به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، دستگاه چاپگری را تصور کنید که در آن به جای خارج‌شدن جوهر به‌شکل حروف، ژل‌های پلاستیکی، فلزی یا پودرهایی به شکل‌های مختلف دندان، انگشت، مفاصل یا سایر اندام‌ها از آن خارج می‌شود.
دستگاه های چاپگر معمولی براساس اطلاعات متنی که به آنها داده می شود نسخه چاپی تهیه می کنند؛ ولی در چاپگرهای اعضای بدن، اساس کار اطلاعات گرفته شده از سی تی اسکن یا ام آرآی تهیه شده از اعضای بدن است. وقتی محققان این اطلاعات را در اختیار دستگاه قرار می دهند، دستگاه به صورت لایه لایه شروع به چاپ و تولید اندام های مصنوعی می کند. با موفقیت هر چه بیشتر در این طرح، انقلاب بزرگی در دنیای پزشکی حاصل می شود و محققان قادرند بسیاری از نقص عضوها و ناهنجاری ها را به این طریق درمان کنند.
نخستین چاپگرهای سه بعدی از دهه 1980 پا به عرصه فناوری گذاشتند؛ ولی کاربرد پزشکی از آن تنها به چند سال اخیر بازمی گردد. این نوع چاپگرها از دیگر دستگاه ها، محصول پیچیده تری دارند و از طریق آن می توان اندام هایی از بدن را تولید کرد که بیشترین شباهت را با نمونه های واقعی داشته باشند. اندام های چاپ شده بدن به کمک این چاپگرها معمولا از جنس پلاستیک یا فلز است و در ارتباط مستقیم با بدن فرد قرار می گیرد که از این میان می توان به نمونه هایی از قبیل دندان، پوسته های کمکی برای کم شنوایان و اندام های مصنوعی اشاره کرد. در گذشته ساخت تاج دندان در آزمایشگاه چند روز زمان می برد، ولی با روی کار آمدن چاپگرهای سه بعدی، دندانپزشکان می توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی دندان چاپ شده آماده کنند.
چاپ های سه بعدی پلاستیکی و فلزی تولیدشده راه خود را به داخل بدن انسان باز کرده اند. پزشکان و محققان بیمارستان کودکان مات (Mott) دانشگاه میشیگان، سال 2012 موفق شدند با پیوند تراشه های پلاستیکی سه بعدی و قرار دادن آنها داخل نای یک کودک دوساله او را از خطر مرگ نجات دهند. تاکنون محققان مایوکلینیک توانسته اند استخوان ران و مفصل زانو را برای بیمارانی که به تعویض مفصل زانو نیاز دارند، با کمک فناوری چاپگرهای سه بعدی درست کنند.
در گام دیگر، محققان بعد از توانایی چاپ اندام ها توانستند از بافت های زنده و سلول ها نیز چاپ تهیه کنند که به آنها چاپ های زیستی اطلاق می شود. بسیاری از این بافت های زنده برای مطالعات گسترده تر (برای مثال؛ آزمایش روش های دارویی یا اعمال جراحی روی اندام های چاپ شده و بررسی تاثیر آنها روی بافت) به کار می روند. با ادامه این روند، عالم پزشکی با تحول و انقلاب شگرفی مواجه می شود و از این طریق، احتمال بروز خطا بشدت کاهش می یابد.
منبع: جام جم
ارسال نظرات