به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، برنامه گفتگوی فرهنگی در بحث با محمدرضا سرشار نویسنده، پژوهشگر و منتقد درباره دلایل نداشتن چهره بین‌المللی در حوزه ادبیات داستانی بزرگسال از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.
سرشار در این‌برنامه گفت: جوایز ادبی دنیا، عمدتاً جوایزی سیاسی هستند و به کشور‌های امثال ما بیشتر به نویسندگانی جایزه می‌دهند که علیه نظام مردمی و اسلام بنویسند و با سنن دینی خود مبارزه کنند. آن‌ها نویسنده‌ای را که از ارزش‌های دینی خود دفاع می‌کند، انتخاب نمی‌کنند و جایزه‌ای به او نمی‌دهند و در بهترین حالت به کتاب‌های خنثی ما جایزه می‌دهند. بنابراین؛ آنقدر نباید مشتاق این جوایز باشیم.
وی افزود: باید مانند اتحادیه‌های دیگر کشور‌های رو به توسعه با ایدئولوژی واحد دور هم جمع شوند و جایزه‌های مخصوص خود را داشته باشند، در غیر این‌صورت هر جایزه‌ای در هر نقطه‌ای در دنیا، براساس برخی اصول و مشی‌های محتوایی است. اگر اثری بر اوج قله هنری و ادبی نیز باشد، ولی مغایر با اصول عقیدتی جایزه باشد، هرگز به آن جایزه نمی‌دهند. جایزه نوبل و بوکر و امثال آن‌ها جوایزی هستند که حتماً براساس سیاست‌های محتوایی استعمارگر غرب باشد و طبیعی است که بخواهند با صرف هزینه افکار و ایدئولوژی‌های خود را پیش ببرند و دلیلی ندارد که جایزه بزرگ خود را به کسی بدهند که با اندیشه‌های آن کشور مغایر است.
این‌نویسنده گفت: اساساً نباید اعتباری برای جوایز بین المللی در حوزه ادبیات داستانی قائل باشیم. عرصه هنر و ادبیات، عرصه عقیده است و اگر خواستار پافشاری بر عقاید خود باشید، نباید انتظار داشته باشید جوایز بین‌المللی را که از اساس مخالف عقاید ما هستند، به دست بیاورید. نویسندگان ما نباید ناراحت باشند چرا جوایز بین‌المللی کسب نمی‌کنند. این نشان از ضعف آن‌ها نیست بلکه به دلیل این است که مواضع جوایز بین المللی با ما همخوانی ندارد.
سرشار در این‌برنامه گفت: جوایز ادبی دنیا، عمدتاً جوایزی سیاسی هستند و به کشور‌های امثال ما بیشتر به نویسندگانی جایزه می‌دهند که علیه نظام مردمی و اسلام بنویسند و با سنن دینی خود مبارزه کنند. آن‌ها نویسنده‌ای را که از ارزش‌های دینی خود دفاع می‌کند، انتخاب نمی‌کنند و جایزه‌ای به او نمی‌دهند و در بهترین حالت به کتاب‌های خنثی ما جایزه می‌دهند. بنابراین؛ آنقدر نباید مشتاق این جوایز باشیم.
وی افزود: باید مانند اتحادیه‌های دیگر کشور‌های رو به توسعه با ایدئولوژی واحد دور هم جمع شوند و جایزه‌های مخصوص خود را داشته باشند، در غیر این‌صورت هر جایزه‌ای در هر نقطه‌ای در دنیا، براساس برخی اصول و مشی‌های محتوایی است. اگر اثری بر اوج قله هنری و ادبی نیز باشد، ولی مغایر با اصول عقیدتی جایزه باشد، هرگز به آن جایزه نمی‌دهند. جایزه نوبل و بوکر و امثال آن‌ها جوایزی هستند که حتماً براساس سیاست‌های محتوایی استعمارگر غرب باشد و طبیعی است که بخواهند با صرف هزینه افکار و ایدئولوژی‌های خود را پیش ببرند و دلیلی ندارد که جایزه بزرگ خود را به کسی بدهند که با اندیشه‌های آن کشور مغایر است.
این‌نویسنده گفت: اساساً نباید اعتباری برای جوایز بین المللی در حوزه ادبیات داستانی قائل باشیم. عرصه هنر و ادبیات، عرصه عقیده است و اگر خواستار پافشاری بر عقاید خود باشید، نباید انتظار داشته باشید جوایز بین‌المللی را که از اساس مخالف عقاید ما هستند، به دست بیاورید. نویسندگان ما نباید ناراحت باشند چرا جوایز بین‌المللی کسب نمی‌کنند. این نشان از ضعف آن‌ها نیست بلکه به دلیل این است که مواضع جوایز بین المللی با ما همخوانی ندارد.
ارسال نظرات