چه کسانی پشت عبارت «معتاد بیمار است» پنهان شده اند؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سیده زهرا حسینی- اعتیاد، بلای خانمان‌سوزی که این روز‌ها به جان بسیاری از افراد افتاده و آن‌ها را از آغوش گرم خانواده به بستر سرد پارک‌ها و خیابان‌های شهر روانه کرده تا تاوان اشتباهی را با از دست دادن فرصت زندگی کردن و تلف کردن جان خود دهند.

حضور معتادان در شهر به اندازه‌ایست که مردم از دیدن چهره معتادان و خرده‌فروشان مواد مخدر خسته و نالان شده اند چراکه بی تقصیر درگیر اشتباه دیگری، زندگی عادی‌شان تحت تاثیر معتادان و کارتن‌خواب‌ها قرار گرفته است.

معتادان سرنوشت تلخی دارند و تلخی داستان این افراد آنچنان زیاد است که نیازی به نوشتن مقدمه نیست، آن‌ها با وجود تلاش برای ترک کردن اعتیاد به دلیل طرد شدن از سوی خانواده، اعتماد به نفس پایین، تصویر ذهنی منفی و جرم انگارانه افراد نسبت به این موضوع و ضعف اقتصادی از بازگشت به جامعه ناامید می‌شوند، خود را پنهان کرده و از مراجعه به مراکز درمانی پرهیز می‌کنند همچنین آن‌ها علاوه بر اینکه در زندگی خود بلاتکلیف هستند در جامعه نیز هویت مشخصی ندارند؛ برخی معتقدند که اعتیاد، جرم و فرد معتاد مجرم است و برخی دیگر بر این باورند که اعتیاد معضلی اجتماعی و فرد معتاد، بیمار است و طرفداران این دو دیدگاه هنوز نتوانسته‌اند دلیلی قانع کننده بر نظر خود بیاورند و پاسخی درست به هویت افراد درگیر با این معضل دهند، البته تحت هر شرط و اعتقاد به هر فرض و شناختی از معضل اعتیاد مسئولین را موظف به رفع این مشکل می‌سازد و همه می‌دانیم که مسئول جمع آوری این افراد شهرداری و مسئول نگهداری و درمان آن‌ها بر عهده بهزیستی و وزارت بهداشت و درمان است و این ایراد بر مسئولین وارد است که چرا با وجود نهادهایی، چون دولت، مجلس، ستاد مبارزه با مواد مخدر، شهرداری تهران، نیروی انتظامی، بهزیستی و وزارت بهداشت و درمان تعداد مبتلایان به مواد مخدر روز به روز در حال افزایش است؟ و چرا تعهد به جمع‌آوری معتادان عملی نشده و مردم همچنان شاهد صحنه‌های تکان دهنده مصرف مواد مخدر و فروش آن در پارک‌ها و معابر شهر هستند؟

 

باید به خوبی دانست که مقابله با این معضل و درمان آن، نیازمند تغییر نگرش مردم و اصلاح نگاه آنان، به معتادان است؛ اگر فرد معتاد را بیمار دانست باید او را همراهی و اصلاح کرد و در فرض جرم بودن اعتیاد و مجرم شناخته شدن فرد معتاد باید گفت طبق همان قانون که این افراد را مجرم می‌داند، اصلاح و پیشگیری از وقوع جرم را نیز وظیفه نهادهایی، چون قوه قضائیه و قوه مجریه می‌خواند.

 

به هرحال رها کردن مجرم به حال خودش عاقلانه نیست و رسیدگی به وضعیت معتاد و یاری رساندن به او برای ترک این عمل و بازگشت به زندگی سالم از وظایف دولت و دیگر نهاد‌های مرتبط با این معضل اجتماعی است چرا که همه افراد جامعه، مستقیم و یا غیر مستقیم با این معضل درگیر هستند و نجات فرد معتاد، نجات جامعه است.

اینکه تاکنون با معتادان و مبتلایان به مواد مخدر برخوردی صورت نگرفته و رفع این معضل اجتماعی نادیده گرفته می‌شود نشان دهنده ضعف دولت و دیگر مسئولین در مدیریت سالم جامعه است و گویا دولت و دیگر نهاد‌ها خود را پشت عبارت "معتاد بیمار است" پنهان کرده تا زیر بار این وظیفه شانه خالی کنند، اما افزایش تعداد این افراد در سطح شهر، زمان آن را رسانده که مسئولین مربوطه پاسخ‌گو بوده و فکری به حال درد مردم و مبتلایان به مواد مخدر و همین‌طور چهره زشت و ناسالم شهر کنند.