قطعه شعری از دیوان منسوب به امام علی(ع)

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» قطعه زیر از امیرالمومنین امام على علیه‌‏السلام ـ و در دیوان منسوب به ایشان آمده است:

در دنیا آرزو را دراز مى‌‏سازى، و نمى‏‌دانى
که چون شب شود، آیا تا سپیده ‏دَم مى‌‏مانى؟

بسا تن‏درست، که بى‏ هیچ بیمارى‏‌اى درگذشت
و بسا بیمار، که سالیان سال بزیست

بسا جوانى که شب و روز مى‌‏زیَد، آسوده
بى ‏خبر از آن که کفنش بافته شده است

متن حدیث:

الإمام علیّ علیه‏‌السلامـ فِی الدّیوانِ المَنسوبِ إلَیهِ ـ :
تُؤَمِّل فِی الدُّنیا طَویلاً فَلا تَدری إذا جَنَّ لَیلٌ هَل تَعیشُ إلى فَجرِ
فَکَم مِن صَحیحٍ ماتَ مِن غَیرِ عِلَّةٍ و کَم مِن مَریضٍ عاشَ دَهرا إلى دَهرِ
و کَم مِن فَتىً یُمسی ویُصبحُ آمِنا و قَد نُسِجَت أکفانُهُ وهُوَ لا یَدری

«الدیوان المنسوب إلى‌الإمام علی(ع)، صفحه 258»