از کمبود فیلم و محیط خوب تا بلیت گران مانع رفتن به سینماست

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو» سینما به دلیل جذابیتی که برای مخاطب به همراه دارد، از همان ابتدای آغاز فعالیت خود تبدیل به صنعتی سودآور در کشورهای صاحب سینما شد ولی صنعت سینمای ایران هنوز نتوانسته جایگاه صنعتی خود را به خوبی به دست آورد و  زمانی از فروش بسیار خوبی برخوردار بوده و سرمایه گذار به راحتی در آن سرمایه گذاری کرده و زمانی این صنعت به یکی از پرضررترین صنایع در کشور تبدیل شده است و به دلیل همین نوسانات است که نمی‌توان به طور کلی گفت سینما در ایران هنر - صنعتی پررونق است.

 

حال سوال این است که چرا سینمای ایران بعد از پشت سرگذاشتن این همه آزمون و خطا، همچنان در جذب مخاطب موفق عمل نمی کند و چرا سینمای ایران در طول سال تنها با ۲ تا ۳ فیلم پرفروش به حیات خود ادامه دهد. در حالی که متولیان دولتی سینما در دولت یازدهم از بالا رفتن فروش سینماها در دو سال اخیر خبر می‌دهند و مستند به آمار و ارقام تاکید دارند که حال اقتصادی سینما خوب و رو به ارتقا است ولی باز هم انتظار می‌رود که سینما در ایران اقتصادی مستحکم‌تر و زودبازده تر داشته باشد. کافی است در این میان نگاهی به رقم‌ فروش فیلم‌ها در سینمای جهان و به ویژه کشورهایی آسیایی بیندازیم تا متوجه شویم آنچه مدیران سینما از آن به رونق اقتصادی تعبیر می‌کنند در قبال سرمایه‌هایی که از فروش فیلم در سینماهای کشورهایی هم‌رتبه ما به دست می‌آید چیزی در حد شوخی است.

 

آنچه در گزارش‌های آماری مورد استناد مدیران سینمایی قرار می‌گیرد بیشتر ناظر به مقایسه فروش سینما در سال‌های متمادی و قیاسی درونی است و میزان سوددهی و فروش سینماها در قیاس با هزینه‌های جاری سینماداران، تولید در سینما و به ویژه تورم عمومی در جامعه و همچنین افزایش قیمت بلیت سینماها در نظر گرفته نمی‌شود یا اگر هم گرفته می‌شود جزو المان‌های اصلی نیست.

 

حال باید به این نکته توجه کرد که سینمادار، سینماگر و مخاطب سه ضلع مثلثی هستند که از تولید تا گیشه را به هم متصل می کنند و باید در صنعت سینما رضایت هر سه آنها جلب شود. مخاطب به عنوان مصرف کننده محصول سینما معتقد است برای سینما رفتن باید فیلم خوب تولید شود و در کنار آن قیمت بلیت سینماها باید مناسب با درآمد قشر متوسط و پایین جامعه در نظر گرفته شود. این درحالی است که بلیت سینما به قدری گران است که یک خانواده چهار نفره در طول سال تنها یک یا دو بار به سینما می رود و از سوی دیگر کیفیت برخی فیلم ها آن قدر پایین است که مخاطب تمایلی ندارد چنین هزینه ای را برای دیدن فیلم های نامناسب پرداخت کند.

 

اما سینماداران معتقدند که استقبال کم مخاطب به دلیل قیمت بالای بلیت نیست، چرا که مخاطب نشان داده است که حاضر است برای دیدن یک فیلم خوب به هر قیمتی به سینما برود، اما چون فیلم خوب در سینما به تعداد بالا تولید نمی شود، مردم کمتر به سینما می روند و فعل سینما رفتن به یک رفتار اجتماعی تبدیل نشده است. به اعتقاد آنها اگر غالب آثار سینمایی از کیفیت و ساختاری قابل دفاع برخوردار باشند مردم همواره به سینما اعتماد می‌کنند و وقت بیشتری برای سینمارفتن می‌گذارند ولی وقتی در سال فقط تعداد معدودی فیلم خوب روی پرده می‌رود مردم به طور عام به سینما نمی‌آیند و منتظر می‌مانند تا یک فیلم خاص را ببینند.

