به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، هادی حقشناس کارشناس اقتصادی طرفدار دولت و نماینده پیشین مجلس در واکنش به رشد اقتصادی عجیب و غریب 7.4 درصدی گفت: «واقعیت مطلب این است که نرخ رشد اقتصادی بیش از هفت درصد بیشتر از هر چیز از ظرفیتهای خالی گذشته است. به عنوان مثال ایران پیش از تحریمها روزانه بیش از دو و نیم میلیون بشکه نفت صادر میکند و امروز هم به این عدد رسیده است؛ اما این رقم که امسال کشور به آن رسیده هر چند نسبت به سال گذشته یا پیش از اتمام تحریمهای ظالمانه رشد داشته اما ظرفیت جدیدی ایجاد نکرده است. در زمان تحریمها صادرات نفت ایران روزانه یک میلیون بشکه بود و امروز رشدی ١٥٠ درصدی را تجربه میکند؛ لذا این ظرفیت و این میزان فروش منتج به افزایش اشتغال نشده است چرا که صنعت نفت ایران پیشتر نیروی کار خود را جذب کرده و بازگشت به وضعیت ابتدای دهه ٩٠ نیاز جدیدی را برای این صنعت ایجاد نمیکند.»
این نماینده پیشین مجلس ادامه داد: «البته بانک مرکزی هنوز جزییاتی ارایه نداده اما میتوان حدس زد که بخش مهم صادرات غیرنفتی چون میعانات گازی و تولیدات پتروشیمی، نیز وضعیتی مشابه با صنعت نفت را داشتند و تنها نسبت به سال گذشته این رشد رخ داده و ظرفیت جدیدی ایجاد نشده است. در بخش صنعت همچنین وضعیتی حاکم است. در سال ١٣٩٢ تولیدات خودرو نسبت به سال ١٣٩٠ یک سوم بود. در سال گذشته و امسال هم کماکان این نرخ فاصله معناداری با سال آغازین دهه داشته ولی نسبت سال ١٣٩٣ هم رشد چشمگیری تجربه شده که طبیعتا به افزایش ارزش افزوده در کشور منجر میشود.»
حقشناس در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا مردم چنین ارقامی را باور میکنند و ادعا دارند تاثیرات رشد را در زندگی خود حس نمیکنند، پاسخ داد: «این سوال درستی است که از جانب مردم مطرح میشود و واقعا هم رشد اقتصادی در زندگی روزمره نامحسوس است. دلیل آن هم مشخص است، مهمترین تاثیر رشد بر زندگی مردم در حوزه اشتغال است ولی وقتی ظرفیت جدیدی ایجاد نمیشود و تنها از ظرفیتهای گذشته استفاده میشود، طبعا شغلی هم ایجاد نمیشود و تاثیری در زندگی مردم نمیگذارد. البته باید این امر را در نظر گرفت که سال پس از لغو تحریمها نمیتواند سالی با ایجاد ظرفیتهای متنوع باشد و بازگشت تولید به وضعیت سالهای گذشته، خود گامی مهم به سوی رشد و توسعه کشور است.»
او خاطرنشان میکند: «باید درک کرد اقتصادی که سالها به تورم دو رقمی عادت کرده، اکنون که تورم تک رقمی شده هم در زندگی جامعه حس نمیشود، چرا که مردم بهبود را زمانی حس میکنند که قدرت خریدشان افزایش یابد؛ لذا اگر تنها از زندگی مردم به سراغ تحلیل شاخصهای اقتصادی برویم نمیتوان پذیرفت که اقتصاد با کاهش تورم مواجه شده؛ حال آنکه همگان متوجه شدند وضعیت افزایش قیمتها به هیچ عنوان مشابه آنچه در سال ٩١ رخ داد نیست.»