مریم اردبیلی با اشاره به اینکه چرا باید خودمان را با کم فرزندی تحریم کنیم، یادآور شد: چرا فرزندانمان را با سقط جنین به قتل میرسانیم این دیگر خودتحریمی است، این اتفاق بزرگی است که عمده سقط جنینها به دلیل بارداریهای برنامهریزی نشده اتفاق میافتد.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، «مریم اردبیلی» با حضور در برنامه «بدون توقف» شبکه سوم سیما با اشاره به اینکه چرا باید خودمان را با کم فرزندی تحریم کنیم، یادآور شد: چرا فرزندانمان را با سقط جنین به قتل میرسانیم این دیگر خودتحریمی است، این اتفاق بزرگی است که عمده سقط جنینها به دلیل بارداریهای برنامهریزی نشده اتفاق میافتد.
«مریم اردبیلی» در برنامه «بدون توقف» در خصوص تفاوت بچههای دهه ۶۰ با بچههای نسل حاضر گفت: من با این نکته که بچههای این نسل باهوشترند موافق نیستم، هوش ابعاد مختلفی دارد، هوش عاطفی، هوش اجتماعی و مدل یادگیری روابط اجتماعی و خلاقیتی که بچههای دهه ۶۰ داشتند بسیار قویتر از بچههای این نسل بود و آن هم به دلیل تعداد بیشتر بچهها در خانوادهها و امکان ایجاد روابط اجتماعی بیشتر بود.
وی ادامه داد: در حال حاضر امکانات ابعاد بیشتری برای ظهور و بروز استعداد را در اختیاران فرزندان این نسل قرار داده که در گذشته وجود نداشته، اما هوش دیجیتال بچههای امروز بیشتر است به این دلیل که از بدو تولد با آنها زیست کرده و مرزهای فضای مجازی و حقیقی برای آنها برداشته شده، البته بچههای امروز باید با هوش مصنوعی، اقتضائات زندگی با ربات و مفاهیم دیجیتالی آشنا شده و آنها را درک کنند، اما سؤال اینجاست که آیا داشتن همه امکانات برای یک بچه خوشبختی میآورد؟
کارشناس مطالعات زنان و خانواده در خصوص شکاف نسلی نیز توضیح داد: ما همیشه میگوئیم که هر فاصله و تفاوتی که نسل بعد از من با من دارد شکاف ایجاد میکند و این ایراد و اشکال از نسل بعد است در حالیکه اگر بتوانیم خانواده آیندهنگر ایجاد کنیم، خانوادهای که به تغییر و تحول به چشم فاجعه نگاه نکند بلکه آن را درک کند و درون خودش بپذیرد و سعی کند با آن همزیستی پیدا کند اولا این شکاف شکل نمیگیرد و ثانیا به آن مثبت نگاه میشود، چون گفته میشود اگر قرار بود نسل بعد از من هم مثل من باشد که نسل نسخهبردار و کپیبرداری بود، پس چه خوب که با من متفاوت است، اما من چگونه باید شرایط و اقتضائات او و زندگی او را در آینده درک کرده و بتوانم با او تفاهم کنم.
عضو گروه آیندهنگری و نظریهپردازی فرهنگستان علوم پزشکی همچنین تصریح کرد: این طوری جامعه به جلو حرکت میکند، الان خیلیها غبطه گذشته را میخورند، این نگاه گذشتهنگر است، در حالیکه نگاه آیندهنگر پویاست و تغییر را میفهمد، لذا هم سیاستگذار و خبره و متخصص و هم پدر و مادر ما باید تفاوت و تغییر نسلها را درک کند، اگر یک روز بچه نوجوان در روی شما ایستاد خلاف نظر شما حرف زد و استدلال کرد، حتی اگر نظرش ناپخته باشد سجده شکر به جا بیاورید که تا یک جایی از تربیت را درست رفتید و بچه شما مقلد شما نشده و هویت مستقلش شکل گرفته است.
اردبیلی با اشاره به اینکه با مادران بسیاری برخورد داشتم که میگفتند فکر میکردیم نوجوانی یعنی پرخاشگری و گستاخی، اما الان فهمیدیم که این تغییر مثبت است، گفت: همه چیز آموزش نیست، یک بخش زندگی این است که در مسیر زندگی فرصت تجربه برخی از چیزها را هم داشته باشیم، یک بخش آن آموزش است، یک بخش مهارت است، تفکر انتقادی است، تفکر خلاق است و دیگر اینکه مثلا اجازه داشته باشیم بدانیم تجربه داشتن سه بچه چگونه است.
وی در خصوص استفاده از نیروهای مهاجر برای تأمین منابع انسانی در آینده نیزعنوان کرد: این ایده خیلی مطرحی در دنیاست و نتیجه مطالعات و بررسی سیاستهای تطبیقی در کشورها نشان داده، ما باید سیاست فعال مهاجرتپذیری داشته باشیم، به هرحال ما به لحاظ جمعیت کشوری در آستانه مشکلات هستیم و باید به مهاجرتپذیری هم فکر کنیم و طبیعتا اگر بتوانیم از کشورهایی مثل کشورهای همسایه که تمایل دارند به ایران مهاجرت کنند گزینش خوبی کنیم اتفاقات خوبی خواهد افتاد، اما نتیجه مطالعات نشان داده که مهاجرت سالمندی را کمی به تعویق میاندازد، اما چاره نمیکند.
مدیرکل بانوان و خانواده استان فارس در ادامه افزود: چراکه ثابت شده جامعه مهاجرتکننده در ابتدا ممکن است که براساس اصول خود فرزندآوری داشته باشند، اما ظرف یک نسل از الگوی جمعیتی کشور میزبان تقلید میکنند و با آن همراه میشوند، چون استعدادهای خوب، نخبگان و افرادی که به لحاظ اقتصادی و اجتماعی به سطح مناسبی میرسند اقدام به مهاجرت دوم میکنند و از کشور میروند، در عین اینکه با سالمندی و تأمین هزینههای جمعیت مهاجرتکننده هم خصوصا بعد از یک نسل روبرو خواهیم بود، ولی در هر صورت فکر کردن به آن مهم است و این امکان در سیاستهای کلی جمعیتی ما هم دیده شده که متناسب با هرم سنی ما از آن هم استفاده شود، ولی در مرتبه اول ما باید بر استفاده از ظرفیتهای داخلی خودمان تکیه کنیم.
اردبیلی در پایان با تأکید براینکه تحریم هست، گرفتاری هست، سوءمدیریت هست، اما ما چرا باید خودمان را با کم فرزندی تحریم کنیم، یادآور شد: ما چرا فرزندانمان را با سقط جنین به قتل میرسانیم این دیگر خودتحریمی است، این خیلی اتفاق بزرگی است که عمده سقط جنینها به این دلیل است که بارداری طبق برنامه از پیشتعیین شده خانواده نبوده، البته بخش دیگری از آن نیز به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی است، اما آیا اینکه کمی زمانبندی من به هم بخورد میارزد به اینکه انسانی را به قتل برسانم.