 

مردم و سینماداران در حالی اینگونه استدلال می‌کنند که صاحبان آثار سینمایی چیز دیگری می گویند. آنها معتقدند یک سالن سینما می تواند به عنوان یک پاتوق فرهنگی به تنهایی در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد. آنها رونق پردیس‌های سینمایی که در دو سال اخیر فروش‌های بالایی داشته‌اند مصداق سخن خود می‌دانند. البته در این میان برخی دیگر از سینماگران نیز براین باورند که تعریف سینما در ایران درست نبوده و سینمای داستانی که چرخه اصلی اقتصاد در سینما به شمار می رود، فراموش شده به همین دلیل مردم کمتر به سینما می روند.

 

در این گزارش بخشی از نظرات، سینماداران، سینماگران و مخاطبان را درباره عوامل چرخه اقتصادی سینما و برخورد مخاطب با فیلم‌های روی پرده را می خوانید:

 

۵۰ درصد افراد جامعه توانایی خرید بلیت سینما را دارند

 

علی اکبر دماوندی مدیر سینما پایتخت از جمله سینمادارانی است که سالن او درجه ممتاز دارد و قیمت بلیت در این سینما ۶۵۰۰ تومان مصوب شده است. وی با اشاره به افرادی که برای دیدن فیلم به سینما پایتخت می روند، گفت: اکثر افرادی که برای تماشای فیلم به پایتخت مراجعه می کنند، افراد ساکن در محدوده هفت تیر و مفتح شمالی هستند، افرادی که می توان آنها را جزو قشر با سواد دانشگاهی و از نظر اقتصادی در شرایط مناسبی دانست. این قشر از جامعه با توجه به تحصیلات و سطح مالی مناسبی که دارند، می توانند سینما را به عنوان یکی از تفریحات ثابت خود انتخاب کنند.

 

وی با بیان اینکه ۵۰ درصد از افراد جامعه شهری ایران توانایی خرید بلیت سینماها را دارد، توضیح داد: بیش از ۵۰ درصد از افراد جامعه توانایی خرید بلیت سینما را دارد و در کنار آن تمایل و فرهنگ سینما رفتن نیز در آنها وجود دارد، اما مساله مهمی که وجود دارد این است که اگر کسی به سینما نمی رود به دلیل افزایش قیمت بلیت سینماها و یا اینکه از نظر اقتصادی توانایی پرداخت هزینه بلیت را ندارد، نیست بلکه بیشتر به این دلیل است که فیلم خوب وجود ندارد.

 

این مدیر سینمایی تاکید کرد: اگر فیلم خوب در سینما اکران نشود، مردم حاضر نیستند به خاطر آن پول پرداخت کنند و به سینما بروند. مصداق صحبتم هم این است که بارها شاهد بودیم که یک فیلم خوب در سینما اکران شده و مردم حاضر بودند تا بلیت ۱۵ هزار تومانی فیلم را از بازار سیاه تهیه کنند.

 

دماوندی با اشاره به اینکه هر منطقه از شهر با منطقه دیگر متفاوت است، توضیح داد: البته درباره توان خرید مخاطب، تنها می توانم در محدوده سینمای خود صحبت کنم و نمی توانم درباره سینماهای دیگر حرف بزنم. اما همه می دانند که مردم برای تماشای یک فیلم خوب به سینما می روند و برای آن پول پرداخت می کنند.

 

وی در پاسخ به اینکه طرح هایی مانند «سینما سلام» اگر دوباره اجرایی شود تا چه اندازه می تواند مردم را به سمت سینما جذب کند، بیان کرد: هرچند نزدیک به دو سال از اجرای این طرح (اکران رایگان فیلم در سینماها) گذشته است، اما باید بگویم که من با اصل این قضیه کاملا مخالف بودم و آن را یکی از بدترین طرح ها در حوزه سینما می دانم. نباید فراموش کرد که سینما یک حرمتی دارد و متاسفانه افرادی که در این روز به سینما هجوم آوردند حرمت سینما را نگه نداشتند و به سینما صدمه وارد کردند.

