به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، زهرا مهران راد طی یادداشتی به بررسی فرجام،برجام پس از انتخاب ترامپ پرداخت.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
بر سر معامله با آمریکاییها پس از ترامپ چه خواهد آمد؟
وضعیت فوق العاده تعبیریست که آمریکاییها درخصوص روابط ایران و ایالات متحده پس از پیروزی انقلاب به کار برده اند. موضوع تاثیر انتخابات آمریکا بر ایران و یا بالعکس اینکه در انتخابات آمریکا ایران چه تا ثیری دارد موضوع مهمی است که کمتر کار شناسی آن را کم اهمیت قلمداد میکند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند علت عدم انتخاب مجدد کارتر برای دومین بار به ریاست جمهوری آمریکا ادامه بحران تسخیر لانه جاسوسی بود که کارتر نتوانست آن را پایان دهد و در نهایت منجر به شکست وی در انتخابات و پیروزی ریگان شد که از این حادثه به کارتریزه شدن انتخابات تعبیر می شود. از سوی دیگر در همین مناظرات انتخاب رئیس جمهور چهل و پنجم ریاست جمهوری امریکا به وضوح مشخص است که موضوع ایران در همه حوزه ها تا چه حد در انتخابات تاثیرگذار است.
البته موضوع تاثیر انتخابات امریکا بر ایران نیز انکار ناپذیر است. اگرچه همواره روابط ایران و ایالات متحده در کمترین حد خود در بعد از انقلاب بوده است. اما تحولات هر دو کشور تاثیر به سزایی در اقدامات و عملکرد دو کشور داشته است. به عنوان مثال همچنان بحث بزرگی میان کارشناسان وجود دارد که اگر ایران پیش از انتخاباتی که منجر به شکست کارتر شد، اعضا سفارت امریکا را آزاد می کرد، نتیجه انتخابات تغییر پیدا می کرد یا خیر؟ یا اینکه حضور ریگان در کاخ سفید در آن دوره به نفع و یا ضرر ایران بود؟
حتی در سال های بعد نیز عده ای در مواجهه با انتخاب اوباما نیز چنین موضوعاتی را مطرح می کردند که اصولا فرقی میان نامزدهای انتخاباتی در امریکا در مواجه با ایران وجود ندارد. به همین خاطر مطالب زیادی در محافل در این رابطه انگاشته شد که آیا «او با ماست یا او با ما نیست؟
واکاوی مناظرات انتخاباتی در آستانه انتخابات در آمریکابه وضوح بیانگر آن است که ایران به عنوان بخشی جدائی ناپذیر از برنامه های انتخاباتی نامزدها در ایالات متحده است.
بر همین اساس، دونالد ترامپ در میتینگ های انتخاباتی سخنرانی خود را با انتقاد شدید از برجام آغازمی کرد. وی همواره در آن زمان مهمترین اولویت در کاخ سفیدرا برچیدن توافق هسته ای آمریکا با ایران خواند. وی مدعی شد این توافق فاجعه ای برای آمریکا و اسراییل محسوب می شود.
به هر حال و از منظر واقع بینانه بدنه حزب جمهوری خواه الزام آور بودن توافق هسته ای با ایران را برای رییس جمهور بعدی رد کرده است.از طرف دیگر جمهوری خواهان بارها در واشنگتن از آنچه مماشات سخاوتمندانه دولت اوباما با ایران می نامیدند انتقاد کردند و آن را به عنوان ابزاری در تسهیل توافق هسته ای با ایران و حفظ آن می دانستند.
ترامپ یک مجموعه از مشاوران را دارد که مدت هاست خیال واهی تغییر رژیم در ایران از طریق ایالات متحده را در سر دارند،در نهایت ترامپ متعهد شده است که در برابر تحریک های ایران در آینده متوسل به زور خواهد شد. شاهد این مدعا اظهارنظر وی درخصوص قایق های تندروی ایران و کشتی های نیروی دریایی آمریکا در خلیج فارس است .وی در این خصوص می گوید: «هنگامی که قایق های ایرانی در اطراف ناوشکن های ما هستند و با آنها طوری رفتار می کنند که نباید رفتار کنند، نمی شود این اجازه را به آنها داد. آنها را باید به گلوله بست و از آب بیرون انداخت».
به نظر نمی سد "ترامپ" وارث معتمدی برای "اوباما" باشد
ترامپ که وارث معامله اوبا ما با ایران است همواره در بخشی از شعارهای انتخاباتی خود با برچسب ««معامله وحشتناک » بسیار بی پرده از این مذاکره یاد کرده است. برای مثال او در اوت 2015 گفت: «روی کار آمدن من به این معنی است که خیلی سخت است شانسی برای این قرارداد وجود داشته باشد».
البته پس از تمدید تحریمهای ضدایرانی در سنای آمریکا و نقض بارز و فاحش برجام مطابق نظر مسئولین جمهوری اسلامی ذهن هر ایرانی وطن دوست، به سمت سرنوشت توافق هسته ای آمریکا با ایران میرود به هر حال به نظر می رسد توافق هسته ای با ایران مهمترین مساله آمریکای پس از اوبا ما محسوب می شود .
آنچه مشهود است امروز در هر دو طیف خوشبین ترین افراد با ناامیدی به برجام چشم دوخته اند و هیئتهای اروپایی که در سال گذشته هیجان زده برای انعقاد قراردادهای بازرگانی و اقتصادی به تهران هجوم می آوردند با وجود رخدادهای اخیر در آمریکا به ویژه انتخابات اخیر و تحریمهای ضدایرانی در کنگره و همچنین تداوم کاهش قیمت نفت در ایران قدری محطاط تر به رایزنی های اقتصادی با ایران فکر می کنند.
از این رو ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر تا پیش از این در آمریکا نگرانی از پایدارنبودن معادله در تهران وجود داشت اما از این پس و با انتخاب مرد غیر قابل پیش بینی در ایالات متحده چه بسا این پاشیدگی به جای تهران از واشنگتن کلید بخورد.