وزرای دولت رجایی متوسط کارمندان حقوق می‌گرفتند/ در مذاکرات الجزایر از آمریکاها پرسیدیم چقدر پول داریم

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، بهزاد نبوی در نشست «رجایی؛ مردمی یا پوپولیسم» که به همت گروه تاریخ انجمن اندیشه و قلم در سالن اجتماعات مسجد الرحمن برگزار شد در توضیح واژه پوپولیسم گفت: همان طور که می دانید پوپولیست مردم انگیزی بدون توجه به منافع مردم است، اوایل انقلاب مرز بین کار پوپولیستی و مردمی مشخص نبود. یکی از دلایل آن بی تجربگی مسئولان بود، آن زمان تصمیماتی گرفته می شد که اگر امروز به آنها نگاه کنیم شاید پوپولیستی به نظر برسد. من یک نمونه از حضرت امام و یک نمونه هم از شهید رجایی بیان می کنم. امام در بهشت زهرا گفتند آب و برق را مجانی می کنیم، شهید رجایی هم طرحی داشتند که با نام خودشان معروف شد این کارها پوپولیستی نبود، چون آن موقع فکر می کردیم که اینها کار خوبی است، چرا که تجربه نداشتیم.

وی افزود: مهم این است که هدف آن زمان جلب رای مردم نبود امام با آن همه محبوبیت می خواست رای مردم را جلب کند؟ قطعا اینطور نبود و نیازی به اقدام پوپولیستی نداشت.

وزیر مشاور در امور اجرایی دولت شهید رجایی درباره نگاه مردمی او اظهار داشت: یکی از کارهای مردمی آقای رجایی این بود که در جلسه اول هیئت دولت پیشنهاد داد حقوق همه وزرا متوسط حقوق کارمندان باشد، همه هم طوعاً یا کرهاً قبول کردند، حساب و کتاب کردند و حقوق ما 7 هزار تومان شد. زمان آقای مهدوی حقوق ما 10 هزار تومان شد؛ همه خوشحال شدیم و در پایان دوره آقای موسوی حقوق وزرا تا 12 هزار تومان رسید.

نبوی درباره نگاه شهید رجایی به برنامه‌ریزی گفت: آقای رجایی بسیار منظم بود. ایشان معتقد به برنامه ریزی بودند. شهید بهشتی را خیلی قبول داشتند و می گفتند آدم با برنامه ای است.شما باید بدانید ما آن زمان در چه شرایطی بودیم. ما حداقل اطلاعات را هم نداشتیم. ما در مذاکرات الجزایر صورت الحساب مطالبات مان را نداشتیم. از الجزایری ها خواستیم صورت الحساب پول های ما را از آمریکایی ها بگیرند و اینطوری فهمیدیم چقدر پول بلوکه شده داریم.

وی ادامه داد: به دلیل بی تجربگی آن زمان وزرا تصمیم گرفتند مکانیزم تخصیص بودجه را حذف کنند. یکی دیگر از این مشکلات با سازمان برنامه تدوین لایحه بودجه بود. شهید رجایی طراحی بودجه را از این سازمان گرفت و آورد دفتر نخست وزیری و به بنده سپرد. همین کارها در سال های سی ام انقلاب هم تکرار شد اما این فرق دارد. یکی از انتقادات ما به آقای احمدی نژاد این بود که بعد از 26 سال همه مدیران سابق را کنار گذاشت و آدم صفر کیلومتر آورد.

نبوی افزود: برنامه ریزی یک شرایط با ثباتی می خواهد، روزی که شهید رجایی از امام حکم گرفت عراق به غرب کشور حمله کرد. از یک طرف جنگ بود از یک طرف هم کارهای بنی صدر. با این شرایط برنامه ریزی واقعا پا نگرفت. آن زمان اصلا امکانش نبود.

وزیر صنایع سنگین دولت‌های دوم و سوم اضافه کرد: قبل از انقلاب همه بیشتر مخالف استعمار بودند تا استبداد. اصلا استبداد را ناشی از استعمار می دانستند. هدف اول، مبارزه با استعمار بود. مبارزان الجزایر و ویتنام برای ما خیلی محبوب بودند. افرادی مثل جمال عبدالناصر، کاسترو و مرحوم قذافی برای ما محبوب بودند، بدون اینکه به استبداد داخلی آنها توجه کنیم. یادم هست با شهید رجایی در زندان کتاب «آفات توحید» بازرگان را می خواندیم. مهمترین ایراد ما به او این بود که چرا از استبداد 2500 ساله صحبت کرده اما از استعمار 150 ساله حرفی نمی زند.

وی خاطرنشان کرد: قبل از انقلاب آزادی انتخابات نبود یک بار در مجلس بیستم در حوزه انتخابیه کاشان به یک نفر منتقد اجازه دادند در انتخابات شرکت کند و رای آورد. از نظر آزادی احزاب هم در سال های 39 تا 42 جبهه ملی اندکی آزادی عمل داشت، آزادی مطبوعات هم که اصلا نبود.

نبوی ادامه داد: ما آن دوران را پشت سر گذاشتیم. زمانی که شهید رجایی انتخاب شد چندین انتخابات در کشور برگزار شده بود که کسی انتقادی هم نسبت به آنها نداشت، گروه هایی مثل مجاهدین خلق هم در آن انتخابات ها حضور داشتند. زمان شهید رجایی اینها آزادانه بیانیه می دادند. تا زمانی که فعالیت های مسلحانه شروع شد روزنامه پیام مجاهد چاپ می شد. شرایط به خوبی نشان می دهد در زمان نخست وزیری و ریاست جمهوری ایشان هیچگونه استبدادی وجود نداشت.

او در پایان اظهار داشت: حرکت های تجزیه طلبانه و جنگ در همه جای دنیا محدودیت ایجاد می کند اما در دولت ایشان این اتفاق نیفتاد. شاید بحث اطلاعیه 10 ماده ای مطرح شود که سران 3 قوه می آمدند دفتر نخست وزیری و این اطلاعیه آنجا تنظیم شد. مثلا می خواستیم دمار مجاهدین را در بیاوریم. این اطلاعیه را بخوانید، محتوایش این بود که هر گروهی که می خواهد فعالیت سیاسی کند باید اسلحه اش را تحویل بدهد.