به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، به نقل از روابط عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام، اولین نشست تخصصی طرح «امکان سنجی انتقال مرکز سیاسی و اداری از تهران» با حضور رییس کمیسیون زیربنایی و تولیدی دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام، رؤسا و دبیران کمیته‌های تخصصی مربوطه، رییس و کارشناسان علمی مرکز همکاری‌های تحول و پیشرفت نهاد ریاست جمهوری در روز سه‌شنبه مورخ ۱۴ مردادماه سال جاری توسط کمیته آمایش، مسکن و شهرسازی برگزار شد.
در این نشست ضمن ارائه گزارش مطالعات و بررسی‌های انجام شده پیرامون انتقال پایتخت دیدگاه‌های موافق، مخالف و نقطه نظرات کارشناسی مطرح شد.
بر این اساس در این نشست مقرر گردید ارائه کنندگان طرح "امکان سنجی انتقال مرکز سیاسی و اداری از پایتخت تهران" ضمن رعایت و توجه به نقطه نظرات کارشناسی طرح شده در این نشست گزارشی جامع در کمیسیون اصلی زیربنایی و تولیدی با حضور اعضاء و جمعی از خبرگان و کارشناسان این حوزه به منظور بیان دیدگاه‌های مختلف و رفع چالش‌های موجود، با توجه به سیاست‌های کلی نظام به ویژه سیاست‌های کلی آمایش سرزمین و جمعیت، در نیمه دوم شهریورماه سال جاری ارائه نمایند.
بخشی از گزارش‌های کارشناسی مطرح شده در نشست امروز به این شرح است:
پایتخت‌ها، در طول تاریخ و در هر کشوری حائز اهمیت زیادی بوده‌اند و نقش اساسی در زندگی ملتها داشته و دارند. پایتخت به عنوان مرکز سیاسی، اداری، اقتصادی و فرهنگی کشور‌ها عمل می‌کند و به علت خصوصیات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اداری، عامل کلیدی در ثبات سیاسی و همگرایی ملی کشور‌ها است. در دهههای اخیر برخی کشور‌ها با مساله تغییر پایتخت مواجه بود‌اند که از جمله آن‌ها میتوان به کشورهایی، چون برزیل، پاکستان، آلمان، قزاقستان و استرالیا اشاره نمود.
مطرح شدن موضوع انتقال پایتخت از تهران نیز سابقه‌ای طولانی دارد. هرگاه مشکلات خاص کالبدی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و یا امنیتی مطرح شده، موضوع انتقال پایتخت از تهران نیز مطرح گردیده است. اگرچه طی سال‌های گذشته بار‌ها به دلایل مختلف بر موضوع انتقال پایتخت فعلی تاکید شده و مطالعاتی در این خصوص انجام گرفته است، اما هرگز زمینه عملی جهت تحقق این امر فراهم نشده است.
در سال ۱۳۶۸، مطالعاتی زیر نظر وزارت مسکن و توسط مرکز مطالعات شهرسازی و معماری ایران برای مطالعات پایه‌ای انتقال مرکز سیاسی و اداری کشور صورت پذیرفت. این طرح با تصمیم دولتمردان وقت مبنی بر ارجحیت ساماندهی تهران کنار گذاشته شد. همچنین در سال ۱۳۷۹ مطالعاتی جامع با عنوان «امکانسنجی انتقال مرکز سیاسی از تهران» انجام شد که در همان مراحل اولیه متوقف باقی ماند. نهایتا در اواخر سال ۱۳۹۱، طرح انتقال پایتخت با امضای ۱۵۱ نماینده برای طی مراحل قانونی تقدیم مجلس شد و سرانجام، قانون «امکانسنجی انتقال مرکز سیاسی و اداری کشور و ساماندهی تمرکززدایی از تهران» در تاریخ ۰۶/۰۲/۱۳۹۴ پس از تصویب مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۶/۰۲/۱۳۹۴ به تصویب شورای نگهبان رسید. در این قانون، شورای ساماندهی مرکز سیاسی و اداری کشور و ساماندهی و تمرکززدایی از موظف شد حداکثر ظرف مدت ۲ سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، نتایج تحقیقات و مطالعات خود را که باید توسط شورای عالی شهرسازی و معماری ایران صورت پذیرد؛ تهیه و به دولت ارائه نماید که با وجود گذشت مدت زمان مذکور از نتایج تحقیقاتی که در این زمینه صورت پذیرفته، گزارشی منتشر نشده است.
کلان‌شهر تهران امروزه علاوه بر تمرکز سیاسی-اداری، با گونه‌های مختلف دیگری از تمرکز نیز مواجه است. در این زمینه میتوان از تمرکز اقتصادی - مالی، اجتماعی - فرهنگی، بهداشتی - درمانی، علمی- آموزشی، جمعیتی، صنعتی و. نام برد. اگرچه مرکزیت سیاسی و اقتصادی تهران نقش بسیار مهمی در رشد بی رویه آن داشته است؛ اما در بسیاری از موارد، علت شکل‌گیری یک پدیده با تداوم و حیات آن متفاوت است. در اینکه امروزه شهر تهران به عنوان مرکزیت سیاسی و اقتصادی کشور با مشکلات و معضلات گره خورده و متعددی مواجه شده است؛ هیچ شکی نیست، اما اینکه آیا انتقال یا تفکیک پایتخت راه‌کاری موثر برای تراکم زدایی از تهران هست یا خیر؛ قویا قابل تامل است.
