به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وبلاگ خساره نوشت: رودخانه پرخروش قزل اوزن چند سالی است که در این ایام به دلیل مدیریت ناصحیح آب و دادن پروانههای بیش از حد برای استفاده از چاه در حاشیه رودخانه و عدم رسیدگی صحیح و مناسب به سمت خشک شدن پیش میرود.
تا چند سال دیگر و با توجه به بارشهای کم شاید دیگر اثری از این آب کم هم نباشد، مدیریت ناصحیح در بخش کشاورزی توسط مسئولان کشاورزی و باغداری که برای یک زیتون ساعتها آب را بیرویه هدر میدهد و دور یک نهال زیتون خندق میکند تا نهال بهتر سیراب شود، امان از این همه بیتجربگی و سنتی کار کردن.
کسی که کشاورزی را با تجربه یاد گرفته باشد تنها راه برای کشاورزی را آب میداند و نه صرفه جویی و هرس کردن را (تعریف کشاورز سنتی: زحمت زیاد بدون استفاده از امکانات و کمترین بهره حاصله).
اگر شیوه آب دهی به مزارع و باغات با استفاده از شیوههای نوین بکارگیری شود دیگر شاهد این همه معضلات نخواهیم بود؛ قدر نعمات خود را نمیدانیم، روزی در کشورها منابع دیگری قدرت حساب میشد ولی امروزه و در آینده منابع آبی قدرت را نشان میدهد همانطور که اکثر کشورها به دلیل منابع آبی جنگها به راه انداختند مانند اروند رود خودمان.
جای دوری نرویم در بین خودمان، در همین مناطق روستا که چند سالی است در حال کاشت نهال زیتون هستند اوایل طرح آبیاری قطرهای ارائه شد چون باید مبلغی جمع میشد و مهندس اجرا کننده طرح میگفت در چند سال این مبلغ باز میگردد ولی با آن مخالفت کردند و حال شاهد وضع امروز هستیم.
از یکی از همین باغداران پرسیدم چند سال آینده چه مقدار بازدهی خواهی داشت در جوابم گفت از این مقدار چندین تن برداشت خواهم گرفت حال گفته وی هیچ منطقی نداشت آن هم با این شیوه باغدارای؛ آری اینجا هم طمع داریم، اینجا هم حرص داریم، اینجا هم کینه ورزی داریم، کسی منفعت عام را نمیبیند، همه به خاص توجه دارند، کاش کسی بود به اینها تلنگری میزند که دنیا برای کسی نمیماند؛ امان از این همه ناآگاهی...