به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، جریان سیاسی خاص یا همان اصلاح‌طلبان طی هفته‌های اخیر و پس از توجه افکار عمومی به دستاوردهای انتخاباتی اصولگرایان، در حال سر دادن این زمزمه هستند که فضای انتخابات «دوقطبی» شده است.
مسئله‌ای که پیش از این و طی سال‌های گذشته مورد هشدار مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) قرار داشته و دارد.
کسانی از اصلاح‌طلبان و رسانه‌های آنها کراراً به این معنا اشاره کرده‌اند و نفر آخر هم آقای «سعید حجاریان» است که به تازگی طی اظهاراتی از این گفته است که فضای انتخابات، بویژه پس از رسمی شدن عزم حجت‌الاسلام رئیسی برای حضور در انتخابات، دوقطبی شده است![1]
اما دوقطبی چیست و چرا اصلاح‌طلبان پس از القای تقلّب در سال 88 به طرح مسئله دوقطبی در انتخابات 96 روی آورده‌اند؟!
*معنای فضای «دوقطبی» در انتخابات...
آنچه که از مطالعه در آرای مقام معظم رهبری و تدقیق و تأمل در مبانی اسلامی و شیعی راجع به مفهوم تفرقه و دوقطبی استنباط می‌شود این است که دوقطبی به معنا ایجاد تفرقه در یک جامعه واحد با روش‌های آشکار است.
تفرقه‌ای که لزوماً به محملی مثل انتخابات نیازی ندارد و طراحان و خواهندگان آن در هر مقطعی از زمان که بتوانند در جامعه‌ی واحد یک خیر مطلق و یک شرّ مطلق ایجاد کنند، فی‌الواقع توانسته‌اند که به هدف شوم خود در ایجاد فضای دوقطبی نائل بیایند.
دقت شود که دوقطبی هرگز به معنای رقابت دو طیف سیاسی یا یا دو گروه یا دو کاندیدای مطرح نیست. و از همین روست که می‌توان از عبارتی با عنوان «دوقطبی مثبت» نیز نام برد که به مفهوم رقابت نزدیک است.
در فضای دوقطبی یک طرف در ذهن عمومی جامعه تبدیل به خیر مطلق و پسر خدا می‌شود و طرف دیگر نیز «شیطان اکبر» و شرّ مطلق که قرار است با محاجّه و مخاصمه با یکدیگر برخیزند و دست آخر یکی خنجر سمّی خود را در گرده دیگری فرو کند.
و در ورای تمام این مسیر نیز یک ذهن طراح وجود دارد که بر آتش خیر بودن این یکی و شریر بودن آن دیگری می‌دمد.
بدیهیست که در این شرایط جامعه با سرعتی وصف‌ناشدنی در سراشیب فروپاشی می‌غلتد، قدرت اعمال قانون توسط نظام سیاسی کاهش می‌یابد و مهمتر از همه اینکه غباری بس عظیم برخواهد خواست که تشخیص حق و باطل از یکدیگر را به شدت دشوار می‌سازد.
در فضای دوقطبی همچنین از آنرو که فقط یک حالت صفر یا صدی وجود دارد، دیگر «خدمات نسبی» دو طرف به جامعه و مردم هم دیده نمی‌شود و راهی که دلسوزان آن جامعه برای امنیت و اقتصاد و حکومت‌داری بهتر پیموده‌اند نیز یک‌شبه در پرتگاه فنا قرار می‌گیرد.
*هدف اصلاح‌طلبان از طرح مسئله دوقطبی چیست؟!
پس از درک معنای دوقطبی، مایل هستم به این سؤال پاسخ دهم که چرا اصلاح‌طلبان در فضای انتخابات آتی به شدت و با حرارت تمام در حال طرح این معنا هستند که شرایط دوقطبی شده است؟!
با آنالیز رفتارهای جریان خاص بویژه در یکسال اخیر، مشخص می‌شود که طرح مسئله دوقطبی قرار است برای آنها نقش یک «بازی برد_برد» را ایفا کند.
آنها البته بازی خود را بدون عیب و نقص هم پیش برده‌اند...
به این معنی که در وهله اول در حال تلاش برای القای این معنا هستند که حجت‌الاسلام رئیسی، چهره نوپدید اصولگرایان در انتخابات «کاندیدای نظام»! است.
و در گام دوم نیز کراراً در حال پمپاژ این معنا هستند که آقای روحانی نماینده اپوزسیون است و آرای معارض با نظام را با خود دارد. که در صورت حضور کاندیدای نظام! یقیناً به صحنه می‌آیند و به روحانی رأی می‌دهند.
جالب آنکه در این پروژه، ضمن اینکه میزانی از آرای خاکستری به سمت مورد اشاره اصلاح‌طلبان متمایل خواهد شد بلکه در صورت موفقیت القای پروژه دوقطبی نیز اگر آقای روحانی برنده انتخابات باشد، اصلاح‌طلبان به سمت بیان این مفهوم پیش خواهند رفت که نظام اسلامی از آنها و البته از مردم! شکست خورده و اگر نماینده اصلاح‌طلبان در انتخابات شکست بخورد؛ آنها پروژه «نقّادی شدید» و «سیاه‌نمایی» را کلید خواهند زد و در هدف اصلی‌تر خود (که برکاتی برای انتخابات 1400 هم برای آنان خواهد داشت!) تا آخر عمر دولت جدید اینطور وانمود می‌کنند که هر خطای اجرایی دولت (که صدالبته محتمل هم هست) مقصّری به نام «نظام اسلامی» دارد چون مدیریت ارشد نظام بوده که این رئیس جمهور را معرفی کرده است!
*چه باید کرد...؟!
اما راه مبارزه با این طرح شوم چیست؟!
راهکار اول آنست که در هر سطحی اعم از رسانه، روشنگری فردی و حتی عملگری امنیتی، با «القاگران دوقطبی در انتخابات» برخورد شود و واژه دوقطبی برای دلسوزان کشور و مردم همچون واژه «تقلّب» حساس‌سازی شود.
به این معنی که حتما بایستی جلوی ترک‌تازی چهره‌های جریان خاص در جاده القای دوقطبی را گرفت و در مسیر آنها دست‌انداز گذاشت.
راهکار دوم، تبیین مسئله «رقابت سالم» در ذهن عمومی جامعه و روشنگری درباره این مطلب است که رقابت با فضای دوقطبی فرق دارد. و به سخن دیگر اینکه هر رقابتی، دوقطبی نیست. و طرفین انتخاباتی در ایران هم هیچیک به تنهایی نه خیر مطلق‌اند نه شرّ مطلق!
و راهکار سوم نیز مبارزه با تئوری شوم «کاندیدای نظام» و تأکید بر این معناست که نظام اسلامی علی‌القاعده و علی‌الرویه هیچ کاندیدایی در انتخابات ندارد.
و لذا نه آقای روحانی در مقابل نظام قرار دارد و نه رؤیای احمقانه رویارویی نظام اسلامی با رئیس‌جمهور روحانی و مدیران محترم دولت ایشان صحّت دارد.
البته این 3 راهکاری بود که به نظر من می‌رسید و حکماً مخاطبان محترم و صاحبنظران با اقتراح این مطلب می‌توانند راهکاری دیگری را نیز برای بی‌اثر سازی خطر بزرگ «ایجاد فضای دوقطبی در انتخابات» پیشنهاد داده و پیگیری کنند...
***
[۱] http://www.sharghdaily.ir/News/118745
منبع:فارس