 

این مدیر سینمایی در جواب به این سوال که این طرح به این دلیل اجرا شد که نشان دهد مردم علاقه مند به سینما هستند، توضیح داد: البته مردم سینما می روند که فیلم خوب ببینند. باید برای سینما رفتن انگیزه وجود داشته باشد و باید شرایطی فراهم شود که مردم برای دیدن یک فیلم کنجکاو شده و به سینما روند. فیلم باید به گونه ای باشد که برای ۲ ساعت مخاطب را از زندگی واقعی خود جدا کند. می توان گفت سینما ماشین امیدها و آرزوها است. کسی که سینما می رود، می خواهد از پوسته خود خارج شود و از طریق سینما چیزهای جدیدی کشف کند، این درحالی است که فیلم های ما چندان جذاب نیست و تنها زندگی معمولی را که مخاطب شبانه روز با آن درگیر است به نمایش می گذارد.

 

دماوندی با اشاره به فیلم سینمایی «مارمولک» به کارگردانی کمال تبریزی گفت: این فیلم مانند یک میدان مغناطیس مردم را به سمت خود جذب می کرد و ما در حالی که این فیلم فروش ۴ میلیون تومانی داشت به اجبار این فیلم را از پرده سینما خارج کردیم. فیلم «شهر موش ها» و «آتش بس» هم از جمله فیلم هایی هستند که توانستند مردم را به سمت خود جذب کنند. مگر در طول سال چند فیلم با چنین سطحی اکران می شود که مردم بخواهند برای آن پول دهند؟

 

مدیر سینما «پایتخت» تاکید کرد: قبول ندارم که مردم برای قیمت بالای بلیت های سینما به سینما نمی روند، بلکه بر این باورم که با وجود فیلم هایی که ساخته می شود، اگر قیمت بلیت سینماها به یک هزار تومان هم برسد، باز هم مردم به سینما نمی روند چرا که فیلمی در خور صنعت سرگرمی سینما تولید نمی شود و مردم حاضر نیستند برای «هیچ» پول پرداخت کنند.

 

پول مساله نیست مردم سینمارو نیستند

 

ابراهیم آزادی مدیر سینما آستارا است. سالن سینما آستارا در منطقه تجریش یعنی شمال شهر تهران قرار دارد، منطقه ای که اکثریت مردم ساکن این منطقه از وضعیت اقتصادی مناسبی برخوردار هستند. این مدیر سینمایی درباره دلایلی که باعث می شود مردم کمتر به سینما بروند، توضیح داد: شاید یکی از مهمترین دلایلی که مردم این روزها به سینما نمی روند، شرایط اقتصادی باشد. اما حداقل این مساله در محدوده تجریش و ساکنان آن تعریف شده نیست. در واقع مشکل ما قیمت بالای بلیت سینما و یا قدرت اقتصادی مردم نیست، بلکه مشکل اصلی ما این است که مردم در این منطقه علاقه ای به سینما رفتن ندارند پس فرق چندانی هم نمی کند که یک فیلم خوب یا بد نمایش دهیم، چرا که اصلا سینمارو در این منطقه وجود ندارد.

 

وی ادامه داد: در واقع اکثریت مردم در این منطقه دارای سینمای خانگی هستند و ترجیح می دهند بدون صرف وقت، هزینه و تحمل ترافیک، در خانه از دیدن یک فیلم لذت ببرند. این علاقه به دیدن فیلم ها در خانه به گونه ای است که حتی در روزهای سه شنبه که قیمت بلیت ها به ۳ هزار تومان هم می رسد، افراد کمتری برای دیدن فیلم ها به سینما می آیند.

 

این مدیر سینمایی تاکید کرد: یکی از دلایل مهمی که مردم کمتر به سینما می روند، نبود تبلیغات مناسب است. مردم اصلا نمی دانند یک فیلم چه زمانی اکران می شود و یا اطلاعات دقیقی درباره فیلمی که اکران می شود، ندارند. به عنوان مثال فیلم «نهنگ عنبر»؛ چند نفر می دانند موضوع این فیلم چیست تا برای دیدن آن به سینما بروند؟ شاید خیلی ها وقتی نام این فیلم را می شنوند، فکر می کنند فیلمی درباره «نهنگ عنبر» است و اصلا نمی دانند قرار است چه چیز را ببینند.

 

آزادی تاکید کرد: هر فیلمی که تبلیغات خوبی داشته باشد، خوب می فروشد. باید مردم را به سینما جذب کرد و مردم باید یاد بگیرند که دیدن فیلم در سینما می تواند تجربه خوبی باشد و باید آن را امتحان کنند.