در این نشست ضمن ارائه گزارش مطالعات و بررسی‌های انجام شده پیرامون انتقال پایتخت دیدگاه‌های موافق، مخالف و نقطه نظرات کارشناسی مطرح شد.
بر این اساس در این نشست مقرر گردید ارائه کنندگان طرح "امکان سنجی انتقال مرکز سیاسی و اداری از پایتخت تهران" ضمن رعایت و توجه به نقطه نظرات کارشناسی طرح شده در این نشست گزارشی جامع در کمیسیون اصلی زیربنایی و تولیدی با حضور اعضاء و جمعی از خبرگان و کارشناسان این حوزه به منظور بیان دیدگاه‌های مختلف و رفع چالش‌های موجود، با توجه به سیاست‌های کلی نظام به ویژه سیاست‌های کلی آمایش سرزمین و جمعیت، در نیمه دوم شهریورماه سال جاری ارائه نمایند.
بخشی از گزارش‌های کارشناسی مطرح شده در نشست امروز به این شرح است:
پایتخت‌ها، در طول تاریخ و در هر کشوری حائز اهمیت زیادی بوده‌اند و نقش اساسی در زندگی ملتها داشته و دارند. پایتخت به عنوان مرکز سیاسی، اداری، اقتصادی و فرهنگی کشور‌ها عمل می‌کند و به علت خصوصیات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اداری، عامل کلیدی در ثبات سیاسی و همگرایی ملی کشور‌ها است. در دهههای اخیر برخی کشور‌ها با مساله تغییر پایتخت مواجه بود‌اند که از جمله آن‌ها میتوان به کشورهایی، چون برزیل، پاکستان، آلمان، قزاقستان و استرالیا اشاره نمود.
مطرح شدن موضوع انتقال پایتخت از تهران نیز سابقه‌ای طولانی دارد. هرگاه مشکلات خاص کالبدی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و یا امنیتی مطرح شده، موضوع انتقال پایتخت از تهران نیز مطرح گردیده است. اگرچه طی سال‌های گذشته بار‌ها به دلایل مختلف بر موضوع انتقال پایتخت فعلی تاکید شده و مطالعاتی در این خصوص انجام گرفته است، اما هرگز زمینه عملی جهت تحقق این امر فراهم نشده است.
در سال ۱۳۶۸، مطالعاتی زیر نظر وزارت مسکن و توسط مرکز مطالعات شهرسازی و معماری ایران برای مطالعات پایه‌ای انتقال مرکز سیاسی و اداری کشور صورت پذیرفت. این طرح با تصمیم دولتمردان وقت مبنی بر ارجحیت ساماندهی تهران کنار گذاشته شد. همچنین در سال ۱۳۷۹ مطالعاتی جامع با عنوان «امکانسنجی انتقال مرکز سیاسی از تهران» انجام شد که در همان مراحل اولیه متوقف باقی ماند. نهایتا در اواخر سال ۱۳۹۱، طرح انتقال پایتخت با امضای ۱۵۱ نماینده برای طی مراحل قانونی تقدیم مجلس شد و سرانجام، قانون «امکانسنجی انتقال مرکز سیاسی و اداری کشور و ساماندهی تمرکززدایی از تهران» در تاریخ ۰۶/۰۲/۱۳۹۴ پس از تصویب مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۶/۰۲/۱۳۹۴ به تصویب شورای نگهبان رسید. در این قانون، شورای ساماندهی مرکز سیاسی و اداری کشور و ساماندهی و تمرکززدایی از موظف شد حداکثر ظرف مدت ۲ سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، نتایج تحقیقات و مطالعات خود را که باید توسط شورای عالی شهرسازی و معماری ایران صورت پذیرد؛ تهیه و به دولت ارائه نماید که با وجود گذشت مدت زمان مذکور از نتایج تحقیقاتی که در این زمینه صورت پذیرفته، گزارشی منتشر نشده است.
کلان‌شهر تهران امروزه علاوه بر تمرکز سیاسی-اداری، با گونه‌های مختلف دیگری از تمرکز نیز مواجه است. در این زمینه میتوان از تمرکز اقتصادی - مالی، اجتماعی - فرهنگی، بهداشتی - درمانی، علمی- آموزشی، جمعیتی، صنعتی و. نام برد. اگرچه مرکزیت سیاسی و اقتصادی تهران نقش بسیار مهمی در رشد بی رویه آن داشته است؛ اما در بسیاری از موارد، علت شکل‌گیری یک پدیده با تداوم و حیات آن متفاوت است. در اینکه امروزه شهر تهران به عنوان مرکزیت سیاسی و اقتصادی کشور با مشکلات و معضلات گره خورده و متعددی مواجه شده است؛ هیچ شکی نیست، اما اینکه آیا انتقال یا تفکیک پایتخت راه‌کاری موثر برای تراکم زدایی از تهران هست یا خیر؛ قویا قابل تامل است.
ارسال نظرات