به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، روزنامه رسالت در یادداشتی نوشت: نرخ دلار به 4 هزار تومان نزدیک شده است، وقتی دولت برای کسری بودجه خود به دلارفروشی در بازار آزاد رو می‌آورد، طبیعی است تب دلار بالا برود. وقتی از اختلاف 720 تومانی میان ارز مبادلاتی و نرخ آزاد، عده‌ای به نان و نوا می‌رسند و عده‌ای هم به خاک سیاه می‌نشینند، چه باید کرد؟ تکلیف مصرف کنندگانی که هر روز شاهد بالا رفتن قیمت‌ها و گرانی کالاها هستند، چیست؟
رئیس‌جمهور خبر از رشد اقتصادی 7/4 درصدی در 6 ماهه اول امسال می‌دهد، اما مردم ثمره این رشد را در جیب خود احساس نمی‌کنند. اقتصاد کشور همچنان در رکود است. مردم مشکل بیکاری و عدم اشتغال را با گوشت و پوست و استخوان خود حس می‌کنند. در هر خانه‌ای دو یا سه جوان تحصیلکرده بیکار وجود دارد!
رشد اقتصادی مورد ادعای دولت محصول فروش نفت است یا گران کردن 720 تومانی دلار؟ این را باید اقتصاددانان و آنان که در بازار حساب و کتاب می‌فهمند، بگویند. شاخص بورس در سرازیری و نزول قرار دارد. این رشد باید کجا خودش را نشان دهد؟ هزینه‌های دولت 3/2 برابر افزایش یافته است. در حالی که بودجه عمرانی افزایش چشمگیری نداشته است. این رشد باید کجا خودش را نشان دهد؟
آمارهای بانک مرکزی و مرکز آمار ایران در مورد رشد، همخوانی ندارد. دوگانه جیب مردم و ادعای دولت در این باره، باید یک جا خود را نشان دهد. از طرفی نرخ بیکاری در سال 95 افزایش یافته، نرخ سرمایه‌گذاری هم کاهش نشان می‌دهد، افزایش بهره‌وری تولید نیز در همین سال سیر نزولی داشته است، ظرفیت‌های اقتصادی کشور هم به دلیل بی‌برنامگی، بلااستفاده مانده است. پس صحت ادعای رشد 7/4 درصدی را کجا باید پیدا کرد؟
طبیعی است اگر رشد 7/4 درصدی واقعی باشد، باید نرخ بیکاری هم یک رقمی شود. در حالی که مرکز آمار ایران می‌گوید نرخ بیکاری به رقم بی‌سابقه 12/4 درصد رسیده است. آقای سیف،رئیس کل بانک مرکزی رشد اقتصادی 7/4 درصدی را محصول افزایش تولید و صادرات نفت می‌داند، اما پول نفت را هم به دلیل تحریم‌ها نمی‌توانستیم دست بزنیم.
امیرحسین زمانی‌نیا، معاون وزیر نفت می‌گوید: «هنوز بانک‌های بزرگ از ترس تنبیه آمریکایی‌ها برای همکاری با ما محتاط هستند.» البته خبر جریمه یک بانک ایتالیایی توسط آمریکا نشان داد بانک‌های کوچک هم مصون از مجازات و تنبیه آمریکایی‌ها نیستند.
فکر می‌کنم رئیس جمهور باید در مورد وعده‌های اقتصادی خود به مردم چاره‌ای بیندیشند. باید صدق ادعای رشد اقتصادی را مردم در جیب خود احساس کنند. ارزش پول ملی هر روز کمتر می‌شود و مردم وقتی هر روز به بازار می‌روند، باید پول بیشتری ببرند و کالای کمتری بخرند. این واقعیت را نمی‌شود انکار کرد.