به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو، محمدرضا مهدیار اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران در کانال تلگرامیاش نوشت: ایران در بیش از 70 سازمان بین المللی -غیر از سازمان ملل و اوپک - عضو است که نام بسیاری از آنها را 5 سال یکبار هم نمیشنویم.
سازمانهایی مثل کنوانسیون کویت، پروتوکل آب و هوای توکیو، کنوانسیون گونه های دریایی و کمیسیون کنترل ملخ صحرایی!
جالب اینجاست که ما نزدیک 60 میلیارد تومان فقط بابت حق عضویت این قبیل سازمانها میپردازیم که هزینه مراسمات و کمکهای داوطلبانه را نیز باید به این رقم اضافه کرد.
آیا وقت آن نرسیده که بازدهی این مدل عضویتها را مورد بررسی قرار دهیم و با این منابع مالی کار بهتری بکنیم؟