به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، رهبر عزیز انقلاب هم به رغم اینکه معتقدند مذاکرات نتیجه‌ای دربر نخواهد داشت ولی تیم وزارت امور خارجه را از انجام مذاکره حول موضوع هسته‌ای منع نکرده‌اند و سیاسیون داخلی نیز معتقد به مذاکره هستند و اگر هم انتقادی هست - که هست- بر سر دستیابی به توافق خوب است و بد.
تیم مذاکره‌کننده تحت نظر مستقیم رئیس‌جمهور از تمام امکانات و توانایی‌های موجود در پیشبرد مذاکرات آن هم به روش خود بهره برده‌اند. اقداماتی نظیر تماس تلفنی رئیس‌جمهور روحانی با اوباما برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی، دیدار و مذاکره ظریف و کری- وزیر خارجه آمریکا - در واشنگتن برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی، اظهارات ظریف درباره توان نظامی آمریکا و ضعف نظامی ایران در جهت پیشبرد مذاکرات، ایجاد کمپین «توافق به هر قیمت» هنرمندان ایرانی توسط وزارت امور خارجه و درخواست ظریف از هنرمندان برای شرکت در این کمپین و مهم‌تر از همه پیاده‌روی ظریف و جان کری در ژنو صرفا بخشی از اقدامات دولت محترم در جهت پیشبرد مذاکرات هسته‌ای است که تا این لحظه منجر به توافق ۶ ماهه ژنو و تمدید ۷ ماهه آن شده است. اما حال باید دید دستاورد این اقدامات چه بوده؛ بی‌شک دولتمردان دست یافتن به توافق ژنو و تمدید آن را دستاوردی بزرگ می‌دانند اما برای هر فرد عادی این سؤال پیش‌می‌آید که دستاورد حاصل ژنو برای کشور چه بوده است؟ اگر از تمام تهدیدات و تحریم‌هایی که برخلاف توافق صورت گرفته بعد از توافق ژنو که از نظر دولتمردان صرفا به روح توافقنامه صدمه وارد کرده است! فاکتور بگیریم آیا این توافق توانسته تاثیر مثبتی بر اقتصاد کشور بگذارد؟ آیا وضع معیشت مردم یا وضعیت عمومی اقتصاد کشور بعد از توافق ژنو نسبت به قبل از انتخابات ریاست جمهوری تغییر محسوسی داشته است؟
دولت - که منتقد سیاست‌های دولت سابق بود - با تمام ملایمت‌ها و نرمش‌هایی که در مقابل بلوک غرب نشان می‌دهد نمی‌تواند قیمت نفت را در اوپک مدیریت کند و اکنون در تنظیم بودجه‌اش با مشکل مواجه شده است؟! بی‌شک نمی‌توان این مسئله را در دولت «تدبیر و امید» به «شانس و تقدیر» نسبت داد مگر آنکه بپذیریم تدبیر دولت به تقدیر وابسته است!
یکی از وعده‌هایی که رئیس‌جمهور روحانی در انتخابات ۹۲ به مردم داد اعتبار بخشیدن به پاسپورت ایرانی بود، همگان شاهد بوده‌اند که دولت و تیم مذاکره‌کننده هیچ تنشی در مذاکرات با طرف مقابل نداشته‌اند و حتی در راستای صمیمیت بخشیدن به مذاکرات از اقداماتی نظیر قدم زدن نیز بهره برده‌اند و حتی رئیس‌جمهور روحانی برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی با رئیس‌جمهور آمریکا مکالمه تلفنی داشته، اما متاسفانه برخلاف تمام دولت‌های گذشته در این دولت برای نماینده ایران معاون سیاسی روحانی از سوی آمریکا ویزا صادر نشد. رئیس‌جمهور روحانی و همکارانش در مجموعه دولت معتقدند بعد از توافق ژنو دیوار تحریم‌ها ترک برداشته است و نهایت تعامل را در مذاکرات به خرج داده‌اند اما بعد از توافق ژنو به رغم آنکه در آن قید شده طی مدت توافق، تحریم دیگری علیه جمهوری اسلامی صورت نخواهد گرفت، ایران چندین بار تحریم و تهدید نظامی شده است! با این وجود می‌توان درک کرد چرا سیاسیون خارج از دولت که موافق مذاکره و توافق خوب هستند به سیاست خارجه دولت یازدهم انتقاد می‌کنند؛ مسئله بر سر این شعار دولت است: «مذاکره برای توافق، توافق به هر قیمتی!»
منبع: کیهان
ارسال نظرات