به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، آیا دونالد ترامپ در انتخابات سال 2020 پیروز خواهد شد؟ شاید فکر کنید که برای دریافتن پاسخ این سئوال باید نگاه کرد تعداد آمریکاییانی که به عنوان جمهوریخواه ثبت نام کرده اند بیشتر است یا کسانی که خود را دمکرات معرفی کرده اند. اما حقیقت ماجرا این است که اصلا اهمیت ندارد که شما روی کاغذ برای کدام حزب ثبت نام کرده اید. بعلاوه در 19 ایالت حتی رای دهندگان ملزم به ثبت نام با قید تعلق حزبی خود نیز نیستند. مسئله واقعا مهم چیزی است که دانشمندان علوم سیاسی مثل خود من آن را «هویت سیاسی» فرد می نامیم؛ یعنی تعلق روانی فرد به یک گروه سیاسی نظیر یک حزب یا یک جنبش ایدئولوژیک. به همین دلیل است که در پیمایش های علوم سیاسی از افراد می پرسند: «فکر می کنید که از نظر ژنتیک شما یک جمهوریخواه هستید، یا یک دمکرات، یک فرد مستقل یا چیز دیگر؟» هدف از طرح این سئوال، آگاهی یافتن طرز نگاه شما به خودتان است؛ اینکه اساسا شما جزو کدام تیم هستید؟ خیلی از مردم عالم سیاست را به این شکل درک می کنند.
مستقل های آمریکایی؟
بر اساس نظرسنجی موسسه گالوپ، هویتی که اکثر مردم انتخاب می کنند در بیشتر مواقع «مستقل» است نه دمکرات یا جمهوریخواه. در سال 2019 حدود 42 درصد از آمریکاییان عنوان مستقل را برای خود انتخاب کردند که از حدود 30 درصد تنها همین 15 سال پیش یعنی سال 2004 بسیار بیشتر شده است. با این حال وقتی از این «مستقل ها» پرسیده می شود، سه چهارم آنها می پذیرند که به طرفداری از حزب دمکرات یا جمهوریخواه تمایل دارند. اگر بخواهیم بر اساس نحوه رای دادن مردم یا طرز تفکر آنها نسبت به رهبران سیاسی ملی قضاوت کنیم، حقیقت این است که این «متمایل ها» واقعا بیشتر طرفداران حزبی هستند تا افراد مستقل. ظاهرا عده زیادی از کسانی که دوست دارند به خودشان به عنوان افرادی دارای ذهنیت مستقل و رها از تعلقات حزبی نگاه کنند، در واقع این گونه نیستند. پس چرا آنها خودشان را مستقل می نامند؟ بر اساس یکی از مطالعات پیشگام انجام شده در این زمینه، این رفتار «به این دلیل نیست که آنها از نظر ایدئولوژیک یا سیاسی با احزاب مخالفند، بلکه به این دلیل است که عضو یک حزب بودن را خجالت آور می دانند.» در واقع تنها حدود 10 درصد آمریکاییان چیزی هستند که دانشمندان علوم سیاسی آنها را «مستقل های خالص» می نامند؛ یعی کسانی که به عنوان مستقل شناسایی می شوند و ادعا می کنند که طرفدار این یا آن حزب از دو حزب بزرگ نیستند. در سال های اخیر همین درصد نیز وجود نداشته است. این بدان معناست که اکثریت غالبی از آمریکاییان – که حدود 90 درصد آنها را تشکیل می دهند- چه دوست داشته باشند آن را بپذیرند چه نه، طرفدار احزاب هستند. با این حساب کدام حزب است که آمریکاییان بیشتری با آن شناسایی می شنود؛ حزب دمکرات یا جمهوریخواه؟ معمولا حزب دمکرات. بر اساس نظر سنجی گالوپ در سال 2019 تعداد 47 درصد از آمریکاییان یا خودشان را دمکرات می نامند یا می پذیرند که نسبت به حزب دمکرات تمایل دارند، در برابر 42 درصد که همین حرف را در مورد حزب جمهوریخواه و 11 درصد در مورد نگرش مستقل می زنند. با این حال نشانه هایی وجود دارد که در ماه های اخیر جمهوریخواهان عرصه را از دمکرات ها گرفته اند. از نظر تاریخی از زمانی که گالوپ از دهه 1930 نظرسنجی درمورد شناسایی حزبی را آغاز کرده است – با موارد استثنایی نادر و بسیار گذرا- همیشه در میان در رای دهندگان آمریکایی تعداد دمکرات ها بیش از جمهوریخواهان بوده است.
اما شناسایی با یک حزب به این معنا نیست که در رای دادن نیز همین اتفاق می افتد. کسانی که خود را دمکرات معرفی کرده اند کمتر از جمهوریخواهان احتمال دارد – به خصوص در انتخابات های میان دوره ای- برای رای دادن حاضر شوند. دلیل این اتفاق این است که جوانان و سایر رای دهندگان دمکرات بیشتر تمایل دارند در صحنه نمایش یک انتخابات ریاست جمهوری حضور داشته باشند.
امسال این باید خبر خوبی برای دمکرات ها باشد، چیزی که از زمان انتخابات های میان دوره ای سال 2018 که آنها توانستند دوباره مجلس نمایندگان را به دست بیاورند وجود داشته است. این مسئله نشان می دهد که دمکرات ها می توانند حتی انرژی بیشتری را برای شکست دادن ترامپ در نظرسنجی های سال 2020 بسیج کنند. درست است؟ نه به این سرعت. اخیرا موسسه گالوپ از آمریکاییان پرسیده است که آیا شور و شوق آنها برای رای دادن در سال 2020 بیشتر از انتخابات های پیشین است یا نه. آنطور که معلوم شده جمهوریخواهان نیز درست به اندازه دمکرات ها برای رای دادن شور و شوق دارند. این امر غیرمعمولی است. در انتخابات های قبلی حزبی که قدرت را در دست نداشت همیشه شور و شوق بیشتری از خود نشان می داد. اما این بار چنین نیست. در سال 2020 طرفداران هر دو حزب انرژی بسیار بالایی برای شرکت در انتخابات دارند.
خبر خوب برای دمکرات ها این است که ممکن است در سال 2020 آنها به نسبت جمهوریخواهان بتوانند بسیج بیشتری در جامعه انجام دهند. خبر بد این است که جمهوریخواهان پشت سر پرزیدنت ترامپ متحد و آماده رای دادن ایستاده اند.
آیا دمکرات ها نیز نامزدی را برای ریاست جمهوری معرفی خواهند کرد که بتواند پایگاه رای آنها را به شور و غلیان درآورد؟ احتمال دارد، این مسئله از به دست آوردن سهم کوچکی از رای دهندگان آمریکایی که خود را منتسب به این یا آن حزب معرفی نمی کنند اهمیت بیشتری دارد.
نویسنده: کریستوفر دیواین (Christopher Devine) استادیار علوم سیاسی در دانشگاه دیتون