مسئول کارگروه پیوست نگاری فرهنگی در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: مدیران کشور عموماً بر اساس پژوهش و تحقیق تصمیم نمیگیرند و توسعه دانشگاهها به مدد درآمدهای نفتی است.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسن بنیانیان مسئول کارگروه پیوست نگاری فرهنگی در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در برنامه رادیویی «گفتوگوی علمی» ریشه بخش مهمی از انتقادات به دانشگاهها را در نظام تصمیم گیری مدیران اجرایی و ساز و کارهایی که برای انتخاب و ارزیابی مدیر صورت میگیرد، دانست و گفت: در دانشگاهها عموماً ساز و کار مشخصی نداریم تا هم با حساب و کتاب مدیر انتخاب شود و هم مدلهای عالمانهای از ارزیابی بر نظام تصمیم گیری مدیران ایجاد شود تا تقاضای جدی برای بهره گیری میزان دانش موجود در دانشگاهها شکل بگیرد.
وی اشاره کرد: امروز در کشور به مدد درآمدهای نفتی و انواع یارانهها تقاضای جدی برای پژوهش در همین میزان علمی که در ایران داریم، وجود ندارد و درصد کمی از علم موجود کشور در نظام تصمیم گیری جاری است.
مسئول کارگروه پیوست نگاری فرهنگی در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی از توسعه دانشگاهها به مدد درآمدهای نفتی و علاقه مندی خانوادهها به مدرک گفت و بیان کرد: ذات یک استاد دانشگاه در طلب تولید علم است مگر اینکه ببیند تفاوتی نمیکند درس او با کیفیت باشد یا خیر و در این صورت فطرت و انرژی درونی او برای طلب علم، آرام آرام خاموش شود.
وی با اذعان به اینکه مدیران کشور عموماً بر اساس پژوهش و تحقیق تصمیم نمیگیرند، اظهار کرد: این موضوع دلایلی گوناگونی دارد، اما یکی از دلایل، دخالت خیلی گسترده جریانهای سیاسی در تعویض مدیران است و به همین جهت نه آمدن و نه رفتن مدیران ملاک علمی و فنی ندارد.
بنیانیان درباره دیگر دلایل عدم علاقه مندی مدیران به کارهای تحقیقاتی و پژوهشی گفت: متأسفانه در کشور هیچ کس را بابت تصمیم گیریهای غلط او محاکمه علمی نمیکنیم؛ این بدان معنا نیست هرکسی تصمیم اشتباه گرفت به دادگاه برود، اما باید در صورتی که مدیران تصمیات فنی و پژوهشی مناسب گرفتند تقدیر شوند و از سوی دیگر اگر تصمیم غلطی گرفتند نقد جدی شوند.
وی با تأکید بر اینکه مسئولان دانشگاه باید از مدیران در خصوص استفاده از امر پژوهش در اداره کشور مطالبه گری داشته باشند، عنوان کرد: سه درصد از تولید ناخالص ملی ژاپن در امر تحقیق هزینه میشود. البته آنها همان ابتدا پول برای تحقیق نمیگذارند بلکه ساز و کاری دارند که بر اساس آن، تمام سازمانها و شرکتها برای ادامه حیات خودشان مجبور به تحقیق و پژوهش هستند.