 

مدیر سینما آستارا در پایان گفت: در حال حاضر بیشترین مخاطبان ما در این سینما، جوانان هستند که بیشتر برای گذراندن وقت و نه به خاطر خود فیلم به سینما می آیند.

 

در ادامه این گزارش، نظر تعدادی از افراد جامعه را نسبت به سینما رفتن و دلایلی که باعث می شود به سینما بروند یا نروند را جویا شدیم. محمد رمضانی جوان ۳۰ ساله و متاهلی است که سال ها است به سینما نرفته است. او درباره سینما نرفتن گفت: البته قبل از اینکه ازدواج کنم گاهی به سینما می رفتم، اما حالا دیگر وقت آن را ندارم که راجع به آن فکر کنم. بیشتر زمان من صرف کار کردن و کسب درآمد می‌شود و اگر هم زمانی پیدا کنم ترجیح می دهم در خانه و در کنار همسرم فیلم ببینم.

 

وی در پاسخ به اینکه تا چه اندازه افزایش قیمت بلیت در سینما باعث می شود که کمتر به سینما رود، بیان کرد: من حتی نمی دانم بلیت سینما چه قدر است که بخواهم به دلیل آن به سینما بروم یا نه. زمانی که می توانید با نزدیک به ۳ هزار تومان یک فیلم را از شبکه نمایش خانگی خریداری کنید و بعد در خانه و با آرامش آن را ببینید، چه نیازی است که به سینما برویم.

 

۲۰ بار در طول سال به سینما می روم

 

علی رضایی ۲۸ سال دارد و در یک اداره به عنوان کارمند مشغول به کار است. او که یک جوان مجرد است به سینما بسیار علاقه مند است. وی درباره رفتن به سینما گفت: من در طول سال ۲۰ بار به سینما می روم و این یعنی حداقل در طول سال ۲۰ فیلم در سینما تولید می شود که ارزش سینما رفتن را داشته باشد. البته بعد از ایجاد گروه سینمایی «هنر و تجربه» بیشتر سعی می کنم تا به دیدن این فیلم ها بروم. در این گروه سینمایی فیلم های خوبی از کارگردانان بزرگ سینما نمایش داده می شود که قابل توجه است. البته زمانی که می گویم ۲۰ فیلم به این معنا نیست که فیلم های زرد را هم می بینیم، به عنوان مثال نام برخی از بازیگران خط قرمز من هستند و اصلا فیلم های آن ها را نمی بینم. البته در این میان و در هنگام انتخاب یک فیلم حتما به نام کارگردان فیلم توجه می کنم.

 

وی تاکید کرد: من به عنوان یک فرد مجرد به راحتی می توانم بلیت ۸ هزار تومانی بخرم، اما این ۸ هزار تومان واقعا زیاد است. البته فکر می کنم زمانی که قیمت بلیت ها ۵ هزار تومان بود افراد بیشتری به سینما می رفتند. خود من به همراه دوستانم ترجیح می دهیم تا روزهای سه شنبه که قیمت بلیت ها نیم بها است به سینما برویم. در کنار قیمت بلیت سینما تماشای فیلم در یک سالن سینما با کیفیت بالا بسیار اهمیت دارد، به همین دلیل همیشه ترجیح می دهیم تا در پردیس سینمایی آزادی به تماشای فیلم های مختلف برویم.

 

قیمت بلیت سینماها برای یک خانواده چهار نفری بسیار گران است

 

بهروز حسن پور در حوزه عکاسی فعالیت می کند و دو فرزند دارد. وی درباره سینما رفتن خودش و خانواده اش گفت: در طول سال شاید کمتر از تعداد انگشتان دست به سینما می روم، البته این به آن معنا نیست که فیلم نمی بینم و یا خانواده ام فیلم نمی بینند، در واقع فیلم های با کیفیت بالا خیلی کم در سینما اکران می شود به همین دلیل کمتر به سینما می روم. البته در این میان اگر فیلم خوبی اکران شود و فیلم با ذائقه های فردی من همخوانی داشته باشد، حتما به سینما می روم. همچنین چندان به دنبال فیلم هایی که در سینما ها سر و صدا می کنند نمی روم بلکه فیلم هایی را می بینم که تصویر خوبی داشته باشد.

