به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری دانشجو، اگر فکر می کنید که باید از شدت عفونت نئوکان ها در درون دولت ترامپ نگران بود، پس صبر کنید تا رئیس جمهور استیضاح شود و مایک پنس تاج را بر سر خود بگذارد.
پنس یک صهیونست نومسیحی است. هرچند امکان دارد که ترامپ فردی دمدمی و دارای ذهنی مغشوش باشد، اما پنس در صورت نشستن بر صندلی ریاست جمهوری آب بندهایی را باز خواهد کرد که در نتیجه آن نئوکان ها به سمت دولت یورش خواهند آورد. در این صورت امکان تکرار بی کم و کاست اوضاع وجود خواهد داشت؛ یعنی بازگشت به ایام حکمرانی بوش کهتر و قبیله نئوکان های «اول اسرائیل» او.
دمکرات ها از پنس خوششان نمی آید – او یک جمهوریخواه «محافظه کار» است- اما تا جایی که به آنها مربوط می شود حضور کوتاه مدت (تا زمان انتخابات) یک نئوکان در مقام رئیس جمهور، در صورت خروج ترامپ از کاخ سفید ترجیح دارد.
اما آنها چیزهایی را نیز از دست خواهند داد؛ به محض اینکه ترامپ سوار هلی کوپتر شود و با ژست نیکسون برای کارکنان خود دستی به نشانه خداحافظی تکان دهد، نئوکان ها پست های دولت پنس را پر خواهند کرد و برای عملی کردن دستور کار صهیونیستی در خاورمیانه، ونزوئلا، کار ناتمام در سوریه، لبنان و به ویژه ایران دست به کار خواهند شد.
البته دمکرات های تشکیلات نگرانی خاصی بابت این چشم انداز ندارند؛ آنها نیز بر این باورند که هزینه جنگ های اسرائیل باید با خون و خزانه آمریکاییان انجام پذیرد. دمکرات ها فقط در امور خارجه آب زیر کاه ترند و طبق معمول جامعه ستیزی جنگ افروزانه شان را پشت لعابی از حرافی های کلیشه ای اغراق شده درباره دمکراسی و بشردوستی پنهان می کنند.
مایک پنس بی تردید در خلیج فارس با ایران وارد یک مواجهه نظامی خواهد شد. اگر اسرائیل به غزه یورش ببرد یا دوباره نیروهایش را وارد خاک لبنان کند، پنس حمایت لازم و سربازان آمریکایی را در اختیار آنها خواهد گذاشت. او بعد از انتخاب ترامپ به سربازان گفته بود که می توان انتظار داشت آنها در نهایت از رفتن به یک جنگ، چه در خاورمیانه یا کره شمالی باشد و چه احتمالا در نیمکره غربی (یعنی ونزوئلا، کوبا یا نیکاراگونه) خسته شوند.
اگر پنس آمریکا را به جنگی بکشاند که ترامپ – به خاطرحفظ مشروعیت خودش نه برای دوری از قربانی شدن جان سوری ها و ایرانی ها- از آن بیم دارد، این کار به فاجعه ای حتمی ختم خواهد شد، حتی اگر دمکرات ها سال آینده انتخاب شوند و فرد پیروز چه الیزابت وارن باشد چه شکست دهنده کمابیش پیش بینی شده حزب، یعنی هیلاری کلینتون.