اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی لارستان در نامه‌ای سرگشاده خطاب به روحانی اعلام کرد: جامعه دانشگاهی کشور به فراخور تعداد سخنرانی شما، آمادگی دارد تا در برابر اظهارات شما، منتقدانه وارد عرصه عمل شود؛ چراکه گویا مشاوران شما در ارائه متون سخنرانی، گاهی دچار غرض ورزی شده‌اند.
بسم الله الرحمن الرحیم
وَلْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
(آیه ۱۰۴ سوره آل عمران)
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران؛ جناب آقای حجت الاسلام حسن روحانی
سلام علیکم
حدود یک سال از امضای توافق نامه هسته‌ای با کشورهای ۵+۱ می گذرد، یا از دیدگاه اخیر شما، حدود ۶ ماه از اجرایی شدن این تعهد نامه گذشته است، در حالی که شما فرموده بودید ما هیچ تعهدنامه ای را امضا نخواهیم کرد مگر اینکه کلیه تحریم ها در روز امضا رفع شود، اما تاکنون شاهد رفع معضلات پیوند داده شده به موضوع مذاکرات هسته ای، نظیر بهبود معیشتی مردم نبوده ایم. معیشتی که بارها توسط دولتمردان و همچنین شما، به طور مستقیم به توافق هسته‌ای پیوند یافته بود.
جناب آقای رئیس جمهور؛ وضعیت اسف بار اقتصاد و معیشت مردم در کف جامعه آنچنان ملتهب است که دیگر نمی توان با رسانه ای کردن واژه ها و کلمات امیدبخش، برای مدتی آن را آرام کرد. واژه «عقلانیّت» که این روزها مدام بکار برده می شود، هویتِ معنایی خاصی ندارد و تنها تکمیل کننده یک پازل از کلیدواژه هاست.
شما که اعتقاد دارید ۲۳ تیرماه را باید روز تعامل جهانی بنامیم، سئوالی در ذهن بوجود می آید که شما به پشتوانه کدام مردم خواهان تعامل با جهان هستید؟ جامعه جهانی که رئیس مجمعش را می توان با دلارهای نفتی مجاب کرد؟ یا همان حقوق بشری که بیش از نیم قرن تجاوزات رژیم صهیونیستی را نمی بیند، اما خواهان حمایت از حقوق حیوانات است؟
مردمی که بنا به اظهارات پیشین شما در سال ۹۲ به گفت وگوی هسته ای رأی دادند؛ اما نه صرفا امضای توافق نامه، بلکه خواهان ملموس بودنِ تغییراتِ مدنظر در کف جامعه بودند.
همچنین شما اظهار داشته اید که یکی از موفقیت‌های برجام، برداشتن سایه تهدید بواسطه قرار گرفتن پرونده ایران در فصل هفتم منشور سازمان ملل برای حمله به ایران بوده است… جناب آقای رئیس جمهور، شما خود شاهد هستید که ۳۸ سال است که گزینه‌های نظامی غرب علیه ملت شهید پرور ایران روی میز است و هرزمان که اندک امیدی به پیروزی از این طریق داشته اند، دریغ ننموده اند و البته به لطف عنایات پروردگار، تا کنون موفق نشده اند.
اقتدار نظام جمهوری اسلامی به پشتوانه مردمی بودن آن، هم اکنون به گونه ای است که به هیچ یک از مستکبران جهانی اجازه هیچگونه تعدی و تجاوزی را نخواهد داد، از طرفی خاطرمان هست که در زمان مذاکرات هسته ای، هیچگاه نامی از حمله نظامی و رابطه علت و معلولی بین مذاکره و جنگ مطرح نبوده است. چرا باید اقتدار ملی ایران اسلامی را که شرق و غرب از آن هراس دارند و حاصل خون هزاران شهید است را به تعهدات سیاسی پیوند زده شود؟
مگر مردم غیور ایران به خاطر ترس از جنگ و یا ترس از جان ومال به توافق هسته‌ای رأی داده اند؟
جناب رئیس جمهور خود واقف هستید، ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد و بهتر است با توجه به مشغله کاری، گاهی اظهارات گذشته و مبناهای کاری سابق خود را مرور بفرمائید تا دچار فرافکنی تاریخی نگردیم.
به عنوان مثال شما فرمودید که به واسطه توافق هسته ای، تحریم های هسته ای برداشته شده است…
جناب آقای رئیس جمهور کاش این مرزبندی بین تحریم های هسته ای و غیر هسته ای آن زمانی بیان می شد که بسیار مسّر بودید تا نمایندگان مجلس موافقت خود را با این تعهد نامه اعلام کنند و جو رسانه ای خود نسبت به تصویب توافق نامه در مجلس ، با انتشار لیستی از تحریم های هسته ای و غیر هسته ای، و همچنین مشخص نمودن میزان تاثیر مستقیم یا غیر مستقیم در معیشت مردم، صادقانه و واقع بینانه اعلام می فرمودید…
اما حال که می بینیم گشایش مالی و اقتصادی بین المللی در هاله ای از ابهام به سر می برد و همچنان دولت مستکبر آمریکا به وضع تحریم های جدید علیه ملت ایران ادامه می دهد، آیا همچنان باید منتظر پیام انتخاباتی شما بمانیم یا بهتر است به نیروی داخل و اقتصاد مقاومتی خود تکیه کنیم؟
از طرفی شما بیان داشته اید که در فضای بوجود آمده از توافق هسته ای، بهتر می توانیم فعالیت اقتصادی، دفاعی و فناورانه داشته باشیم…
اما سئوال اینجاست، چگونه می توانیم فعالیت دفاعی بهتری داشته باشیم؛ در حالی که بودجه دفاعی کشور را با کسر هزینه ها مواجه ساخته اید؟ چرا چندین سال است که فعالیت فناوری های هوافضا را ندیده و نشنیده ایم؟
جناب آقای رئیس جمهور، بکارگیری واژه ها و کلمات کار بسیار آسانی است؛ اما مهم عمل کردن است؛ چرا که همه می دانیم «دو صد گفته چو نیم کردار نیست.»
لذا بنا بر خواست و مطالبه شما از دانشجویان در ۱۶ آذر ۹۴ که اظهار داشته اید: «بهترین جایی که باید قدرت نقد شود دانشگاه است، اگر قدرت در هر کشوری مورد انتقاد و سوال قرار نگیرد به انحراف و استبداد خواهد کشید » جامعه دانشگاهی کشور به فراخور تعداد سخنرانی شما و واحدهای دانشگاهی، آمادگی لازم را دارد تا در برابر اظهارات شما، منتقدانه وارد عرصه عمل شود؛ چراکه گویا مشاوران شما در ارائه متون سخنرانی، گاهی دچار غرض ورزی و یک سونگری بوده اند و حتی اظهارات قبلی شما را مطالعه ننموده اند!