وبلاگ سخن نو
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در وبلاگ سخن نو آمده است؛ باز هم ۱۲ آذر از راه رسید، روزی که در تقویم سازمان ملل نام معلولین را در کنار خود می‌بیند.
روزی که توجهات مردم و رسانه‌ها بیشتر از پیش به سمت و سوی معلولین معطوف می‌شود. هرچند که به نیازهای واقعی معلولین حتی در این روز نیز توجه چندانی نمی‌شود.
معلولین به واسطه محدودیت‌های جسمی خود نیازمند حمایت بیشتر جامعه هستند تا هم تراز دیگر مردم در جامعه بتوانند زندگی مطلوب خود را داشته باشند.
مثلاً معلولی جسمی-حرکتی که در حرکت خود از عصا یا صندلی چرخدار استفاده می‌کند برای تردد راحت‌تر نیازمند پیاده روهایی همسطح است، نیازمند عدم پارک خودرو‌ها در برابر پل‌های روی جوی است. نیازمند تجهیز ایستگاه‌های مترو و اتوبوس و دیگر اماکن عمومی به پله برقی و آسانسور و... است تا تردد راحت‌تری داشته باشد.
وقتی اینگونه نباشد امکان حضور وی در جامعه سلب شده است، یا معابر عمومی نیازمند نصب روشنایی‌های مناسب برای تردد افراد کم بینا و نصب علائم و موانع هشداردهنده برای افراد نابینا است تا تردد این افراد نیز به نحو مطلوبی صورت پذیرد.
معلول نابینا و کم بینایی که در آزمون‌های ورودی دانشگاه‌ها یا آزمون‌های استخدامی شرکت می‌کند نیاز دارد تا مثل سایرین که دفترچه سوالاتی در اختیار دارند و خود می‌خوانند دفترچه سوالات به خط بریل در اختیار داشته و بتواند به راحتی در آزمون‌های مهم زندگی خود تمرکز داشته باشد تا اینکه شخصی بخواهد سوالات را برایش بخواند و احتمالاً با عدم تسلط بر دروس تخصصی و زبان و عربی تازه به جای حل مشکل، مشکلی بر مشکلات وی بیفزاید.
همچنین معلولین نیز مثل سایر افراد نیاز به شغل دارند با این تفاوت که باید متناسب با توانایی آن‌ها باشد، وقتی قرار باشد معلولین در بانک‌ها و نیروهای نظامی و انتظامی نتوانند شاغل شوند و در بخش خصوصی هم به واسطه داشتن معافیت پزشکی و فقدان یا کمی تجربه کاری نتوانند با دیگران رقابت کنند؛ نتیجه‌ای جز خانه نشین شدن معلولین وجود نخواهد داشت.
خیل انبوه معلولین فوق دیپلم و لیسانس که نه خیل انبوه معلولین فوق لیسانسی که بیکارند گواهی بر این مدعی است. توجه رسانه‌ها و مردم در این روز به معلولین خوب است، اما کافی نیست.
همه سال باید برای رفع مشکلات این افراد کارشده و در این روز کارهای گذشته و برنامه‌های آینده مرور شود، نه اینکه از معلولینی که خود زحمتی کشیده و به مدارجی رسیده‌اند تقدیر شده و مدام از برنامه‌هایی سخن به میان آید که بیشترش عملیاتی نمی‌شود.
ارسال نظرات