فرمانداری که به جای همکاری، پژوهشگر جوان را تهدید کرد!/ بی‌توجهی به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی در لردگان

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، عبدالله نادری، پژوهشگر جوان لردگانی و عضو سابق شورای تبیین مواضع کشور که قصد داشت در مورد آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی شهرستان لردگان کتاب بنویسد، مورد تهدید فرماندار شهرستان لردگان و رئیس دفترش قرار گرفت.

 

عبدالله نادری در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو در این باره می‌گوید: قرار بود در مورد آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی شهرستان لردگان، کتابی بنویسیم و برای اینکه ادارات شهرستان با من همکاری کنند و آمار‌های مورد نیاز را بدهند، از فرماندار درخواست مجوز کردم.

 

وی ادامه می‌دهد: به همین منظور به حسین پور، فرماندار لردگان، مراجعه و تقاضای خود را مطرح کردم که وی قول پیگیری و مساعدت داد؛ اما بعد از کلی پیگیری، اخیرا فرماندار به بنده گفت که مدیرکل اجتماعی باید این مجوز را بدهد؛ اما وقتی با مدیرکل اجتماعی هم تماس گرفتم، وی گفت باید به مدیرکل امنیتی مراجعه کنم!

این پژوهشگر جوان با تاکید بر اینکه بنده در خصوص این جریان نامه‌ای به استاندار شهرستان لردگان نوشتم و انتظار دارم تا استانداری به این موضوع رسیدگی کند، می‌افزاید: امروز بعد از گذشت سه ماه، زمانی که به فرمانداری مراجعه کردم، متوجه شدم که هنوز هیچ قدمی در جهت موضوع مذکور برداشته نشده و جالب‌تر اینکه وقتی بحث رسانه‌ای کردن بی توجهی فرماندار به این مسئله را مطرح کردم، فرماندار پیغام داد که «اگر تهدید کنم، برایم بد می‌شود»! 

لازم به ذکر است، نادری در نامه خود به استانداری چهارمحال و بختیاری هم نوشته است:

استاندار محترم چهارمحال وبختیاری

سلام علیکم

 

ضمن عرض خسته نباشید و آرزوی توفیق برای شما و همه خدمت گذاران به نظام مقدس جمهوری اسلامی؛ احتراما به استحضار می‌رساند اینجانب بعنوان یک جوان تحصیلکرده از سر دلسوزی و دغدغه بومی دیارم قریب به ۳ ماه است، قصد پژوهشی مکتوب پیرامون آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی شهرستان لردگان را داشته و دارم؛ لذا این امر مستلزم همکاری ادارات ذی ربط نظیر شبکه بهداشت، بهزیستی، ثبت احوال و... که اطلاعاتی پیرامون آسیب‌های اجتماعی شهرستان را در اختیار دارند، است.

 

به همین منظور در روز انتصاب آقای حسین پور به عنوان فرماندار لردگان به ایشان مراجعه و تقاضای خود را مطرح کردم که وی قول پیگیری و مساعدت داد؛ اما امروز پس از گذشت قریب به سه ماه از درخواست همکاری، زمانی که به فرمانداری مراجعه کردم، متوجه شدم که هنوز هیچ قدمی در جهت موضوع مذکور برداشته نشده و جالب‌تر اینکه وقتی بحث رسانه‌ای کردن بی توجهی فرماندار به این مسئله را مطرح کردم، فرماندار محترم! پیغام داد که: «تهدید نکن وگرنه بد میشه برات!» و در ادامه نیز رییس دفترشان تهدید‌ها را با بیان جملاتی عجیب‌تر تکمیل کردند!

لکن برخود لازم دیدم نکاتی را از باب امربه معروف ونهی از منکر محضرتان عرض کنم تا شاید روزی نظام اسلامی از وجود مسئولینی با چنین سبک و سیاقی پاک شود.

۱. اینجانب به تمام محدودیت‌های آماری و الزامات قانونی و حقوقی موضوع، اطلاعات ادارات و سازمان‌ها واقف هستم و از آمار و ارقام آسیب ها، به صورت غیر رسمی اطلاع دارم؛ لکن باید توجه داشت نه تنها بنده بلکه هیچ پژوهشگری قصد افشاگری و نشر آمار را ندارد؛ چراکه نشر آمار و ارقام، هیچ کمک و نتیجه علمی به همراه ندارد؛ بلکه می خواهیم صرفا با تجزیه و تحلیل آمارهای واقعی و رسمی و اطلاعات خود ادارات به شناسایی منشاء آسیب ها و ارائه راهکار و کمک به خود دولت اقدام کنیم، به نظر شما یک کار تحقیقی از چند جوان دغدغه مند بومی که خودشان در وسط میدان آسیب ها قدم می زنند، چه ضرری برای فرماندار دارد؟ تا کی می‌بایست به آتش‌های زیر خاکستر در حوزه اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده و اقدام به پاک کردن صورت مسئله کرده و دلخوش باشیم؟ تا کی می‌خواهیم به اجرای کارهایی بدون پشتوانه پژوهشی اقدام کنیم؟