انطباق فوق العاده عاشورای امسال با سال ۶۱ هجری

 

بر اساس اعلام آماتوری نجوم ایران، از آنجا که لحظه ماه نو آن سال در عصر جمعه نهم مهر 59 ساعت 14:11 ، 28 سپتامبر سال 680 میلادی به وقت جهانی بوده است(تقریبا همزمان با غروب خورشید در عراق)، بنابراین هلال محرم آن سال می‌توانسته نه در آن روز بلکه در شامگاه روز شنبه 29 سپتامبر برابر با 10 مهر سال 59 خورشیدی با چشم غیر مسلح (تنها ابزار مورد استفاده در آن زمان) در منطقه عراق قابل رویت بوده باشد و به همین دلیل چه بسا محرم سال مورد اشاره در روز یکشنبه 11 مهر سال 59 هجری خورشیدی آغاز شده و با این قاعده، عاشورای آن سال در روز سه شنبه 20 مهر سال 59 شمسی بوده است؛ اما نباید از نظر دور داشت که در غروب روز شنبه 10 مهر آن سال، هلال تنها 8 درجه از افق فاصله داشته( نسبتا نزدیک افق) و با فاز 1.12% روشنایی و جدایی بیش از 11 درجه از خورشید، با احتمالی، مردم آن زمان که بسیار کمتر از دانش و تجارب امروزی برخوردار بوده‌اند، نمی‌توانسته‌اند هلال مذکور را در افق بیابند، بویژه آنکه از یک سو در آن زمان مشاهده هلال می‌بایست عمومیت داشته و همگان قادر به رویت آن باشند و از سوی دیگر، غبار در افق که از شرایط طبیعی آن منطقه است، بر رویت پذیری تاثیر گذار بوده؛ با این استدلال هلال در شامگاه روز بعد یعنی یکشنبه 11 مهر سال 59 شمسی توسط عامه مردم عراق رویت گردیده و دوشنبه 12 مهر سال 59 خورشیدی، ماه محرم سال 61 قمری آغاز شده است. با این محاسبه در می‌یابیم، روز تاسوعا و عاشورای سال 61 قمری(مصادف با واقعه کربلا) برابر سه شنبه و چهار شنبه 20 و 21 مهر سال 59 خورشیدی و دقیقا منطبق با آغاز محرم امسال و مناسبتهای تاسوعا و عاشورا در سال 95 خورشیدی بوده است.

رخدادهای آسمانی در آن زمان که چه بسا مورد توجه علاقمندان باشد عبارتند از ماه در ساعت 12 ظهر روز اول محرم سال 61 هجری قمری وارد برج فلکی کژدم ‎شده(قمر در عقرب) و ساعت 18 روز سوم محرم با ورود ماه به صورت فلکی کمان(قوس) از صورت فلکی کژدم خارج ‎شده است.

لازم به ذکر است که در روز اول محرم سال 61 فاصله زمین تا مهر تابان(خورشید)، تقریبا برابر با یک واحد نجومی بوده (149 میلیون کیلومتر) و ماه نزدیک به وضعیت اوج زمینی خود یعنی 403000 کیلومتری از زمین بوده است.

در ساعت 15:10 روز 6 محرم سال 61 قمری، ماه با جدایی حدود 2 درجه، جنوب سیاره برجیس قرار داشته و در آن شبانگاه، ماه و مشتری همنشین هم بوده‌اند که اصطلاحا به آن قرآن مه و مشتری می‌گویند.

 

نکته قابل ذکر دیگر، با وجود تشنگی امام و اصحاب با وفایش، رویداد آسمانی آن شبهاست که کره ماه از روز هشتم محرم تا روز عاشورای حسینی سال 61 قمری در صورت فلکی سطل آب (دلو) قرار داشته است.

ساعت 47 :15 عصر تاسوعا سال 61 هجری، ماه از سمت 112 درجه در کربلا با 77درصد روشنایی طلوع می‎کند( از حدود موقعیت اردوگاه عمر بن سعد درحوالی شط فرات) و 02:25 بامداد روز عاشورای آن سال، با فاز 81% ، در سمت 249 درجه(جنوب غربی آن منطقه) غروب کرده است و آسمان کربلا در شب عاشورا تا صبح کاملا تاریک ‎بوده است.

سیارات تیر و ناهید هر دو در آن زمان صبحگاهی و طلوع سیاره ناهید(زهره) در برج دوشیزه(سنبله) در روز عاشورای آن سال، ساعت 03:39( حدود 3 ساعت قبل از طلوع خورشید) و سیاره تیر ساعت 05:37 ؛ بامداد اتفاق افتاده است.

 

ستاره سهیل در ساعت 5 بامداد دقیقا در جنوب صحرای نینوا و نزدیک به 5 درجه بالاتر از افق بوده است.

مهر تابان ساعت 06:41 صبح عاشورا از سمت 99 درجه (از جانب لشگر عمر سعد ملعون در جنوب شرق دشت کربلا) طلوع کرده بوده و در ساعت 18 در سمت 260 درجه (جنوب غرب کربلا) در پشت خیمه‎های سوخته اباعبداله(ع) غروب نموده است.

 

ماه نزدیک به حضیض زمینی(کمترین فاصله با زمین)، در فاصله 366 هزار کیلومتری زمین در ساعت 16:26 عصر عاشورای آن سال طلوع کرده و همراه با خورشید سوزان، شاهد منظره دلخراش عصر عاشورای سال 61 قمری بوده است.