به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، به نقل از مدیکال اکسپرس، مطالعه جدیدی که توسط موسسه بهداشت جهانی بارسلونا (ISGlobal) انجام شده است، شواهد محکمی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد کووید-۱۹ یک عفونت فصلی است که با دما و رطوبت پایین مرتبط بوده و بسیار شبیه به آنفلوانزای فصلی است؛ نتایج این مطالعه که در Nature Computational Science منتشر شده است، همچنین از سهم قابل توجه انتقال سارس-کوو-۲ در هوا و نیاز به تغییر به اقداماتی که «بهداشت هوا» را ترویج می‌کند، حمایت می‌کند.
یک سوال کلیدی در مورد سارس-کوو-۲ این است که آیا به عنوان یک ویروس فصلی مانند آنفلوانزا رفتار می‌کند یا اینکه آیا در هر زمانی از سال به طور یکسان منتقل می‌شود؟ اولین مطالعه مدل‌سازی نظری نشان داد که با توجه به تعداد بالای افراد مستعد بدون ایمنی در برابر ویروس، آب و هوا عاملی در انتقال کووید-۱۹ نیست؛ با این حال برخی مشاهدات نشان می‌دهد که انتشار اولیه کووید-۱۹ در چین در عرض جغرافیایی بین ۳۰ تا ۵۰ درجه شمالی، با سطوح رطوبت کم و دمای پایین (بین ۵ درجه تا ۱۱ درجه سانتیگراد) رخ داده است.
خاویر رودو، مدیر برنامه آب و هوا و سلامت در ISGlobal و هماهنگ کننده این مطالعه، توضیح می‌دهد: مسئله اینکه آیا کووید-۱۹ یک بیماری فصلی واقعی است یا نه، به طور فزاینده‌ای مرکزی می‌شود و پیامد‌هایی برای تعیین اقدامات مداخله‌ای موثر دارد. برای پاسخ به این سوال، رودو و تیمش ابتدا ارتباط دما و رطوبت را در مرحله اولیه شیوع سارس-کوو-۲ در ۱۶۲ کشور در پنج قاره، قبل از اعمال تغییرات در رفتار انسان و سیاست‌های بهداشت عمومی، تجزیه و تحلیل کردند. نتایج یک رابطه منفی بین نرخ انتقال (R ۰) و دما و رطوبت در مقیاس جهانی را نشان می‌دهد: نرخ‌های انتقال بالاتر با دما و رطوبت پایین‌تر همراه بود.
سپس این تیم تجزیه و تحلیل کرد که چگونه این ارتباط بین آب و هوا و بیماری در طول زمان تکامل یافته و اینکه آیا در مقیاس‌های جغرافیایی مختلف سازگار است یا خیر. برای این کار آن‌ها از یک روش آماری استفاده کردند که به طور خاص برای شناسایی الگو‌های تغییرات مشابه (یعنی یک ابزار تشخیص الگو) در پنجره‌های زمانی مختلف توسعه یافته بود. دوباره آن‌ها یک ارتباط منفی قوی برای پنجره‌های کوتاه مدت بین بیماری (تعداد موارد) و آب و هوا (دما و رطوبت)، با الگو‌های ثابت در طول موج‌های اول، دوم و سوم همه گیری در مقیاس‌های مختلف فضایی پیدا کردند: در سراسر جهان، کشورها، به مناطق جداگانه در کشور‌های بسیار آسیب دیده و حتی به سطح شهر (بارسلون) می‌رسد.
امواج همه‌گیری اول با افزایش دما و رطوبت و موج دوم با کاهش دما و رطوبت کاهش یافت؛ با این حال این الگو در طول تابستان در تمام قاره‌ها شکسته شد. الخاندرو فونتال، محقق در ISGlobal و اولین نویسنده این مطالعه، توضیح می‌دهد: این را می‌توان با عوامل متعددی از جمله تجمع گسترده جوانان، گردشگری، و تهویه مطبوع و سایر عوامل توضیح داد.
هنگام اقتباس از مدل برای تجزیه و تحلیل همبستگی‌های گذرا در تمام مقیاس‌ها در کشور‌های نیمکره جنوبی، جایی که ویروس بعد‌ها وارد آن شد، همان همبستگی منفی مشاهده شد. اثرات آب و هوا در دما‌های بین ۱۲ تا ۱۸ درجه سانتیگراد و سطوح رطوبت بین ۴ تا ۱۲ گرم بر متر مکعب بیشتر مشهود بود، اگرچه نویسندگان هشدار می‌دهند که با توجه به سوابق کوتاه موجود، این محدوده‌ها هنوز نشانگر هستند.
در نهایت، با استفاده از یک مدل اپیدمیولوژیک، تیم تحقیقاتی نشان داد که گنجاندن دما در نرخ انتقال برای پیش‌بینی افزایش و سقوط امواج مختلف، به‌ویژه امواج اول و سوم در اروپا، بهتر عمل می‌کند. رودو می‌گوید: در مجموع، یافته‌های ما از دیدگاه کووید-۱۹ به عنوان یک عفونت فصلی واقعی در دمای پایین، مشابه آنفلوانزا و ویروس‌های کرونر خوش خیم حمایت می‌کند.
این فصلی بودن می‌تواند نقش مهمی در انتقال سارس-کوو-۲ داشته باشد، زیرا نشان داده شده است که شرایط رطوبت کم باعث کاهش اندازه ذرات معلق در هوا و در نتیجه افزایش انتقال ویروس‌های فصلی از طریق هوا مانند آنفلوانزا می‌شود. رودو می‌گوید: این پیوند تاکید بر «بهداشت هوا» از طریق بهبود تهویه داخلی را تضمین می‌کند، زیرا آئروسل‌ها می‌توانند برای مدت طولانی‌تری در حالت معلق باقی بمانند و نیاز به گنجاندن پارامتر‌های هواشناسی در ارزیابی و برنامه‌ریزی اقدامات کنترلی را برجسته می‌کند.
ارسال نظرات