روزها و هفته‌های پس از انتخابات برای جریان اصولگرایی همچنان توام با سرگردانی، سؤالات و ابهامات بسیاری است و بدنه این جریان منتظر است تا کسی یا جمعی حرکتی را برای شروعی دوباره آغاز کند. نامه دکتر قالیباف که دیروز خطاب به جوانان انقلابی منتشر شد را باید از جنس یک حرکت مدنی و آغازی دوباره ارزیابی کرد که واجد ویژگی‌های مثبت و امید بخش در جریان انقلابی است.
اولین ویژگی این نامه را باید در رویکرد آن به جوانان و خطاب قرار دادن بدنه اصلی جریان انقلابی دانست که محور مطالبه گری درباره کارآمدی این جریان هستند و هم البته، همه امیدها نیز بدان‌هاست که فعالانه و آتش به اختیار وارد صحنه شوند و منتظر اقدامات از بالا به پایین نباشند.
ویژگی دیگر این نامه را باید در لزوم توجه به «خود‌انتقادی»در شرایط پس از انتخابات دانست که آسیب‌شناسی در ضعف‌های ساختاری، عملکردی و رویکردی اصولگرایی را ضروری می‌شمارد و از دل این بازنگری راهی به سوی «نواصول‌گرایی» می‌جوید تا چتری باشد فراگیر برای همه گروه‌ها و افرادی که دغدغه اصلی آنها آرمان‌های امام و انقلاب است و کارآمدی نظام اسلامی.
این نامه «انقلابی گری» و «کارآمدی» را دو اصل تفکیک ناپذیر و دوای درد جامعه امروز ایران اسلامی می‌داند که البته باید، هم ناظر به نقش و مطالبات مردم باشد و هم روش‌ها و مسیری که برای تداوم حرکت خود برمی گزیند، منطقی و مردم محور.
هدف مهم این نامه در بیان ضرورت عبور از کهنگی و رخوت اصولگرایی و راه یافتن به «نواصول‌گرایی»، نه پاسخ به یک دغدغه سیاسی و حزبی یا جستجوی مسیری دیگر برای تصاحب قدرت و مسلط شدن جریان و باند «خود» به قصد تمتع از حکومت است، بلکه نگرانی و خون دل خوردن نسبت تداوم ناکارآمدی‌ها و سرگردانی دولت‌ها و مدیرانی است که مصداق این شعر حضرت حافظ‌اند: «...آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می‌کرد.»