به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری دانشجو، آنچه امروز در صحنه رقابت‌های درون حزبی دموکرات‌ها در ایالات متحده آمریکا می‌گذرد، نشانه‌ای از رعب و وحشتی است که حضور «دونالد ترامپ» در منصب ریاست جمهوری آمریکا در صفوف رقیبان وی ایجاد کرده است.
صرف نظر از این که حضور ترامپ در سمت ریاست جمهوری تا حدودی در ایجاد نوعی احساس اعتماد به نفس کاذب پیرامون نامزدی در انتخابات مؤثر بوده و شخصیت‌های گوناگونی را برای حضور در عرصه رقابت‌ها وسوسه کرده، اما چشم‌انداز حضور یک دوره دیگر دلال نیویورکی در رأس قدرت دستگاه اجرایی ایالات متحده سبب شده تا دموکرات‌ها با تمام توان خود به عرصه انتخابات لشگرکشی کنند.
در این میان منتهی‌الیه چپ در حزب دموکرات در واکنش به ظهور ترامپ در حال سر بر کشیدن است. تجربه انتخابات مجلس نمایندگان و کنگره در سال ۲۰۱۸ ثابت کرد که شاید برای اولین بار کهنه‌کاران حزب دموکرات در مقابل هم حزبی‌های جوان، پر شور و اغلب با تمایلات چپ گرایانه تسلیم شوند.
نمونه چنین تحولی را می‌توان در راهیابی «الکساندریا اوکازیو کورتز» (AOC) جوان‌ترین نماینده در مجلس نمایندگان آمریکا دید که با ۲۹ سال سن یکی از قدیمی‌ترین نمایندگان حزب دموکرات در رقابت‌های درونی این حزب در ایالت نیویورک را مغلوب کرد و حالا بسیاری از تحلیلگران از وی به عنوان یکی از رهبران آینده آمریکا نام می‌برند.
چرا ترامپ؟
در قدم اول برای شناخت جوخه دموکرات برای انتخابات سال ۲۰۲۰ ریاست جمهوری آمریکا شاید بد نباشد که به دلایل روی کار آمدن ترامپ و برتری اعجاب‌انگیز وی بر هیلاری کلینتون نامزد حزب دموکرات در انتخابات سال ۲۰۱۶ بپردازیم.
در این باره تاکنون سخنان فراوانی گفته شده، اما اگر بخواهیم در یک جمله دلیل این انتخاب را خلاصه کنیم به این نکته می‌رسیم که خشم مردم آمریکا از نظام فاسد حاکم بر سیاست این کشور بود که ترامپ را به این جایگاه رساند.
ترامپ توانست با استفاده از موج ملی‌گرایی در آمریکا، نفرت از کارتل‌های بزرگ سرمایه‌داری و مخالفت با صرف مالیات آمریکایی‌ها برای جنگ در خارج از مرز‌ها به این سمت برسد.
جالب اینجاست که در همین انتخابات هیلاری کلینتون تبدیل به نمادی از نظام بانکداری فاسد و طبقه حاکم در واشنگتن شده بود که تنها سرنوشت ابر سرمایه داران در شهر‌هایی همچون نیویورک برایش مهم است. شهر‌هایی که در کنار رکود حاکم بر مناطق حومه‌ای در اوج قدرت و رفاه به سر می‌برند.
زمانی در ایالات متحده آمریکا بسیاری از شهر‌ها همچون بوستون تا بالتیمور در کرانهٔ شرقی دریا تا مناطق مرکزیِ بزرگ آمریکای شمالی یا کلیولند در شمال، سینسیناتی در جنوب و تولدو، آکرون، کلمبوس و دیتن در میانه غرب در کنار ابر شهر‌هایی همچون نیویورک نماد رشد یک سرمایه داری جهشی بودند.
با این حال پرسه‌ای کوتاه در این ایالت‌ها مردمانی را نشان می‌دهد که جانشان از بحران‌های اقتصادی مداوم و انتقال مداوم کارخانجات خود به چین به لب رسیده است.
در حقیقت آنچه امروز در ایالات متحده آمریکا به عنوان شکاف بین ایالات قرمز و آبی عنوان می‌شود در حقیقت شکاف بین ابرشهر‌های ثروتمندی همچون نیویورک و لس آنجلس با ده‌ها شهر و شهرک متروک و فقر زده در میانه غرب و جنوب ایالات متحده است.
به این ترتیب طبیعی است که در چنین شرایطی هیلاری کلینتون بازی را به ترامپ خواهد باخت و در ادامه سیاستمدارات قدیمی و استخوان‌دار حزب دموکرات به تدریج مسیر را برای نسل جدید جوانان سیاستمدار باز می‌کنند.
