به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، عضو اتاق بازرگانی تهران با برداشت دولت از صندوق توسعه ملی مخالفت کرد.
سیدحمید حسینی در پاسخ این سؤال روزنامه آرمان که با توجه به اینکه اصلی‌ترین هدف صندوق توسعه ملی حفظ بخشی از سرمایه حاصل از فروش نفت و گاز برای نسل‌های آینده و تبدیل این سرمایه به سرمایه‌های مولد است. آیا برداشت عناوین مختلف از این صندوق منطقی است؟» گفت متاسفانه مجلس از دولت در مورد برداشت از صندوق توسعه ملی برای رفع مشکلات حمایت می‌کند، در صورتی که در ارکان صندوق توسعه ملی پیش‌بینی شده بود که امکان دسترسی دولت به این صندوق وجود نداشته باشد و جای آن سرمایه این صندوق عمدتا برای توسعه فعالیت‌های بخش خصوصی استفاده شود درآمد نفت عمدتا در اختیار دولت و برای تأمین بودجه است. 30 درصد از این درآمد به صندوق توسعه ملی واریز می‌شود که باید برای اجرای پروژه‌های سرمایه‌ای و توسعه‌ای در اختیار بخش‌های پیشرو در امر توسعه قرار بگیرد، اما عملا به تنها بخشی که سرمایه نمی‌رسد، بخش غیردولتی است. وی افزود: برداشت از صندوق توسعه مخالف مفهوم توسعه در برنامه‌های توسعه است و باید حتما با دو سوم آرا تصویب شود هر منطقی که پشتیبان این برداشت بوده است، به نظر من اصلا درست نیست و دولت چیزی از هزینه‌ها کم نکرده است و برخلاف اصل 44 دولت هر روز بزرگ‌تر و حجیم‌تر می‌شود. بودجه عمومی دولت به بیش از هزار میلیارد تومان می‌رسد. این امر خطرناک است و این روند آینده خوبی در پی نخواهد داشت.
اکنون که مجلس به دولت اجازه برداشت دو هزار و 300 میلیون دلار از صندوق توسعه ملی را داده است، به نظر شما این مبلغ باید در چه بخش‌هایی هزینه شود؟»
حسینی در پاسخ سؤال تصریح کرد: این منابع نباید هزینه شود. این منابع فقط باید برای سرمایه‌گذاری استفاده شوند تا در آینده سود و اصل سرمایه به صندوق برگردد. من معتقدم که از صندوق توسعه ملی نباید مستقیما اقدام به دادن وام کنند. این منابع باید اهرمی باشد برای پشتیبانی و تضمین سرمایه مثلا می‌توان از این سرمایه به عنوان تضمین در بانک‌های خارجی برای جذب سرمایه بیشتر استفاده کرد. با یک میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی می‌شود تا چهار میلیارد دلار از بانک‌های خارجی سرمایه دریافت کرد. استفاده مستقیم از منابع صندوق توسعه ملی را درست نمی‌دانم. اما به راحتی برای مسائلی که شاید در اولویت هم نباشند. هزینه می‌شود. این سرمایه متعلق به نسل‌های آینده کشور و یک ثروت ملی است. باید به نسل‌های آینده جواب داد که این منابع چگونه به دست آمد، چگونه هزینه شد و چه سرمایه‌گذاری‌هایی برای افزایش آن انجام شده است. نباید بدون برنامه‌ریزی و تعیین هدف به منظور بازگشت این سرمایه آن را هزینه کرد.
منبع: کیهان