به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، آلودگی هوای کلانشهرها آن قدر دستخوش مسائل سیاسی شده است که دیگر به راحتی نمی توان اظهارات تخصصی را به سیاست آلوده ندانست. هوای تهران نیز علی رغم وعده ی معصومه ابتکار که در تابستان امسال وعده ی رخت بربستن آلودگی از تمام کلانشهرها را داده بود، زمستان امسال نیز روند فزاینده ای داشت و شاخص ها نشان از ناسالم بودن هوای تهران می دادند.
با این حال، امسال زمستان شاخص ها هرگز عددی بالاتر از حد «ناسالم» را نشان ندادند و به هشدار و یا اضطرار نرسیدند و همین بهانه ای شد برای تصمیم گیران که نه ادارات و نه حتی مدارس را تعطیل کنند.
با این که در روزهای آلوده ی تهران، شواهد نشان می داد که حد آلودگی آن قدر بالاست که حداقل به تعطیلی مدارس می انجامد اما استانداری عقیده دیگری داشت. در جلسه ی کمیته اضطرار هوای تهران که هفته ی پیش مطرح شد، وزارت بهداشت تقاضا کرد که حداقل مدارس این شهر تعطیل شوند اما استانداری از این کار سرباز زد و مدعی شد که شرایط به آن حدی نیست که این اتفاق بیفتد.
این، اولین اختلاف بین وزارت بهداشت و سایر نهادهای مسئول در زمینه آلودگی هوا نبود. روز گذشته، وزارت بهداشت کیفیت هوای تهران را ناسالم دانست.
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت دیروز گفت: کیفیت هوای تهران در شرایط ناسالم برای گروههای حساس قرار دارد.
خسرو صادق نیت ادامه داد: بر اساس اطلاعات دریافتی از ایستگاه های سنجش آلودگی هوا در شهر تهران که در ساعت 8 امروز (یکشنبه 14 دی) دریافت شده است، شاخص کیفیت هوا 132 و آلاینده اصلی ذرات معلق (PM2.5) است.
وی افزود: در این شرایط کیفیت هوا، ناسالم برای گروههای حساس است و افراد مبتلا به بیماریهای قلبی یا ریوی، سالمندان و کودکان باید فعالیتهای طولانی یا سنگین خارج از منزل را کاهش دهند.
این در حالیست که شرکت کنترل کیفیت هوا اعلام کرد کیفیت هوای تهران در شرایط سالم قرار دارد و شاخص آلاینده ها عدد 71 را نشان می دهد که نسبت به دیروز سی واحد کاهش یافته است.
این تفاوت در آمار وزارت بهداشت و سازمان محیط زیست، شبهه دستکاری در امار و اطلاعات را ایجاد می کند. گرچه رییس سابق مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست کشور در مورد آلودگی هوای تهران و آمارهای ارائه شده از طرف مرکز کنترل کیفیت هوا می گوید: این آمارها صددرصد دقیق و بدون دستکاری اعلام می شود و هیچگونه شکی در صحت آن ها نیست.
وی ادامه می دهد: در تهران و سایر شهرها ایستاه هایی برای سنجش میزان آلاینده ها نصب شده که در تهران شهرداری و شرکت کنترل کیفیت هوا مسئول پایش میزان آلودگی هوا هستند.
رشیدی می گوید: در تهران هم چند ده ایستگاه برای سنجش میزان آلاینده ها وجود دارد که تعدادی از آن ها توسط سازمان حفاظت از محیط زیست و تعدادی توسط شهرداری اداره می شوند و پس از بیرون آمدن آمار، آن ها را با یکدیگر به اشتراک می گذارند.
وی می افزاید: چه در زمانی که در شهرداری مشغول بودم و چه زمانی که در سازمان محیط زیست خدمت می کردم، هیچ گاه ندیدم که آمارهای مربوط به آلودگی هوا دستکاری شوند و یا با اعمال نفوذ دستخوش تغییر گردند.
گویا این اختلاف بین وزارت بهداشت و سازمان محیط زیست اختلاف جدیدی نیست. معاون پایش و نظارت اداره محیط زیست استان تهران معتقد است که از دیرباز بر سر اینکه اعداد کدام ایستگاههای سنجش کیفیت هوا باید مدنظر قرار گرفته و به عموم اعلام شود با وزارت بهداشت اختلاف نظر وجود داشته است. او در این باره می گوید: در کل سه نوع ایستگاه برای سنجش کنترل کیفیت هوا وجود دارد؛ ایستگاه ترافیکی، ایستگاه شهری و ایستگاه حومه شهری که وزارت بهداشت تنها اطلاعات یک ایستگاه و بیشترین عدد را مدنظر قرار میدهد اما محیط زیست و شرکت کنترل کیفیت هوای تهران میانگینی از اعداد به دست آمده از هر سه ایستگاه را اعلام میکند.
همین تفاوت معیار، در آمارهای اعلام شده اختلاف ایجاد می کند و برای مردمی که نیازمند دانستن درباره ی آلودگی هوا هستند این شبهه را ایجاد می کند که آمار و اطلاعات مربوط به آلودگی هوا قابل دستکاری و غیرقابل استناد و نادرست هستند.