 

وی در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه فرزندان خود را برای دیدن فیلم به سینما می برد، توضیح داد: فرزندان من اهل فیلم دیدن هستند، اما کمتر به سینما می روند، درواقع بیشتر مشتری شبکه نمایش خانگی هستیم تا سینما. من دوست دارم تا فرزندانم فیلم های خوب ببینند تا ذائقه و سلیقه آن ها نسبت به سینما بالا برود. ضمن اینکه فیلم‌های خارجی هم زیاد می‌بینیم. شاید اگر فیلم های خوب خارجی در سینماهای ایران هم اکران شود بیشتر سینما برویم. البته شنیده ام در چند سینما فیلم خارجی اکران می شود ولی بهتر است تعداد این سالن ها بیشتر شود. من فکر می کنم اقتصاد سینمای کشورهای مختلف هم به اکران آثار از سینمای هالیوود وابسته است و اینطور نیست که فقط فیلم های کشور خودشان را نشان دهند.

 

وی تاکید می‌کند: چرا وقتی تلویزیون اجازه پخش فیلم های خارجی را دارد ولی سینماهای ایران نمی توانند حتی همان فیلم ها را پخش کنند؟

 

رسول زمانی مهندس کامپیوتر و دارای دو فرزند است. وی با اشاره به اینکه در طول سال بسیار کم به سینما می رود، بیان کرد: در گذشته زیاد به سینما می رفتم اما طی سال های اخیر خیلی کمتر به سینما می روم و شاید تعداد آن به یک یا دو بار در سال برسد. متاسفانه کیفیت فیلم ها بسیار پایین آمده و کمتر فیلمی را پیدا می کنم که مطابق با سلیقه ام باشد و یا بتواند من را به سمت خود جذب کند. از طرف دیگر قیمت بلیت سینماها برای یک خانواده چهار نفری بسیار بالا است، هرچند معتقدم نسبت به آمار جهانی این قیمت بسیار کم است، اما قیمت بلیت سینماها باید براساس توانایی اقتصادی جامعه در نظر گرفته شود. علاوه بر آن سالن سینما باید امکانات رفاهی مناسب داشته باشد تا مخاطب به سمت سینما کشیده شود.

 

وی ادامه داد: متاسفانه در طول سال تعداد فیلم هایی که می توان به همراه خانواده به دیدن آن رفت بسیار اندک است. یک دوره ای حداقل در طول سال ۲ فیلم کودک و نوجوان اکران می شد، اما الان این گونه نیست. خانواده هایی مانند خانواده من که دو فرزند کوچک دارند نمی توانند در طول سال با هم به سینما بروند چرا که فیلم مناسب برای یک خانواده با چنین شرایطی اکران نمی شود. زمانی که من کوچک بودم در سینما فیلم های کودک خوبی اکران می شد که گاهی چند بار برای دیدن آنها با خانواده به سینما می رفتیم ولی الان من اگر بخواهم هم نمی توانم فرزندانم را با خودم به سینما ببرم. نمی شود که من و همسرم به تنهایی سینما برویم و فرزندانمان را خانه تنها بگذاریم یا نزد یکی از اعضای خانه بگذاریم. به هر حال باید سالی چند فیلم خوب کودک و نوجوان هم اکران شود تا بچه های ما هم بتوانند فرهنگ سینما رفتن را یاد بگیرند. وقتی فرزندان من هیچ وقت با ما به سینما نیایند و یا نبینند که ما به سینما می رویم چطور با مفهومی به نام سینما و سالن سینما آشنا شوند.

 

مجتبی حسینی متاهل و یک فرزند ۵ ساله دارد. وی نیز در سخنانی بیان کرد: سینما نمی روم چون فکر می کنم تلویزیون و آثاری که پخش می کند برای سرگرم کردن خانواده ام کافی است ضمن اینکه رایگان است. زندگی شهری به قدری خسته کننده و فشرده شده است که دیگر وقت و حوصله ای برای سینما رفتن نمی ماند. ترافیک شهر و پیدا نکردن جای پارک هم مزید بر علت است. ضمن اینکه من و خانواده ام برای یک بار سینما رفتن و شام خوردن باید نزدیک به ۶۰ هزار‌‫‫ تومان هزینه کنیم که این رقم برای یک بار در ماه هم زیاد است. همه این فیلم هایی که اکران می شوند به سرعت به شبکه نمایش خانگی می آیند و همان ها را در خانه می بینم. تلویزیون هم که مدتی بعد چندین بار آنها را پخش می‌کند.

