به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از گرگان؛ شب گذشته کاروانی از جوانان شهرستان علی آباد کتول با پای پیاده عازم کربلا شدند تا در مراسم اربعین سید و سالار شهیدان (ع) در جوار یار عزاداری کرده و به جهانیان اثبات کنند «کل یوم عاشورا»؛ و به یزیدیان زمان بفهمانند که نهضت عاشورا نهضتی ابدی است که حامیان مکتبش روز به روز افزونتر خواهد شد و عرصه را بر بی بصیرتیها و خصومتهای ظالمانه تنگ خواهد کرد.
محمد کوهکن، یکی از دانشجویان این کاروان جوان که خودجوش بار سفر را بسته بودند، از انگیزه شروع این سفر طولانی با پای پیاده برایمان اینگونه گفت: همان گونه که خداوند میفرمایند تو یک قدم به سمت من بردار و من ده قدم به سوی تو، با این انگیزه اگر فکر کنیم که ایننیز استجابتی از سوی ابا عبدالله (ع) بوده که اکنون ما لایق شدیم تا به دیدار امام (ع) برویم شوق این پیاده روی چند برابر میشود.
دانشجوی دانشکده فنی امام خمینی (ره) علی آبادکتول افزود: شوق دیدار امام حسین (ع) برای اولین بار بزرگترین انگیزه این سفر برای من و دوستانم بود، در واقع شوق زیارت ابا عبدالله (ع) خستگی این پیاده روی را برای ما نه تنها سخت بلکه بسیار دلنشین و دلچسب و شیرین خواهد کرد.
کوهکن ادامه داد: از طرف دیگر دقت که می کنم میبینم خستگی و رنج این مسیر کجا و خستگی و رنج کاروان اسرای سید و سالار شهیدان عالم امام حسین (ع) کجا، شرایط آنان در آن زمان با شرایط ما با این همه امکانات و پذیرایی، احترام و ... اصلا قابل قیاس نیست، ما کجا و کاروان اسیران کجا، مسیر پیاده روی ما کجا و آنان کجا؟ وقتی به اینها فکر میکنم اصلا خجالت میکشم که فکر خستگی را به خودم راه بدهم.
این دانشجوی زائر همچنین گفت: با این پیاده روی کوچک شاید بشود گوشهی چشمی از وقایع کربلا را دید و درسها و عبرتهایی از عاشورا گرفت که ایمان دارم هر کس اگر حتی به قدر گوشه چشمی این عبرتها را بیاموزد مسیر بزبرگی از مسیر نیل به کمال و رشد و تعالی را پیموده است.
دانشجوی دانشکده فنی امام خمینی (ره) علی آبادکتول خاطرنشان کرد: در واقع اصلا فکر نمیکردم من هم بتوانم به کربلا بروم اما به قول یکی از دوستان تقدیر و روزی تو بوده و امام حسین (ع) تو را طلبیده، بابت این رزق بی همتا خداوند را شاکرم و مشتاقم هر چه زودتر به کربلا و بین الحرمین برسم و از آنجا نیز برای همه دوستان دانشجو دعا کنم تا توفیق زیارت نصیب همه بشود.
ساعت حدود ۹:۳۰ شب بود که کوهکن به اتفاق چند تن دیگر از جوانان با اشتیاقی مثال زدنی که نه بیم طولانی بودن راه در آن بود نه مخاطرات احتمالی سفر، از زیر قرآن کریم عبور کرده و راهی کربلای حسینی (ع) شدند.
بی شک «حب الحسین (ع)» در جدال تاولهای کف پای این زائران پیاده اما اشتیاق مضاعف و قدمهای محکمتر برداشتن آنان برای زیارت اباعبدالله (ع) معنایی دو چندان پیدا میکند تا آنجا که دانشجویی حتی از اندیشیدن به خستگی راه شرم دارد..