عصر اعتیاد در تلفن همراه نوجوانان

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، چند روز قبل ایمیلی دریافت کردم که در آن با شور و حرارت از نسخه اندروید بازی «عصر پادشاهان» خبر داده بود. یعنی از این پس علاقه مندان به این بازی استراتژیک می توانند با تلفن همراه خود نیز آن را بازی کنند.

در دید اول اتفاق بدی نیست. به هر حال «عصر پادشاهان» یک بازی استراتژیک ایرانی است. خب اگر جوانان و نوجوانان با این بازی سرگرم نشوند، خوب است بازی هایی همچون تراوین انجام دهند تا وقت و سرمایه خود را در اختیار صهیونیست ها قرار دهند؟ در خود «خبرگزاری دانشجو» نیز طی سال های گذشته از این بازی و بازی های مشابه که در ایران تولید شده اند تعریف و تمجید کرده ایم و از قدرت و شهامت نخبگان ایرانی خبر دادیم که می توانند چنین بازی های خوبی را طراحی کنند.

اما این وجه، یک روی سکه است. اتفاقاً همین جذابیت بدترین اتفاق نسخه اندروید «عصر پادشاهان» است. یعنی به سبب جذابیتی که این بازی دارد، موجب می شود جوانان و نوجوانان بیش از گذشته سر در گوشی موبایل خود کنند و از بسیاری مسائل دیگر باز بمانند. دقت داشته باشید این بازی اعتیاد آور است و اگر چند ساعت اولیه را پای باز بمانید، تا روزهای متمادی نمی توانید از آن خارج شوید، مگر آنکه از دور مسابقه خارج شوید یا بازی تمام شود. شکل بازی به گونه ایست که مانند باتلاق هر چه بیشتر بازی کنید بیش از گذشته در آن فرو می روید.

عصر پادشاهان چیست؟

در این بازی یک زمین به شما داده می شود تا آن را هر گونه که می خواهید آباد کنید. در همان ابتدا نیز چهار منبع آهن، سنگ، چوب و گندم داده می شود که به وسیله این چهار منبع شهر خود را آباد می کنید. در روزهای اولیه برای آنکه بک بار معدن یا کارخانه یک واحد محصول را تولید کند، چند ساعت به طول می انجامد. اما هر چه بگذرد با جمع کردن مقدار بیشتری از هریک از این منابع، معدن ها و کارخانه ها را قوی تر می کنید. بنابراین پس از گذشت چند روز، آرام آرام میزان زمان تولید هر واحد کاهش و مقدار تولید افزایش می یابد.

سپس با افزایش حجم تولید می توانید دیگر بخش های شهر را نیز ایجاد کنید. بخشی از شهر شما به نیروهای نظامی بر می گردد که به وسیله آن می توانید از دیگر شهرها که کاربران دیگر آن را ساخته اند نیروی نظامی و منابع غارت کنید. در نهایت نیز اگر زورتان رسید آن شهر را تصاحب خواهید کرد. قصد نهایی شما این است که کتیبه مخصوص را به دست بیاورید و برنده نهایی بازی شوید.

اما در این میان چند نکته مهم است. اولاً اگر در طول شبانه روز چند ساعت از بازی خارج شوید، طبیعتاً در ساخت و تکمیل منابع و امکانات شهر وقفه ایجاد کرده اید. بنابراین دیرتر از شهرهای اطرافتان به نیروی نظامی قدرتمندی می رسید که توان مقابله داشته باشد.

دوماً می توانید با خرج پول، سرعت تولید منابع و همچنین ساخت امکانات را افزایش دهید. یعنی مثلاً با پرداخت قدری پول برای 1 روز یا 3 روز سرعت تولید منابع را افزایش می دهید. بنابراین سرعت ساخت امکانات و تربیت نیروی نظامی نیز افزایش می یابد. حتی می توانید از طریق اینترنت بانک، سکه هایی را در بازی خریداری کنید تا به وسیله آن ها سرعت ساخت امکانات را نیز افزایش دهید. اگر شما پول خرج نکنید شاید کاربری که در همسایگی شما شهری را بنا کرده پول خرج کرده و نیرویی بسازد که شما را شکست دهد.

سومین نکته آنکه به هر حال احتمال شکست از نیرویی خارجی بسیار زیاد است. ممکن است شما نیروی نظامی خود را به شهری گسیل داشته باشید. شهری که از شما قوی تر است و یا حداقل در حدود شما است در همان زمان با استفاده از جاسوس هایی که در این بازی پیش بینی شده، متوجه شود نیروی کمی در شهر دارید. بنابراین به شهر شما حمله کند. اگر در مقابل این حمله نیز مقاومت کنید، پس از سه یا چهار حمله از پا خواهید افتاد. برای جلوگیری از این اتفاق، شما می توانید وارد یک گروه شوید که به نام اتحاد معروف است. این اتحاد شما را در مقابل تهاجمات حفظ می کند. در عوض شما نیز باید در مواقع لزوم نیروی نظامی خود را در اختیار اعضای اتحاد قرار دهید. اما نکته مهم این است که در کنار اسامی اعضای گروه علامتی وجود دارد. اگر شما بیش از 7 ساعت از بازی خارج شده باشید رنگ علامت تغییر می کند و اگر ساعات آن بیشتر باشد، باز هم رنگ آن عوض می شود. بنابراین تمام اعضای اتحاد متوجه می شوند شما چند ساعت است به بازی سر نزده اید. معمولاً در این گروه ها قانونی وضع می کنند که اگر سه بار رنگ آن علامت نشان دهد که بیش از 7 ساعت از بازی خارج بوده اید، از گروه اخراج می شوید.