 

مریم کاظمی مجرد ۳۰ ساله نیز گفت: من بیشتر از برنامه های گروه سینمایی «هنر و تجربه» استفاده می کنم و سبک فیلم هایی که در این گروه سینمایی روی پرده می رود برایم جذاب تر است و ترجیح می دهم برای این آثار هزینه کنم.‌ اگر قرار است هزینه بلیت سینما بدهم ترجیح می دهم، آثار متفاوت ببینم. البته اگر قیمت بلیت ارزان تر بود یا برای کسانی که بیشتر سینما می روند تسهیلات ویژه قائل می شدند بیشتر از ماهی یک یا دو بار سینما می رفتم.

 

وی تاکید دارد: من سینما رفتن را دوست دارم و حتما هر طور شده پول آن را جور می‌کنم. البته شاید اگر متاهل بودم و هزینه زندگی را در نظر می گرفتم دیگر نمی توانستم اینگونه برای تفریح مورد علاقه ام هزینه کنم. من دیده ام خانواده ها بیشتر ترجیح می دهند شام درست کنند و به پارک بروند. شما در سالن های سینما و تئاتر و کنسرت کمتر حضور خانواده ها را می بینی.

 

کیفیت فیلم در جذب مخاطب اولویت چهارم است

 

در حالی که سینماداران و مردم نظر خود را درباره سینما رفتن و نرفتن بیان کردند گفتگویی با دو سینماگر هم داشتیم تا مشخص شود از زاویه دید آنها وضعیت اقتصادی سینما و مواجهه مردم با آن چگونه تعریف می‌شود.

 

ابوالحسن داوودی کارگردان سینما و رییس شورای صنفی نمایش نیز درباره عوامل مختلفی که می تواند در سینما رفتن و یا نرفتن مردم تاثیرگذار باشد، گفت: سینما رفتن بیشتر از آن که یک فعالیت فرهنگی باشد، یک رفتار اجتماعی است که باید در جامعه جا بیافتاد و این مساله زمانی رخ می دهد که نیاز آن یعنی نیاز ه سینما رفتن در جامعه احساس شود. چه زمانی نیاز به سینما رفتن احساس می شود؟ زمانی که سینما معنای واقعی خود را پیدا کند. در واقع در تعریف سینما مسائل مهم دیگری وجود دارد که از فیلم و کیفیت فیلمی که تولید می شود، بسیار مهم تر است.

 

وی ادامه داد: یک سینما پیش از هر چیز باید یک پاتوق مناسب فرهنگی، اجتماعی و تفریحی باشد. جایی که فرد احساس کند که آن سینما برازنده شخصیت او است و با علاقه هزینه حضور در سینما را پرداخت کند. علاوه بر آن صدا و تصویر فیلمی که در یک سینما نمایش داده می شود از اهمیت بسیاری برخوردار است، زمانی که یک فیلم در یک سالن مجهز نمایش داده می شود، جذابیت تماشای آن نسبت به تماشا در یک سینمای خانگی بیشتر و بهتر است. این درحالی است که گاهی مخاطب در برخی از سالن های سینما فیلم هایی را می بیند که از کیفیت پایین تری نسبت به شبکه نمایش خانگی برخوردار است، همین مساله سبب می شود تا مخاطب از تماشای فیلم در سینما دلزده شده و کمتر به سینما برود.

 

رییس شورای صنفی نمایش گفت: سینما قبل از هرچیز یک برند است که شامل سالن، کیفیت سرویس دهی به مخاطب و کیفیت صدا و تصویر است. دوستان سینمادار اگر نگران جذب مخاطب به سالن سینما هستند، اول باید سالن سینمای خود را درست کنند تا مخاطب پیش از هرچیز برای آن سالن به سینما برود و بعد تصمیم بگیرد کدام فیلم را ببیند. باید شرایطی پیش آید که مردم به خاطر سینما به سینما بروند نه به خاطر تماشای فیلم.