پیرمردی که بیشترین طرفدار را بین جوانان دارد
با روشن شدن آنچه که امروز در عرصه سیاست داخلی آمریکا در گذر است با نگاهی بازتر به سراغ چهره‌های حاضر در رقابت‌های انتخاباتی خواهیم رفت.
اولین مهره دموکرات‌ها «برنی سندرز» محبوب است. سناتوری از ایالات ورمونت که سال‌هاست این سمت را بر عهده دارد. یک یهودی لیبرال که هم اکنون پرچمدار جناح چپگرای حزب دموکرات است.
شاید هنوز برای بسیاری از طرفداران حزب دموکرات جای سئوال باشد که چگونه رهبران اصلی حزب دموکرات در انتخابات سال ۲۰۱۶ در رقابت با هیلاری کلینتون وی را با تقلب حذف کردند. اقدامی که افشای آن منجر به استعفای «واسرمن شولتز» رییس کمیته مرکزی حزب دموکرات شد.
با این حال شاید این بار شانس برنی سندرز بیشتر از قبل باشد. در سایه پیروزی ترامپ و اوج‌گیری ملی‌گرایی شاگردان سندرز حالا توانسته‌اند با مطرح کردن حمایت از مباحثی همچون عدالت اقتصادی، توجه به حقوق اقلیت‌ها و حفظ محیط زیست در رقابت مهمی پیروز شوند.
به عنوان مثال خانم کورتز از فعالان ستاد انتخاباتی سندرز در ایالت نیویورک بود و حالا بر کرسی نمایندگی این شهر تکیه زده است. در کنار این محبوبیت بالای سندرز در بین جوانان و همچنین حضور وی در جنبش‌های مبارزه با نژادپرستی وی را در میان اقلیت‌ها نیز محبوب کرده است.
جالب اینجاست که سندرز همانند ترامپ خواستار بازگشت کارخانه‌ها به ایالات متحده آمریکا است و نظریات وی در بین برخی‌جمهوری خواهان نیز محبوب است. جمع‌آوری نزدیک به ۱۰ میلیون دلار کمک از سوی داوطلبان تنها در مدت زمان دو روز از اعلام نامزدی وی برای انتخابات ریاست جمهوری توان بسیج‌کنندگی وی را نشان می‌دهد.
با این حال سندرز با موانعی نیز در مسیر نامزدی خود روبه رو است. سن سندرز بسیار بالاست و در زمان رقابت‌ها به ۷۹ سال خواهد رسید. مشخص نیست یک پیرمرد ۷۹ ساله توانایی تحمل رقابت‌های نفسگیر انتخاباتی و پس از آن انجام وظایف ریاست‌جموری را داشته باشد.
در کنار این سندرز دیگر تنها نامزدی نیست که از عدالت اجتماعی سخن می‌گوید و هم اکنون بسیاری از نامزدهای حزب دموکرات در خصوص اصلاحات اقتصادی سخن می‌گویند. برخی رسوایی‌ها در خصوص آزار جنسی زنان فعال در ستاد انتخاباتی سندرز نیز سبب شده برخی این گمانه را مطرح کنند که وی از کنترل کافی برای اعمال کارکنان خود برخوردار نیست.
با این حال و با در نظر گرفتن تمام این موارد می‌تواند گفت: سندرز محبوب‌ترین مهره دموکرات‌ها برای مقابله با ترامپ در انتخابات بعدی است.
نامزد دموکرات‌های قدیمی
جو بایدن معاون باراک اوباما رییس جمهور سابق آمریکا گزینه دیگری است که احتمال حضور وی را در عرصه انتخابات بسیار بالاست. در حقیقت بسیاری رقابت اصلی برای کسب نامزدی حزب دموکرات را بین وی و سندرز می‌دانند.
جالب اینجاست که وی همانند سندرز نزدیک سن بالایی دارد و تنها یک سال از وی کوچک‌تر است. بایدن را می‌توان نامزد مطلوب بدنه اصلی حزب دموکرات دانست. در حقیقت وی تاکنون و در پشت پرده به عنوان یک شخصیت هدایتگر و مهره ساز در حزب دموکرات عمل می‌کرد.
اوباما نیز رییس جمهور شدن خود را تا حدود زیادی مدیون عملکرد وی در بسیج حزب دموکرات به نفع یک چره تازه می‌دانست. با این حال پیروزی ترامپ سبب شده تا وی حضور در این رقابت بزرگ سیاسی را به صورت جدی بررسی کند. حتی در دور قبلی نیز این شایعه مطرح شد که وی به دنبال کاندیداتوری است، اما در نهایت بایدن ترجیح داد تا از کلینتون حمایت کند.
بایدن تاکنون به صورت رسمی در این باره اعلام نظر نکرده، اما اخبار فراوانی درباره آمادگی وی منتشر شده که برخی حضور وی در کنفرانس مونیخ و انتقاد وی از رویه جاری دولت آمریکا را نشانه‌ای از همین امر تفسیر کردند.
