ترسناک‌ترین ورزشگاه جهان به سختی نفس می‌کشد/ زنگ خطر برای آزادی +تصاویر

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، چند روز پیش بود که روزنامه مارکا چاپ اسپانیا، که از معتبرترین روزنامه‌های جهان ورزش به شمار می‌رود، طی گزارشی لیست مخوف‌ترین ورزشگاه‌های فوتبال جهان برای تیم‌های مهمان را ‌اعلام کرد که ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی در رده دوم قرار داشت.

به همین بهانه قصد داریم در مورد مشکلات این استادیوم خاطره انگیز و چرایی عدم استقبال هواداران از بازی‌های ملی و باشگاهی، بپردازیم.

فرسودگی

بیش از  44 سال از ساخت استادیوم 100 هزار نفری آزادی می‌گذرد و این مجموعه بیش از هر زمان دیگری نیاز به مرمت و تجهیز دارد.

در طبقه اول ورزشگاه، تّرک‌هایی در سقف و همچنین در تمام سکوها، حسابی توی ذوق می‌زنند و همواره در مواقع بارندگی، حتی کسانی که در بالای جایگاه‌ها نشسته‌اند، از خیس شدن در امان نیستند؛ از طرفی سکوهای طبقه دوم نیز منظره‌ای زشت از ورزشگاه را در اذهان به جا گذاشته است. (اینکه چه زمانی سکوهای طبقه دوم نیز همانند طبقه اول صندلی گذاری خواهند شد و احترام بیشتری برای علاقه مندان به فوتبال گذاشته خواهد شود، خدا داند و مسئولان!) علاوه بر این لذت تماشای فوتبالی زیبا و مهیج، با نشستن بر روی سکوها، در سرما و گرما، به کام فوتبال دوستان تلخ می‌شود.

بلیط فروشی؛ معضلی ناتمام

تصور بر این بود که با فروش اینترنتی بلیط‌ها و شماره‌گذاری صندلی‌ها، حداقل معضل بلیط فروشی طبقه اول برای همیشه ریشه‌کن شود؛ اما انگار این کلاف سردرگم، هیچ زمان باز نخواهد شد. کماکان هرکسی که زودتر خود را به ورزشگاه برساند، در جای بهتری خواهد نشست؛ چرا که علی رغم تعیین جایگاه، ردیف و صندلی، هنوز بر روی پله‌های جایگاه‌ها شماره‌ای درج نشده است و یا اینکه شماره‌ها مخدوش شده‌اند و از بین رفته‌اند.از طرفی هر جایگاه باید ورودی خاص خود را داشته باشد، اما بارها شاهد بوده‌ایم که تنها 1 ورودی برای ضلع شرقی باز است و سایر ورودی ها، بدون دلیلی بسته شده‌اند.

فشار بیش از حد بر ورزشگاه؛ بی تفاوتی مسئولان

از قدیم الایام، میزبانی تمام بازی‌های تیم ملی ایران و باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال، در این استادیوم صورت گرفته است و متاسفانه همین امر، سرعت فرسودگی این مجموعه را فزونی بخشیده است. نکته تاسف برانگیز این است که همه بازی‌های تیم ملی، در این ورزشگاه انجام می‌شود و به ندرت شاهد این بوده‌ایم که شهرهای دیگر نظیر مشهد، تبریز، اصفهان و... میزبانی تیم ملی را عهده‌دار شوند. (به عنوان مثال، تیم ملی اسپانیا از جمله تیم‌هایی است که بازی‌های خود را در تمام ورزشگاه‌های این کشور برگزار می‌کند و بر خلاف تصور عده‌ای، بازی‌های تیم ملی اسپانیا فقط در ورزشگاه "سانتیاگو برنابئو" شهر مادرید برگزار نمی‌شود.)

همچنین عدم تاسیس ورزشگاهی ویژه تیم‌های ملی، پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نیز مزید بر علت است. (تیم ملی انگلیس از جمله تیم‌هایی است که تمام بازی‌های رسمی خود را در ورزشگاه "ومبلی" شهر لندن برگزار می‌کند.)ساخت ورزشگاه‌های اختصاصی برای دو باشگاه پر طرفدار پایتخت نیز می‌تواند در مسیر حفظ مجموعه 100 هزار نفری آزادی، این میراث ملی، موثر باشد.

گرانی بلیط‌ها و تاثیر مستقیم بر عدم استقبال هواداران

غالب افرادی که تماشای بازی از نزدیک را به نشستن در منزل ترجیح می‌دهند و با تحمل تمام مشقت‌ها خود را به استادیوم می‌رسانند، از قشر ضعیف جامعه و یا محصلین و دانشجویان می باشند و بالطبع، این گرانی بی حساب و کتاب که به همزمان با آن شاهد عدم بهبودی رفاه حال تماشاگران بودیم، شاید مهمترین علت بی میلی مردم برای عزیمت به ورزشگاه باشد.

از طرفی قیمت صندلی‌ها و سکوها نیز ناعادلانه است. مثلا تمام صندلی‌های طبقه اول به جز جایگاه که 18000 تومان است، 10000 تومان می باشند؛ حال آنکه جایگاه‌های ضلع شرقی (19 الی 25) کجا و جایگاه های واقع در ضلعهای شمالی و جنوبی کجا!

درضمن قیمت سکوهای ترک خورده طبقه دوم که اصلا در شآن خیل دوستداران فوتبال نیست، در کمال تعجب 7000 تومان می‌باشد. قیمت‌های دقیق تمام جایگاه‌های ورزشگاه آزادی را در جدول زیر مشاهده می‌فرمایید:

فوتبال دوستان به خوبی به یاد دارند که در بازی‌های باشگاه‌های آسیا سال 2015 میلادی، در هر 3 بازی ای که پرسپولیس میزبان بود و بلیط فروشی صورت نگرفت، چه استقبال بی نظیری شکل گرفت؛ به گواه شاهدان عینی در بازی پرسپولیس ایران و النصر عربستان، بیش از 20000 هوادار به دلیل پر شدن فضای استادیوم، به خانه های خویش بازگشتند.

همچنین در بازی‌های پرسپولیس با استقلال خوزستان و سپاهان اصفهان، که در چارچوب دور برگشت لیگ برتر فصل 1395-1394 برگزار شد، با رایگان شدن طبقه دوم، به ترتیب با استقبال 70000 و 80000 نفری تماشاگران مواجه شدیم. به واقع اگر طبقه دوم رایگان نبود، باز هم شاهد حضور اینچنینی مردم در ورزشگاه بودیم؟

آیا زمان آن فرا نرسیده است که فکری برای کاهش قیمت بلیط‌ها و افزایش امکانات ورزشگاه‌ها کنیم تا مردم همانند دهه‌های 50 و 60 و 70 به استادیوم‌ها بیایند؟آیا فوتبال با حضور پر شور تماشاگران، زیباتر نیست؟؟؟