«من از این مسئله‌ی سمپاد – این سازمان ملّی پرورش استعدادهای درخشان- نگرانم. گزارشهایی که به من میرسد، گزارشهای خرسندکننده‌ای نیست؛ این سمپاد خیلی مهم است. این کار خیلی مهمّی است و آن نکته هم که اشاره کردند که یک تعداد زیادی مدرسه بر اساس این [طرح تأسیس شده]، این متوقّف به این است که این سازمان خوب بچرخد و خوب اداره بشود؛ گزارشهایی که به ما میرسد در این جهت، گزارشهای خرسندکننده‌ای نیست.»
علاوه بر ایشان، چند سالی است که از سوی فارغ‌التحصیلان مدارس استعدادهای درخشان نیز این ابراز نگرانی به‌صورت جدی مطرح میشود.
در این راستا، پایگاه خبری تحلیلی عیار آنلاین در قالب یک پرونده تخصصی با عنوان «سمپادی که نیست …» به واکاوی دلایل این ابراز نگرانی‌ها پرداخته است. این پرونده در قالب چندین یادداشت و مصاحبه، تحولات اساسی سمپاد و اثرات آن‌ها را مورد بررسی قرار گرفته و نهایتاً چهار عامل به عنوان ریشه‌های اصلی تضعیف آن احصاء شده است که عبارت‌اند از:
- ۱- مصوبۀ سال ۱۳۷۹ شورای عالی اداری که به موجب آن مدارس سمپاد به مناطق آموزشی واگذار شد.
- ۲- افزایش شتابان و غیراستاندارد تعداد مدارس و تعداد دانشآموزان تحت پوشش سمپاد طی سال‌های ۸۸ تا ۹۲
- ۳- مصوبۀ سال ۱۳۸۹ شورای عالی اداری مبنی بر ادغام سمپاد با باشگاه دانش‌پژوهان جوان و تنزل مرتبت سمپاد از سطح سازمان به مرکز
- ۴- قوت گرفتن مدارس غیردولتیِ بنگاهیِ به اصطلاح نخبه‌پرور
همچنین در این پرونده متناظر با هر یک از علل چهارگانه فوق، پیشنهادهای زیر برای تقویت سمپاد ارائه شده است:
- ۱- تقویت دستگاه متولی تعلیم و تربیت دانشآموزان استعداد برتر یعنی «مرکز ملّی پرورش استعدادهای درخشان و دانش‌پژوهان جوان» از طریق:
- – ارتقای آن به سازمانی هیئت امنایی با حضور متخصصین و صاحبنظران این حوزه
- – تخصیص نیروی انسانی، امکانات و بودجه باثبات متناسب با مأموریت‌های محوله به آن
- ۲- تجمیع امور مرتبط با مدارس استعدادهای درخشانِ هر استان ذیل یک اداره تخصصی استانی
- ۳- استانداردسازی تعداد دانشآموزان ورودی مدارس استعدادهای درخشان متناسب با جمعیت هر شهر
- ۴- واگذاری امور مربوط به مدارس غیردولتی نخبه‌پرور نظیر صدور مجوز و نظارت بر آن‌ها به سمپاد
شایان‌ذکر است که در این پرونده دیدگاه افراد ذیل پیرامون وضعیت سمپاد آمده است:
جناب آقای رضا گلشن مهرجردی (مدیر پژوهش، طرح و برنامه «مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش‌پژوهان جوان)، دکتر ایمان افتخاری (عضو سابق هیئت امنای «سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان»)، سرکار خانم مهری سویزی (اولین رئیس «مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش‌پژوهان جوان»)، جناب آقای ابراهیم سحرخیز (معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش) و دکتر آریا الستی (ریاست ستاد اجرایی‌سازی «سند راهبردی کشور در امور نخبگان»).