به بهانه روز خبرنگار ساعتی با او هم کلام شدیم تا از سختی های خبرنگارها برایمان بیشتر بگوید و از تجربه کار در حوزه برون مرزی سازمان صدا و سیما و شبکه پر آوازه پرس تی وی.
خبرنگاری و اجرای جلوی دوربین، آن چیزی بود که فکرش را می کردی یا پس از مدتی سختی کار باعث شد پشیمان شوی؟
-از همان اوایل نوجوانی عاشق اجرای صحنه ای و خبرنگاری بودم. وارد دانشگاه که شدم، سعی می کردم به بهانه های مختلف اجرای کلاسی داشته باشم تا اینکه به عشق دوران جوانی ام یعنی ورود به مجموعه پرس تی وی رسیدم و با اینکه در مقطع کارشناسی ارشد در رشته مدیریت رسانه رتبه یک کنکور شدم، فشار و سنگینی کار اجرا در شبکه باعث شد مقداری کمتر به درس هایم برسم.
چرا؟ اجرا و تهیه گزارش تا این حد از شما وقت می گیرد؟
-چون همزمان با کار خبرنگاری، بعد از مدتی دبیر خبر بخش نیوزروم شبکه هم شدم. این تجربه نسبتا کوتاه دبیری خبر آنقدر برایم ارزشمند بود که آنجا با کار سخت و طاقت فرسای بچه ها بیشتر آشنا شدم و متوجه شدم برای تولید یک گزارش حتی کوتاه، ثانیه ها چقدر می توانند باارزش باشند. اتفاق افتاده که ۴۸ ساعت بدون هیج خواب و استراحتی، مدام کار کنم ولی درنهایت تجربه فوق العاده ارزشمندی کسب کرده ام.
در نگاه اول ادعای بی طرف بودن در تولید خبر، شاید به نظر ادعای کذبی برسد. شما در پرس تی وی با این موضوع چگونه کنار می آیید، مخصوصا که وجهه بین المللی بودن را نیز به همراه دارید؟
-تمام سعی و تلاش ما در اینجا این است که هنگام تولید گزارش، با حفظ چارچوب های شبکه و سیاست های کلی، تا جای امکان بی طرفانه عمل کنیم تا در نهایت چهره نزدیک به واقعیتی از کل رویدادها به مخاطبان خارجی خود انعکاس دهیم و خدا را شاکرم که در دنیا ما را به عنوان یک شبکه حرفه ای قبول کرده اند و این را می شود از انعکاس نظرات فراوان مخاطبین شبکه به خوبی رصد کرد.
مجموعه پرس تی وی سعی کرده تمام عوامل اجرایی خودش را از مجری گرفته تا تصویربردار، تدوین گر، ادیتور و سایر عوامل تولید برنامه ها، از حرفه ای ترین دوستان خبر جمع کند تا در نهایت ویترین قابل قبولی برای ارائه داشته باشد. مخاطب بین المللی به دلیل تنوع شبکه ها به دنبال کار حرفه ای و جذاب است و همین کار ما را دو چندان سخت و دشوار کرده تا سعی کنیم با یک تیم حرفه ای و کاربلد مخاطب خود را حفظ کنیم.
به خاطر برند بین المللی که دارید، هنگام تولید خبر انعکاس مردم را چگونه می بینید؟
-با وجود همه فراز و فرودهایی که در سال های اخیر شاهد بودیم، اما پرس تی وی به خاطر بین المللی بودن کار، برای خیلی از مردم جایگاه اجتماعی بالا و جذابیت های خاص رسانه ای دارد.
به عنوان خبرنگار پرس تی وی، بعضا در میان شبکه های دیگر بین المللی شناخته شده هستید. تا به حال پیشنهاد کاری از آنها داشته اید؟
-این یک واقعیت است که دوستانی که در این مجموعه مشغول به فعالیت اند، همگی از عوامل حرفه ای خبر محسوب می شوند و طبیعی است که در طول کار ممکن است به شما پیشنهادهایی کاری خوبی هم بشود. به عنوان مثال، مدتی قبل یک پیشنهاد همکاری از شبکه TRT ترکیه دریافت کردم.
وسوسه نشدی؟ حتما حقوق خوبی هم پیشنهاد داده اند؟
-بله از نظر مالی شرایط قابل توجهی به نظر می رسید. ماهانه حدود ۲۰۰۰ یورو مبلغ بدی نیست. ولی از آنجا که این شبکه با گروه داعش همکاری هایی داشت و در کل از نظر سیاست های رسانه ای و اعتقادی با ما فاصله داشتند و من هم واقعا به دور از هر کلیشه ای عاشق کشورم هستم و افتخار می کنم که با تمام سختی های کار، در پرس تی وی خدمت می کنم، به هیچ وجه حاضر به پذیرش این پیشنهاد نبودم.
احتمالا در این چند سال گزارشی بوده که برای شما حس خاصی به همراه داشته است.
-بله. طبیعتا وقتی بعد از تولید یک گزارش، بازخورد خوبی چه از طرف مخاطبین و مردم و چه از طرف مدیران دریافت می کنید، خستگی کار جای خودش را به یک حس غرور و خوشحالی می دهد. در زمان حادثه پلاسکو، چندین روز به همراه سایر خبرنگاران مشغول تولید گزارش و پوشش مستمر وقایع بودیم. چندین بار نزدیک بود زیر آوار بمانم و یادم می آید شب اول را با گریه برای از دست دادن آتش نشان ها خوابیدم. ولی در نهایت سعی کردم صادقانه گزارش تهیه کنم یا برای تولید گزارش معدن کاران زمستان یورت، خیلی اذیت شدیم. سختی راه، حادثه دلخراشی که اتفاق افتاده بود ... ولی درنهایت همه این تلاش ها یک حس مقدس برای ما دارد، چون با تمام وجود، سعی در انعکاس همه واقعیت های حادثه داریم.
شده در طول کار ناسزا هم بشنوید؟ بی خیال کار شوید؟
- همه خبرنگار ها با این قضایا کنار آمده اند و به نوعی از سختی کار مطلع اند. بارها شده با وجود هماهنگی، برای تولید گزارش به مشکل خورده ایم، زیر دست و پا مانده ایم و... یادم می آید برای پرتاب موشک صیاد ۳ در حال تولید گزارش زنده از ماجرا بودم و احتمال خطر انفجار و کشته شدن هم وجود داشت ولی بعد از پرتاب موشک، هنوز که هنوز است، حس اهتزاز و غرور ملی برایم بهترین یادگار آن لحظات است.