در هفته های پایانی که بازی به اوج هیجان می رسد نباید اکانت هیچ کاربری که در بازی باقی مانده حتی یک ساعت هم تعطیل بماند وگرنه حتماً شکست خواهد خورد. بنابراین سه نفر با یکدیگر هماهنگ می کنند و رمز کاربری خود را به یکدیگر می دهند. این سه نفر به صورت شیفتی اکانت های یکدیگر را مدیریت می کنند.

اعتیاد، اعتیاد، اعتیاد

«عصر پادشاهان» بازی زیبا و هیجان انگیزی است. خبر خوشحال کننده ایست که بتوانیم زمانی که در اتاق تنها هستیم، زمانی که در جمع خانوادگی نشسته ایم، وقتی در مهمانی ها حوصله مان سررفته، و یا شاید زمانی که در راه هستیم و انترنت تلفن همراهمان دستمان را در پوست گردو نگذاشته و یا در هر جای دیگری عصر پادشاهان را بازی کنیم.

اما شما گمان کنید بازی اعتیاد آوری همچون عصر پادشاهان را در گوشی تلفن همراه خود داشته باشید و در هر جایی بتوانید بازی کنید، زندگی چگونه خواهد بود؟ باز هم تأکید می کنم که این بازی را در نگاه اعتیادی آن ببینید. بنابراین تصور کنید یک جوان یا نوجوان در جمع خانوادگی نیز نشسته اما در تمام آن دقایق و ساعات سر در موبایل خود دارد.

شما بازی های رایانه ای را به طور کلی در نظر بگیرید. بازی های رایانه ای به نوبه خود جایگزین خانوده می شوند. در نظر داشته باشید مهمترین بستر اقناع عاطفی فرد، خانوده است. یعنی فرد از طریق خانواده به نیازهای عاطفی خود پاسخ می دهد. اما حس شعف فرد در هنگام پیروزی در بازی های رایانه ای، دیگر کاراکترهای حاضر در بازی و حتی اتفاقاتی که در آن می افتد، همگی فرد را از نظر عاطفی سرشار می کند و نیاز او به خانوده را از بین می برد. همین است که یک کودک شاید ساعت ها پشت رایانه بنشیند و احساس تنهایی نداشته باشد.

حال شما در نظر داشته باشید نوجوانی حتی زمانی که در جمع خانوادگی ننشسته نیز به بازی مشغول باشد. دیگر از بسترهای عاطفی خانواده و کارکردهایش برای نوجوان چه چیز باقی خواهد ماند؟

البته نمی خواهم بگویم با ورود بازی عصر پادشاهان به دنیای تلفن همراه، اعتیاد به اینگونه بازی ها آغاز می شود. قطعاً همه می دانیم که از چند سال قبل با رواج هر چه بیشتر تلفن های با قابلیت بالا و همچنین تبلت، اعتیاد به بازی هایی که روی گوشی نصب می شوند، زیاد شده است. اگر به خاطرات خود رجوع کنید احتمالاً کودکان و نوجوانانی را به خاطر خواهید آورد که در مهمانی ها، سر در تلفن همراه خود دارند و اصلاً حواسشان به اطراف نیست. معمولاً کودکان و یا نوجوانان دیگری نیز اگر تبلت و تلفن همراه پیشرفته نداشته باشند، دور همان یک یا چند تبلت و موبایل جمع می شوند.

عصر پادشاهان و نسخه اندروید آن بهانه ای بود تا نشان دهیم بازی های اعتیاد آور چه بلایی بر سر خانواده ها می آورد. اگر زمانی نگران بودیم بازی های رایانه ای کودکان و نوجوانان را چندین ساعت از خانواده دور می کند و در فضایی جز فضای دنیای واقعی فرو می برد، امروز باید نگران باشیم به جز آن چند ساعت، حتی زمانی که در جمع خانوادگی نشسته اند نیز در همان فضای وهم آلود زندگی می کنند.

در نظر داشته باشید دنیایی که کودک و نوجوان در بازی تجربه می کند، به هر حال دنیای واقعی نیست. دنیایی است وهم آلود. بنابراین مناسبات همان جهان مجازی در آن بازی حاضر خواهد بود. علایق و هیجانات دیگر در خانواده و در بین دوستان تجربه نخواهد شد. غم و شادی را دیگر نه در خانواده که در فضای بازی تجربه می کنند. این احساسات و هزاران احساس دیگری که در بازی های گوناگونوجوددارد، فضای عاطفی را ایجاد می کند که کودک و نوجوان را از خانواده منقطع می کند. حتی از فضای واقعی جامعه نیز جدا خواهند شد. همین می شود که حتی اگر در مدرسه اتفاقی بیوفتد و مثلاً نمره ای را کم بگیرند، برای مدت کوتاهی ناراحت می شوند، اما چون خلسه ای به نام بازی و جدا شدن از این فضای واقعی را دارند، چندان برایشان مهم نیست.

عصر پادشاهان بهانه ای بود که اینبار نه به مسئولین، بلکه به خانواده ها هشداری جدی دهیم که دنیای کودکان و نوجوانانتان در ورطه نابودی است.