آقای روحانی پرسیده شود که اگر حمایت‌های همه جانبه آمریکا از این رژیم کوچک جعلی وجود نداشت، آیا هرگز اسرائیل، تاب و توان مقاومت در برابر گروهی همچون "حزب‌الله لبنان" را نیز داشت؟! چه برسد به اینکه بخواهد چنین گستاخی‌هایی را کرده و در عرض یک ماه، اقدام به نسل‌کشی چند هزار نفری مسلمانان در منطقه‌ای با اکثریت مسلمانان کند! آیا وزن جنایت آمریکا در کودکی‌کشی رخ داده در غزه از صهیونیست‌ها کمتر است؟!

جناب آقای روحانی! اگر نتانیاهو عامل و قاتل جان زنان و کودکان بی‌پناه غزه است، اما این جان کری و باراک اوباما هستند که قاتلان حقیقی این مردم مظلوم به شمار می‌روند چرا که اگر حمایت همه‌جانبه آن‌ها نبود، رژیم صهیونیستی هیچ‌گاه نه توانایی و نه جرات چنین تجاوز گستاخانه‌ای را نداشت.

جناب آقای روحانی! گوله‌ای که از قبضه سلاح سرباز اسرائیلی شلیک میشود و جمجمه کودک غزه‌ای را در آغوش مادرش متلاشی می‌کند، صرفا با انگشت اشاره صهیونیست‌ها شلیک نمی‌شود بلکه تمام دولتمردان آمریکا در این جنایت به صورت مستقیم شریکند.

تمامی شواهد، حتی برای افکار عمومی که از سطحی‌ترین اخبار رسانه‌ای نیز باخبر هستند، نشان دهنده این است که "آمر" و "علت حقیقی" جنایات اخیر غزه، هیچ کس جزء آمریکا نیست، آمریکایی که حتی بعد از بمباران مدرسه سازمان ملل از سوی رژیم وحشی صهیونیسیت ـ که صدای بان‌کی‌مون را هم درآورد ـ بازهم حاضر نشد محکومیتی قاطع و بی‌قید و شرط از اسرائیل را در کارنامه خود به جای بگذارد.

اما به نظر می رسد جناب آقای حسن روحانی، رئیس‌جمهوری اسلامی ایران به دلایل مختلف (که امید آن می‌رود کامیابی!! در مذاکرات نه چندان موفق هسته‌ای نباشد) حاضر به محکومیت آمریکا در این جنایت بزرگ نشده است.

تاریخ گذشته و خواهد گذشت، جنایات اخیر رژیم صهیونیستی نیز سرانجام به پایان خواهد رسید اما باز این مردم غزه هستند که سرافرازانه در مقابل این رژیم جعلی و "حامیان فرامنطقه‌ای" آن ایستاده و خواهند ایستاد، در حالی که روسیاهی این مواضع به روی کسانی خواهد ماند که با "سودای نزدیکی به آمریکا" "دستاوردهای 30 ساله نظام جمهوری اسلامی" را اینچنین یکی پس از دیگری، به ملعبه گرفتند.

و در پایان صرفا یادآوری یک نکته که: در خرداد ماه سال 92، و تنها چند روز پس از پیروزی حسن چند دهم درصدی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، نشریه TIME، سرمقاله‌ای را به قلم "فرید ذکریا"، تحت عنوان "معامله بر سر چه خواهد بود" منتشر کرد.

اکنون و با نگاهی به مواضع یک ساله دولت اعتدال، به نظر می‌رسد این دولت بر سر چه چیزهایی معامله کرده است!