به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در پشت جلد این اثر در معرفی آن آمده است: پذیرش این موضوع که اغلبِ اندیشمندان اجتماعی و نظریه‌پردازان ایران و جهان برای تفسیر فراگیرِ وضعیت انسانی پس از تحولات ناشی از اپیدمی کرونا بر روی اصطلاح «عصر پسا-کرونا» به اجماع رسیده‌اند که زمینه‌ای بیولوژیکال و اپیدمیولوژیکال دارد، برای نگارنده اندکی مشکل بود و با ذهن خود چالشی دائمی داشت که آیا ذیل چنین اصطلاحِ تقلیل‌گرایانه‌ای که نقطه ثقل آن ویروس کرونا است و تنها معطوف به ساحت فیزیکی آدمی است، می‌توان وضع انسانی و دیگر ساحات زیستِ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دینی آدمیان و در یک کلام «ساحات اگزیستانسیال انسانی» را نیز فهم و تفسیر کرد؟
بی‌تردید، پاسخ این پرسش از نگاه یک جامعه‌شناس که به دنبال تفسیری معنوی از اگزیستانس آدمی است، منفی بود. به باور نگارنده، مفهوم «عصر پساجدید»، به‌عنوان آلترناتیوی در برابر اصطلاح صرفاً پزشکی‌محورِ «عصر پساکرونا»، می‌تواند برای فهم و تفسیر وضع نوین انسانی از منظری غیر‌پزشکی، کارگشا باشد. در سیاه مشقِ حاضر سعی شده است تا با استفاده از این مفهوم و چشم‌اندازی که این مفهوم در اختیارمان قرار می‌دهد، نظم نوین جهانی و چالش‌های پیش روی حیات انسانی، مورد بررسی قرار گیرد.
ارسال نظرات