گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو-محمدصالح سلطانی؛ تازهترین اثر خالقان "شاهزاده روم" تجربهی خوب و شیرینی برای سینمای ایران است. یک انیمیشن که مرزهای این هنر- صنعت در کشور ما را کیلومترها جلوتر میبرد و سقف پرواز انیماتورهای جوان ایرانی را بالاتر از همیشه خواهد برد. غنای بصری "فیلشاه" احتمالا در میان تمام فیلمهای جشنواره سرآمد است و رنگآمیزی شاد و کودکانهاش، حال پردهی نقرهای را خوب میکند. گروه تازهنفسِ "هنر پویا" ، با نقشآفرینی تام و تمامِ بخش خصوصی، نشان داده که رویاهای تازهای برای سینمای کودک ایران دارد.
فیلشاه اما درست از همان جایی ضربه خورده که انتظار میرفت. فیلمنامه فیلشاه، تقریبا چیزی بیش از شاهزاده روم ندارد و نقطهضعفهای اثر قبلی را به ارث برده. روایت یکخطی و بدون پیچیدگی، در کنار ابهامات و گنگیهای فیلمنامه، اثر را برای دقایقی از ریتم انداخته و ناتوان کرده. دیالوگها به اندازهای که برای نویسندگان قابل انتظار بوده بامزه از آب در نیامده و کودکانگیِ فیلم، در بسیاری از دقایق بزرگترها را خسته خواهد کرد. خاصه که از جایی به بعد، دست فیلمنامه برای مخاطب بزرگسال رو میشود و اندکغافلگیری اثر هم از بین میرود. صداگذاری فیلشاه هم چندان چنگی به دل نمیزند و دوبله هم میتوانست خیلی بهتر از این باشد.
فیلشاه را اما نمیشود نادیده گرفت. دستاوردهای فنی این فیلم برای صنعت نوپای انیمیشن ایران گرانقیمت است. تلاش شبانهروزی هادی محمدیان و تیمش، نشان میدهد که آنها برای بهتر شدن و درخشیدن، عزم جدی دارند. از الان میشود با خیال راحت برای تماشای یک فیلم شاد و سرزنده در سینما، برنامهریزی کرد. فیلشاه، کودکان را ذوقزده، و بزرگترها را سرحال خواهد کرد.