امین کمالی، دبیر مجمع عدالتخواه دانشجویان دانشگاه زابل در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو گفت: در جهان فعلی نقش رسانهها بسیار کلیدی و مهم است، به طوری که میتوانند یک حادثه بزرگ را کوچک جلوه دهند و یا از کاه، کوه ساخته و موجی عظیم به راه اندازند؛ به هیچ وجه قصد قضاوت اتفاقات سراوان را نداریم، ولی لازم است درخصوص ضعف مسئولین و رسانههای ملی و رسمی در روایت واقعه که موجب افزایش تنشها و قرارگرفتن گروهی از مردم در بازی رسانههای بیگانه شد، مطالبی را مطرح کنیم.
کمالی گفت: دوشنبه هفته گذشته در شهرستان سراوان و در نقطه مرزی ایران با پاکستان، تعداد زیادی سوختبر تجمع کردند و در این جریان تیراندازی نیز صورت میگیرد. در مقابل مسئولان و رسانههای رسمی و اصلی سکوت میکنند. به دنبال آن اتفاقات دیگری نیز رخ میدهد. سوال اینجاست که چرا مسئولان در استان و تهران، همان روز دوشنبه اطلاع رسانی نکردند و درباره حوادث توضیح ندادند؟ چرا آنها حداقل با یک روز تاخیر در این زمینه یعنی عصر سه شنبه، به توضیح پارهای از مسائل پرداختند؟
این فعال دانشجویی خاطرنشان کرد: رسانههای اصلی چرا گزارش، مصاحبه یا واکنشی درباره ابعاد مختلف حادثه نداشتند تا با اطلاع رسانی و عذرخواهی، آرامش برقرار و از شدت خشم کم شود. آیا مسئولان نمیدانند با این سکوت و خودداری از اطلاع رسانی به موقع، عملا افکار عمومی را در یک وضعیت انتظار و تعلیق قرار میدهند؟ سکوت مقامات استانی هم مخاطبان را به سمت شبکههای ماهواره ای، رسانههای غیررسمی، فضای مجازی و ترکیب خبرهای جعلی و غیرجعلی سوق داد.
وی اظهار کرد: این روش اطلاع رسانی نه تنها از اعتبار مسئولان و رسانهها کم میکند، بلکه آن را به مرز نابودی کشانده و مرجعیت رسانههای داخلی را از بین میبرد. روشی که مسئولان برای پوشش خبری این حادثه در پیش گرفتند، همان روش قدیمی است. روش اشتباه متعلق به دوره قبل از اینترنت و موبایل. اگر به دنبال کاهش مشکلات و افزایش تعاملات مردم و مسئولان هستیم راهی نیست جز اینکه مسئولان به سرعت درباره موضوعات مهم واکنش نشان داده و رسانهها همیشه در صحنه حوادث و اتفاقات حاضر باشند.
کمالی تاکید کرد: در عصر اینترنت و سیل اطلاعات، با جنگ روایتها روبه رو هستیم. برنده آن کسی است که زودتر روایت کند. سکوت صاحب نظران داخلی در این صحنه، تقدیم نتیجه به رقیب است. اگر میخواهیم مردم سخنان مسئولان را بیشتر باور کنند، راهی نیست جز اینکه آنها حرف بزنند؛ سریع، صحیح و دقیق. با حرف نزدن، داستانی حذف نمیشود بلکه داستان با روایت دیگری نقل میشود.