 

وی تاکید کرد: در دوره هایی که همه این موارد رعایت شده باشد، دیده ایم که فیلم ها از فروش بسیار خوبی هم برخوردار هستند. به عنوان مثال، ۵۵ درصد از آمار فروش یک سال سینمای ایران، متعلق به ۵ پردیس سینمایی است، چرا که این پردیس ها از کیفیت های مناسبی برخوردارند و خدمات مناسبی را در اختیار مخاطبان خود قرار می دهند. این در حالی است که نزدیک به ۳۰۰ سالن سینما در سراسر کشور، به سختی ۴۵ درصد باقی مانده از فروش را پر می کنند.

 

کارگردان فیلم سینمایی «رخ دیوانه» با اشاره به اینکه تبلیغات یکی دیگر از مهمترین موارد در جذب مخاطب به سینما است، بیان کرد: متاسفانه مساله تبلیغات در انحصار صدا و سیما قرار دارد که کاملا سلیقه ای است و اطلاع رسانی قطره ای در حوزه سینما در این رسانه صورت می گیرد، به همین دلیل کمتر انتظار می رود تا مردم از طریق تلویزیون به سینما کشیده شوند.

 

وی تاکید کرد: مراحلی که نام بردم از جمله مراحل مهمی است که برای داشتن یک گیشه مناسب باید به آن توجه کرد، بعد از اینکه همه این مراحل مورد توجه قرار گرفت، تازه می توانیم به فیلم و کیفیت تولید در سینما فکر کنیم. در واقع کیفیت فیلم ها در گیشه در درجه چهارم اهمیت قرار دارد.

 

نبود سینمای داستانی علت سینما نرفتن مردم

 

حسین فرح بخش تهیه کننده و کارگردان سینما نظری کاملا مخالف با ابوالحسن داوودی و حتی سینمادارانی که در این گزارش صحبت کرده اند، دارد. وی درباره علت استقبال کم مردم از سینما گفت: پیش از هر چیز باید بگویم ما چیزی به عنوان سینما نداریم. اگر بخواهیم سینما داشته باشیم باید معنای سینما را هم بدانیم. در شرایطی که سینما نداریم چرا باید انتظار داشته باشیم که مردم به سینما بروند. شاید بسیاری از افراد معتقد باشند دلایل مختلفی از جمله کیفیت پایین فیلم ها و یا سالن های بی کیفیت باعث می شود تا مردم به سینما نروند اما از نظر من این موارد کاملا بی اهمیت و غیر واقعی است.

 

وی با اشاره به اینکه کیفیت ساختاری فیلم های ایرانی از درجه بسیار مناسبی برخوردار است، تاکید کرد: مشکل اصلی سینمای ایران، مشکل داستان و موضوع است و ساخت فیلم های قصه گو در کشور ممنوع است. این درحالی است که اگر فیلم خوب با داستان مناسب در سینما تولید شود، فیلم از فروش خوبی برخوردار می شود. به اعتقاد من فیلم خوب با مدیوم های سینمایی در هر شرایطی فروش می رود.

 

این تهیه کننده و کارگردان سینما با اشاره به اینکه قیمت بلیت سینما بسیار کم است، توضیح داد: اگر یک فیلم خوب باشد، مردم حاضر هستند برای آن تا ۲۰ هزار تومان هم پول پرداخت کنند.

 

وی ادامه داد: ما دو نوع سینما داریم، سینمای اجتماعی که مدل ساده آن فیلم «قصه ها» است و دیگری سینمای رویاپرداز است که معمولا به آن فیلم فارسی می گویند و اجازه ساخت آن را نمی دهند. من نمی گویم برای جذب مردم، به سمت تولید سینمای بی بند و بار و سینمای بی حجاب برویم، اما براین باورم که در دهه ۶۰ زمانی که ریل های سینمای ایران ساخته می شد، از سینما تنها به دنبال انتقال عرفان بودند، در حالی که سینما یک سرگرمی است. متاسفانه سینمای ما داستان ندارد و مخاطب نمی داند باید چه چیز را ببیند.

 

این کارگردان سینما بیان کرد: سینمای ایران از اساس نیازمند یک انقلاب جدید است، سینمایی که در تعریف جدیدی که برای آن در نظر گرفته می شود، سینمای داستان گو وجود داشته باشد.

 

فرح بخش در پایان تاکید کرد: سالن، قیمت بلیت و کیفیت فیلم ها همه حرف و بهانه است. ما نیازمند سینمای داستان گو هستیم و پیش از آن نیازمند آن هستیم که مدیران سینمایی اجازه تولید چنین فیلم هایی را بدهند.

منبع: مهر