در این میان مهم‌ترین مشکل بایدن محبوبیت پایین وی در بین طرفداران جوان حزب دموکرات است، چراکه عمده محبوبیت وی به حامیان قدیمی و مسن‌تر این حزب بازمی‌گردد.
البته اگر وی بتواند تا اندازه‌ای محبوبیت خود را بالا ببرد شاید بتواند از همان کمکی که دوره قبل هیلاری کلینتون بهره‌مند شد، استفاده کند.
سناتوری از بین چروکی‌ها
سناتور الیزابت وارن دیگر نامزد فعال دموکرات‌ها است که قاطعانه اعلام کرده که تنها زنان هستند که می‌توانند ترامپ را شکست دهند.
وارن که برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ به کنگره آمریکا راه یافت، در جریان انتخابات سال ۲۰۱۶ قاطعانه از هیلاری کلینتون دفاع کرد و در جریان برخی از رسوایی‌های اخلاقی دونالد ترامپ در صف اول انتقاد‌ها از دونالد ترامپ قرار داشت.
وی مدعی است که به دلیل همین مواضع از سوی میچ مک کانل رییس جمهوری خواه سنا مورد بی اعتنایی قرار گرفته است. به طور حتم وارن بر روی نفرت جامعه زنان از ترامپ حساب باز کرده و به دنبال برانگیختن یک موج احساسی در این باره است.
از سوی دیگر وارن به دلیل این که ادعا می‌کند اجداد وی از نسل «چروکی‌ها» یکی از بزرگترین قبایل سرخپوست در ایالات متحده آمریکا است، می‌تواند بر روی جذب اقلیت‌ها نیز مانور دهد.
البته وارن به طور حتم می‌داند که جامعه آمریکا اساساً مرد سالار است و به قدرت رسیدن ترامپ نشان داد که علیرغم رشد زنان هنوز جایگاهی همانند ریاست جمهوری از دسترس آنان به دور است. شاید وارن امیدوار است بتواند جایگاه خود را در آینده سیاست آمریکا از این طریق مستحکم‌تر کند.
سرگردی که به فکر انتخابات ریاست جمهوری است
«تولسی گابارد» از جمله شخصیت‌های دیگر حزب دموکرات است که وارد کارزار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شده است. این کهنه سرباز ایالات متحده آمریکا که در گارد ملی این کشور رتبه سرگردی نیز دارد، در سال ۲۰۱۳ وارد مجلس نمایندگان آمریکا شده است.
وی از جمله اولین بومیان قبلیه ساموآی است که توانسته به این مرحله از قدرت سیاسی برسد. مواضع گابارد در برخی موارد همخوانی عجیبی با مواضع دونالد ترامپ دارد. وی علیرغم این که خود یکی از کهنه سربازان ایالات متحده آمریکاست، اما از بعضی مواضع و اقدامات جنگ طلبانه آمریکا اعلام انزجار کند.
به عنوان مثال وی معتقد است که دولت ایالات متحده آمریکا باید بشار اسد را در سمت ریاست جمهوری سوریه حفظ کرده و از تسلیح تروریست‌ها در منطه خاورمیانه دست بکشد.
وی همچنین بر خلاف اغلب هم حزبی‌های خود با سقط جنین مخالف بوده و خواستار اصلاح موافقنامه‌های تجارت آزاد همچون پاسفیک و ترانس آتلانتیک است. در حقیقت وی را می‌توان نسخه دموکرات رند پال سناتور جمهوری خواه نامید که مواضعی مشابه وی دارد.
لیست دموکرات‌ها بلندتر می‌شود
علاوه بر افرادی که به آن‌ها اشاره شد، شخصیت‌های دموکرات دیگری برای حضور در انتخابات اعلام آمادگی کرده‌اند.
از جمله آنان می‌توان به جولیان «کاسترو» به عنوان یک شخصیت جوان اشاره کرد که شباهت‌های عجیب و غریبی در تسلط بر بیان و سخنرانی همچون باراک اوباما دارد.
زنانی همچون سناتور امی کلوبچار، سناتور کاملا هریس از ایالت کالیفرنیا نیز به دنبال امتحان کردن بخت خود در انتخابات هستند. نکته مسلم آن است که این جوخه پر و پیمان کار بسیار سختی در مقابل دونالد ترامپ دارد.
ترامپ هم اکنون میراثی دارد که کمتر کسی در فضای سیاسی ایالات متحده آمریکا آن را می‌توان زیر سئوال ببرد. شاید حزب دموکرات باید فکری به حال انتخابات درون حزبی خود کند تا توان نامزد اصلی برای جدال سهمگین با ترامپ حفظ شود. این نکته‌ای است که شاید از هم اکنون دموکرات‌ها برای سال ۲۰۲۰ به آن فکر می‌کنند.
ارسال نظرات