به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، "آزادی" جزو محوری ترین مطالبات و همچنین اساسی ترین وعده‌های انقلاب اسلامی بود که در شعار اصلی انقلاب یعنی "استقلال آزادی جمهوری اسلامی" ثبت شد و تجلی پیدا کرد.
این مطالبه و وعده،هم نتیجه تفکر اسلام انقلابی حاکم بر انقلاب و نهضت امام راحل بود و هم واکنشی به دیکتاتوری نظام ستمشاهی در دوران قبل از انقلاب اسلامی.
حال این پرسش پیش می آید که کارنامه نظام اسلامی در این زمینه چگونه بوده است؟ آیا جمهوری اسلامی توانسته است به این وعده خود و مطالبه ای که از او بوده پاسخ بدهد یا خیر؟
واقعیت این است که پاسخ کامل و دقیق به این پرسش چندان راحت نیست و نیازمند مطالعه جامع و تفصیل بسیار و توجه به شقوق مختلف است که تا جاییکه نویسنده مطلع است متأسفانه این مطالعه انجام نگرفته.
در عین حال با قاطعیت می توان گفت با توجه به تهدیدات موجود علیه نظام، تجربه کوتاه حکمرانی اسلامی، خلا نظریه پردازی در این زمینه مبتنی بر اندیشه توحیدی اسلام و عوامل دیگر، دست نظام از این حیث نه تنها خالی نیست بلکه موارد و مصادیق تحقق آزادی قابل توجه و افتخار آمیز است.
البته این ادعا نافی نقص ها و کاستی های موجود و برخی مواقع، بدعملی های ناقض آزادی نیست.
یکی از مصادیق مهم و بسیار قابل توجه اهتمام نظام اسلامی به این مقوله، بحث و گفت و گو و تبیین این موضوع آنهم در مرکزیت نظام است.
جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که رهبری آن در این زمینه نگاه عمیق و راهبردی دارد.
حضرت آیت الله خامنه ای در دوران ریاست جمهوری یعنی در سالهای ۶۵ و ۶۶، پانزده خطبه نماز جمعه تهران را به این موضوع اختصاص دادند و ابعاد مختلف آزادی را واکاوی نمودند.
علاوه بر آن، چهارمین نشست از مجموعه نشست های اندیشه راهبردی در آبان سال ۹۱ به این موضوع اختصاص پیدا کرد و تعدادی از اساتید حوزه و دانشگاه خلاصه مقالات خود را ارائه و سپس حضرت آقا مباحث مهمی را در این باره مطرح کردند.
مهمتر از اهتمام نظری به این موضوع مهم،اقدام و عمل رهبری است.
در این زمینه هم موارد گفتنی متعددی وجود دارد؛ یکی از مصادیق تحقق آزادی، آزادی بیان (والبته پس از بیان!) است آنهم در مقابل عمود و خیمه نظام اسلامی یعنی ولی فقیه.
امروز و به رغم دروغ پردازی ها و اتهامات جریان رسانه‌ای ضدانقلاب در داخل و خارج کشور شاهد منتقدینی هستیم که صراحتا" رهبری نظام را مورد نقد قرار می دهند اما به راحتی در جامعه زندگی می کنند، در فضای مجازی و واقعی فعال هستند، در دانشگاه تدریس می کنند،برای نامزدی ریاست جمهوری ثبت نام می کنند، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند و...
یکی دیگر از صحنه های افتخار آمیز وجود آزادی بیان در برابر رهبری، نشست های دانشجویی است که هر سال در ایام ماه مبارک رمضان برگزار می شود و امسال نیز در آخرین سه‌شنبه ماه رمضان بصورت تصویری برگزار شد.
معمولا در همه نشست های دانشجویی، گرایشهای مختلف نقدهای صریحی را به نظام، خود رهبری و یا دفتر ایشان مطرح می کنند و معظم له با سعه‌صدر آنها را شنیده، برخی را پاسخ می دهند و برخی را اگر درست باشد منشأ اقدام قرار می دهند.
در نشست اخیر هم، حضرت آقا پس از نقدهای صریح دبیر انجمن اسلامی پیشرو که تقریبا" جمع بندی ادعاهای مبنایی و مصداقی مخالفین نظام طی چند سال اخیر بود چنین فرمودند: «گفتن این سخنان هیچ ایرادی ندارد و نظر شما است ولی نمایشی عنوان کردن این دیدارها یک کار جوانمردانه نیست.»
ایشان همچنین افزودند: «من از شنیدن انتقادها هیچ ابایی ندارم چه مثل شما که روبروی من انتقاد کردید چه کسانی که در فضای مجازی انتقاد می‌کنند و من از انتقاد ناراحت نمی‌شوم.»
رهبر معظم انقلاب اظهار داشتند: « اگر سخن درستی باشد از آن استفاده می‌کنم، البته خیلی از حرفهای شما را قبول ندارم ولی می‌شنوم و اگر ده بار دیگر هم اینگونه حرفها زده بشود از نظر بنده ایرادی ندارد.»
این گفت و شنود نمونه ای تراز بالا از احترام و پاسداشت آزادی است.
این نعمت را باید درست شناخت و قدردانی کرد تا به مصداق شکر نعمت، نعمتت افزون کند، افزون گردد!
مقایسه این وضعیت با پیش از انقلاب و دوران دیکتاتوری پهلوی که هیچ، حتی در مقایسه با برخی کشورهای مدعی آزادی در دوران جدید نیز افتخار آمیز و غرور آفرین است.
البته این راه باید ادامه یابد تا کمال آزادی را البته مبتنی بر اندیشه اسلام عزیز و نه الگو برداری از غرب در ابعاد مختلف آن شاهد باشیم.