به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در حالی که چند روزی از اظهارات نوبخت سخنگوی دولت مبنی بر دادن وام های 50 میلیونی به فقرا از محل درآمد های طرح هدفمندی نمی گذرد. اینبار علی ربیعی، وزیر کار، رفاه و تعاون به میدان آمده و از اختصاص بودجه اشتغال زایی از محل درآمد های طرح هدفمندی یارانه ها خبر داد.
اگر چه هر دوی این اظهارات مبنی بر اختصاص درآمد های فاز دوم طرح هدفمندی به موارد مذکور است اما به نوعی از ابهام بودجه ای برخوردار و شبیه به دادن وعده های ناممکن به نظر می آیند.
گفتنی است به دلیل تخلف صورت گرفته در دوران دولت دهم در تخصیص درآمد های فاز اول طرح هدفمندی یارانه ها که در دولت یازدهم نیز ادامه یافت هم اکنون تداوم اجرای فاز اول با کسری بودجه همراه بوده و مخارج آن که فقط شامل دادن یارانه نقدی به مردم است علاوه بر کل درآمد فاز اول مبالغ هنگفت دیگری را نیز در بر می گیرد.
بر اساس گزارشات منتشره از محل اجرای فاز اول هدفمندی یارانه‌ها سالانه 28 هزار میلیارد تومان درآمد نصیب دولت می‌شود، اما مصارف آن 42 هزار میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که کسری 14 هزار میلیارد تومانی آن از طریق دیگر بندهای قانون بودجه تامین می‌شود.
گرچه منابع دولتی می‌گویند، حدود 2 میلیون خانوار معادل 6 میلیون نفر از دریافت یارانه نقدی انصراف داده‌اند که این انصراف نیز حدود 3 هزار و 200 میلیارد تومان منابع برای دولت ایجاد می‌کند ولی باز هم تراز منفی را مثبت نمی کند.
زیرا دولت احمدی نژاد با قراردادن تعهد ماهانه 45 هزار تومان برای هر ایرانی هزینه ای را بر دوش دولتها نهاد که از محل درآمد طرح هدفمندی بیشتر بود. در نتیجه دولتهای دهم و یازدهم علاوه بر این که مجبور شدند با ضرر مخارج این طرح را تامین کنند از دادن سهم بخش تولید نیز بکلی ناتوان ماندند و این امر تولید کشور را ورطه نابودی قرار داد.
هم اکنون براساس محاسبات منتشره در رسانه ها دولت در مجموع از اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها نیز حدود 15 هزار و 500 میلیارد تومان درآمد جدید خواهد داشت که جمعا با درآمد فاز اول رقم سالانه 43 هزارو 500 میلیاردی را رقم می زند و با هزینه پیش بینی شده در بودجه 48 هزار میلیارد تومانی قانون بودجه 4 هزار و 500 میلیارد تومان فاصله دارد و همچنان درآمد ها از هزینه ها کمتر است.
گفتنی است در این رقم پیش بینی شده بودجه هزینه هایی چون اختصاص 10 هزار میلیارد تومان به تولید، 4 هزار میلیارد تومان به بخش سلامت و 2 هزار میلیارد تومان به بیمه بیکاری در نظر گرفته شده که در مجموع نیازمند اعتباری معادل 16 هزار میلیارد تومان است.
به سادگی می توان دریافت که فاز دوم طرح هدفمندی نیز برای دست یابی به همه هزینه های مصوب باید از ردیف های بودجه ای دولت استفاده کند و نمی تواند از محل درآمد ها همه هزینه ها را پرداخت نماید.
در چنین شرایطی دادن وعده های مازاد بر هزینه های دیده شده در قانون، مانند پرداخت وام های 50 میلیونی و اختصاص بودجه به امر اشتغال زایی از سوی مسئولین چه اثری جز امیدواری مردم در کوتاه مدت و سپس نا امیدی آنان درآینده نزدیک را درپی خواهد داشت؟
آیا زمان آن نرسیده که مسئولین اندکی در دادن وعده های خوش اقتصادی به امکان تحقق آنها نیز بیاندیشند!
منبع: صراط
ارسال نظرات