گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محمدرضا عبدالله‌آبادی؛* توافق نامه ای که سودان با رژیم صهیونیستی به انجام رسانده اند ، توافق نامه قطعی و پایداری نیست زیرا این توافق در حال حاضر توسط دولت موقت صورت گرفته و هنوز به تایید مجلس قانون گذار سودان نرسیده است. خبر فعلی از دو جنبه حائز اهمیت و توجه میباشد: یک بخش تاریخی و گذشته این کشور است و دو فضای فعلی این کشور. در بخش اول که جنبه تاریخی سودان را نشان میدهد میتوان اینگونه بیان کرد، پشت پرده همه تمامی توافق نامه‌های عادی سازی رژیم صهیونیستی رد پایی از عربستان سعودی میباشد، از سال ۲۰۱۴ تغییرات مهمی در روابط این کشور و رژیم صهیونیستی پس از سال‌ها تنش در روابط دوجانبه رخ میدهد، در مرحله اول سودانی‌ها با فشار عربستان سعودی روابط‌شان با ایران را قطع کردند و بعداز آن باتوجه به اهداف رژیم صهیونیستی که در آن سال‌ها دنبال میشد باعث اخراج رایزن فرهنگی ایران از خارطوم همراه و در نهایت به قطع کامل روابط ایران و سودان رسید، در مرحله سوم از طرفی سودانی‌ها عملیات انتقال تسلیحات از این کشور به نوار غزه را متوقف و پس از آن به ائتلاف سعودی علیه یمن پیوستند.
در بعد فعلی و فضای داخلی سودان هم اینگونه میتوان حرف زد، سودانی‌ها در ۲۷ آذر ۱۳۹۷ به علت افزایش قیمت نان دست به اعتراضات خیابانی زدند، اما این اعتراض‌ها بسرعت رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت و معترضان، خواستار سرنگونی دولت شدند. دولت حاضر آن زمان توسط عمر البشیر اداره میگردید و این اعتراضات سرانجام ۲۲ فروردین ماه با دخالت ارتش این کشور صورت و دولت را سرنگون و پس از آن، ارتش سودان با تشکیل شورای حاکمیتی سودان متشکل از ۱۱ عضو که شش عضو غیرنظامی و پنج عضو نظامی هستند، اداره سودان را به مدت سه سال تا برگزاری انتخابات بر عهده گرفته، ریاست این شورا بر عهده ژنرال البرهان است.
حال باتوجه به اعلام فرایند عادی سازی که از سوی ترامپ رخ داده مقداری جای توجه دارد، یکی از بخش‌های مهم و قابل سوال این است که در اعلامیه قانون اساسی که دولت انتقالی را تأسیس کرده آیا آمده است که شورای حاکمیت، کابینه یا مجلس قانونگذاری مسئولیت اصلی سیاست خارجی را بر عهده دارند یا خیر؟
در پاسخ به این سوال اینگونه میتوان بیان کرد: پس از سفر پمپئو به خارطوم، نخست وزیر حمدوک اظهار داشت که دولت مأموریت ندارد چنین تصمیم قابل توجهی را اتخاذ کند، درحالی که ادعا می‌شود که برهان صراحت بیشتری نشان میدهد و از طرفی مجلس قانونگذاری که در ظاهر اختیار تعیین جهت سیاسی گذار را دارد هنوز تأسیس نشده است. پس در هر توافق نامه‌ای که به امضا دولت موقت میرسد به هیچ عنوان نمیتوان به عنوان یک توافق نامه رسمی مدنظر گرفت، زیرا هرگونه قرارداد بین المللی که توسط یک دولت موقت یا مجموعه‌ای از افراد داخل آن تصمیم گیری و اجرا شود دارای مشروعیت نبوده، پس بنابراین برای داشتن دوام و پایداری در یک چنین موضوعی فقط به یک دولت منتخب یا مجلس قانونگذار نیازمند است.
ملاقات برهان با نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اوگاندا نه تنها در میان اسلام گرایان، بلکه در میان بسیاری از نیرو‌های لیبرال و سکولار که در پیش قدم انقلاب بودند موجی اعتراضی ایجاد کرده است، سودان از طرفی در حال رسیدن به دولت موقت میباشد و از طرفی با مشکلات اقتصادی روبروست، سودان برای برون رفت از مشکلات اقتصادی به دلیل تحریم‌های مختلف امکان ارتباط با کشور‌های دیگر برای تبادل تجاری را ندارد، ترامپ باتوجه به اینکه در آستانه انتخابات قرار دارد و در راستای رسیدن به اهداف خود در انتخابات، سودان را تشویق کرده است تا به سمت عادی سازی روابط حرکت کند تا او هم این کشور را از لیست کشور‌های حامی تروریست خارج کند، که البته این موضوع فعلا در حرف مانده است، زیرا برای خارج شدن سودان از لیست کشور‌های حامی تروریست باید کنگره همکاری و تصمیم گیری کند نه توسط رئیس جمهور آمریکا.
پس باتوجه به اتفاق رخ داده فعلا نمیتوان این توافق نامه را در زمره موارد مشابه قرار داد و تباید فضای رسانه‌ای ایجاد شده به نفع رژیم صهیونیستی و ایالات متحده توجه نمود و در بازی آن‌ها حرکت نمود.
*محمدرضا عبدالله‌آبادی - دبیر بین الملل اتحادیه دفتر تجکیم وحدت
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.